एक दिन येशू डाँडामा गएर रातभरि परमेश्वरसँग प्रार्थना गर्नुभयो। बिहान भएपछि उहाँले चेलाहरूलाई बोलाउनुभयो र तिनीहरूमध्ये बाह्र जनालाई छान्नुभयो अनि तिनीहरूलाई प्रेरित भन्ने उपनाम दिनुभयो। यसरी छानिएका बाह्र जना यिनै हुन्– सिमोन, जसलाई येशूले पत्रुस नाउँ पनि राखिदिनुभयो, सिमोनका भाइ अन्द्रियास, याकूब, यूहन्ना, फिलिप, बारथोलोमाइ, मत्ती, थोमा, अल्फयसका छोरा याकूब, देशभक्त भनिने सिमोन र याकूबका छोरा यहूदा अनि यहूदा इस्करियोत, जसले पछिबाट धोखाबाजी गर्यो।
येशू चेलाहरूसँगै डाँडाबाट ओर्लनुहुँदा उहाँहरू एउटा चउरमा आइपुग्नुभयो। त्यहाँ धेरै चेला र अरू मानिसहरूको समेत ठूलो घुइँचो लागेको थियो। यहूदिया क्षेत्रका सबैतिरबाट, यरूशलेम सहरबाट अनि समुद्रको किनारमा परेका टुरोस र सीदोन सहरबाट अनगिन्ती मानिसहरू आएर त्यहाँ जम्मा भएका थिए। तिनीहरू उहाँको शिक्षा सुन्न र रोगहरूबाट निको हुन आएका थिए। भूत लागेर दु:ख पाएका मानिसहरू पनि निको भए। सबै मानिसहरूले उहाँलाई छुन खोजे किनभने उहाँबाट निक्लेको शक्तिले सबै जना निको भए।
त्यसपछि येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई हेरेर भन्नुभयो,
“हे गरीब हो! तिमीहरू कति धन्य हौ
किनभने परमेश्वरको राज्य तिमीहरूकै हो।
हे भोकाउनेहरू हो! तिमीहरू कति धन्य हौ
किनभने तिमीहरू अघाउनेछौ।
हे रुनेहरू हो! तिमीहरू कति धन्य हौ
किनभने तिमीहरू रमाउनेछौ।
“म मानव पुत्रमाथि विश्वास गरेकोले मानिसहरूले तिमीहरूलाई हेला गरे, समाजबाट निकाले, निन्दा गरे र तिमीहरूको बदनाम गरे भने तिमीहरू धन्य हौ। त्यति बेला खुसीले नाच्दै रमाओ किनभने हेर, तिमीहरूका लागि स्वर्गमा ठूलो इनाम राखिएको छ। उहिलेका अगमवक्ताहरूलाई पनि तिमीहरूलाई सताउनेका पिता-पुर्खाहरूले ठीक त्यस्तै गरी सताएका थिए।”
“तर धिक्कार, अहिले धनी हुनेहरू हो!
किनभने तिमीहरूले सुखको जीवन बिताइसक्यौ।
धिक्कार, अहिले अघाउनेहरू हो!
किनभने तिमीहरू भोकै रहनेछौ।
धिक्कार, अहिले हाँस-खेल गर्नेहरू हो,
किनभने तिमीहरूले दु:ख पाउनेछौ र रोइ-कराइ गर्नेछौ।
धिक्कार, अहिले मानिसको प्रशंसा पाउनेहरू हो
किनभने यस्तो प्रशंसा त ती मानिसहरूका पिता-पुर्खाहरूले झूटा अगमवक्ताहरूलाई पनि दिएका थिए।
“तर मेरा शिक्षा सुन्ने तिमीहरूलाई म भन्छु, शत्रुहरूलाई प्रेम गर अनि आफूलाई हेला गर्नेलाई भलाइ गर। तिमीहरूलाई सराप्नेहरूलाई आशीर्वाद देओ। तिमीहरूलाई कसैले नराम्रो गर्छ भने उसको भलाइको लागि प्रार्थना गर। कसैले तिमीलाई एउटा गालामा हिर्काउँछ भने अर्को गाला पनि थापिदेओ। तिम्रो कोट लान खोज्नेलाई कमिज पनि लान देओ। माग्नेहरूलाई देओ, लानेहरूसँग फिर्ता नमाग। अरूले तिमीहरूलाई जे गरिदिएको चाहन्छौ, त्यही नै तिमीहरूले पनि अरूहरूलाई गर।
“माया गर्नेहरूलाई मात्र माया गर्छौ भने तिमीहरूलाई के स्याबासी छ? पापीहरूले पनि त आफूलाई माया गर्नेहरूलाई त्यसै गर्छन्। फेरि आफूलाई भलाइ गर्नेहरूलाई मात्र भलाइ गर्छौ भने तिमीहरूले के भलाइ गर्यौ र? पापीहरूले पनि त त्यसै गर्छन्!
