लूका 11:1-13

एकपल्‍ट कुनै एक ठाउँमा प्रभु येशू प्रार्थना गरिरहनुभएको थियो। प्रार्थना गरिसक्‍नुभएपछि उहाँका एउटा चेलाले भने, “प्रभु, यूहन्‍नाले आफ्‍ना चेलाहरूलाई प्रार्थना गर्न सिकाएजस्‍तै हामीलाई पनि सिकाउनुहोस्।” येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूले यसरी प्रार्थना गर– हे परमेश्‍वर पिता, तपाईंको नाउँ पवित्र गरियोस्, तपाईंको राज्‍य आओस्, दिनहुँ चाहिने खानेकुरा हामीलाई हरेक दिन दिनुहोस्। हामीले गरेका पापहरू क्षमा गरिदिनुहोस् किनभने हाम्रो विरुद्धमा पाप गर्ने सबैलाई हामी पनि क्षमा गर्छौं। अनि हामीलाई खप्‍न नसक्‍ने जाँचमा नपार्नुहोस्।” त्‍यसपछि येशूले चेलाहरूलाई भन्‍नुभयो, “मानौं, तिमीहरू कसैको कोही साथी होला। आधा रातमा त्‍यस साथीकहाँ गएर भन्‍छौ, ‘ए साथी, तीन वटा रोटी पैंचो देऊ न। मेरो घरमा एक जना साथी धेरै टाढाबाट आएका छन्। तर मसित खानेकुरा केही छैन’। त्‍यस साथीले भित्रबाटै भन्‍यो, ‘मलाई दु:ख नदेऊ। ढोका लगाइसकें, बालकहरूसँग सुतिसकेको छु। अहिले म उठेर तिमीलाई केही पनि दिन सक्‍दिनँ’।” यति भनिसक्‍नुभएपछि येशूले तिनीहरूलाई सम्‍झाउनुभयो, “म तिमीहरूलाई भन्‍छु, उसले साथी सम्‍झेर नदिए पनि उसले एकोहोरो मागिरह्यो भने ऊ उठ्‍नेछ र मागे जति सबै उसलाई दिनेछ। “त्‍यसैले म तिमीहरूलाई भन्‍छु, माग त पाउनेछौ, खोज त भेट्टाउनेछौ, ढकढक्‍याओ त तिमीहरूको लागि ढोका उघारिनेछ किनभने माग्‍नेले पाउँछ, खोज्‍नेले भेट्टाउँछ र ढकढक्‍याउँनेका लागि ढोका उघारिनेछ। के तिमीहरूमध्‍ये कोही यस्‍तो बुबा पनि होला, जसले छोराले माछा माग्‍दा सर्प दिन्‍छ, वा फुल माग्‍दा बिच्‍छी दिन्‍छ? तिमीहरू दुष्‍ट भएर पनि आफ्‍ना छोरा-छोरीलाई असल कुरा दिन जान्‍दछौ भने झन् स्‍वर्गमा हुनुहुने तिमीहरूका पिताले