यदि तिर्न सक्नेलाई मात्र ऋण दिन्छौ भने तिमीहरूलाई के स्याबासी छ र? पापीहरूले पनि त तिर्न सक्ने पापीलाई ऋण दिन्छन्!
त्यसो होइन, शत्रुहरूलाई माया गर, सबैको भलाइ गर र ऋण माग्नेहरूलाई फिर्ता लिने आशै नराखी ऋण देओ। त्यसो गर्यौ भने तिमीहरूले ठूलो इनाम पाउनेछौ र तिमीहरू महान् परमेश्वरका सन्तान कहलिनेछौ। परमेश्वरले त बैगुनी र दुष्टलाई पनि दया गर्नुहुन्छ। परमेश्वर पिता जस्तो दयालु हुनुहुन्छ, तिमीहरू पनि त्यस्तै दयालु होओ।
“अरूलाई दोष नलगाओ अनि परमेश्वरले पनि तिमीहरूलाई दोष लगाउनुहुनेछैन। अरूको गल्ती खोज्ने नगर अनि परमेश्वरले पनि तिमीहरूको गल्ती खोज्नुहुनेछैन। अरूलाई माफ देओ अनि परमेश्वरले पनि तिमीहरूलाई माफ दिनुहुनेछ। अरूलाई देओ अनि परमेश्वरले पनि तिमीहरूलाई दिनुहुनेछ। उहाँले त खाँदीखाँदी झुसी पारेर दिनुहुनेछ। जुन नापले तिमीहरू अरूहरूलाई दिन्छौ, त्यही नापले तिमीहरूले पनि पाउनेछौ।”
येशूले तिनीहरूलाई उदाहरण दिँदै यसरी भन्नुभयो, “के अन्धाले अन्धालाई डोर्याउन सक्छ? यदि डोर्यायो भने ती दुवै खाडलमापर्नेछन्? कुनै पनि चेला आफ्नो गुरुभन्दा ठूलो हुँदैन, तर सिकिसकेपछि भने ऊ गुरुजस्तै हुन्छ।
“अर्काको आँखाको सिन्का देख्नेले आफ्नो आँखाको मुढो किन देख्दैनौ? आफ्नो आँखाको मुढो पनि नदेख्नेले आफ्नो दाजुभाइलाई कसरी भन्न सक्छौ, ‘खै-खै, तिम्रो आँखाको सिन्का निकालिदिऊँ।’ ए कपटीहरू हो! पहिले आफ्नो आँखाको मुढो निकाल अनि पो अर्काको आँखाको सिन्का निकाल्न छर्लङ्गै देख्न सक्नेछौ।
“असल रूखमा खराब फल फल्दैन नता खराब रूखमा असल फल फल्न सक्छ। कुनै पनि रूख त्यसको फलबाट चिनिन्छ। काँडाका झ्याङबाट नेभारा टिपिंदैन नता अङ्गुर नै बटुलिन्छ। असल मानिसले आफ्नो मनमा भएको असल कुराको ढुकुटीबाट असल कुरा नै निकाल्छ। खराब मानिसले आफ्नो मनमा भएको खराब कुराको ढुकुटीबाट खराब कुरा नै निकाल्छ किनभने जे मनमा छ, त्यही कुरा मानिसले बोल्दछ।
“मैले भनेका कुरा मान्दैनौ भने तिमीहरू किन मलाई प्रभु भन्छौ? मकहाँ आएर मेरा कुरा सुन्ने र मैले भनेको मान्ने मानिसचाहिँ कस्तो हुन्छ, म तिमीहरूलाई भन्छु। ऊ एउटा घर बनाउने मानिसजस्तै हुन्छ, जसले गहिरो गरी खनेर आफ्नो घरको जग चट्टानमाथि बनायो। पानी उर्लेर बाढी आउँदा पनि त्यो घर पक्का गरी बनाइएको हुनाले बाढीले त्यसलाई भत्काउन सकेन। तर मेरो कुरा सुनेर नमान्नेचाहिँ जग नहाली घर बनाउने मानिसजस्तै हुन्छ। बाढी आउँदा त्यसको घर ढलेर भताभुङ्गै भयो।”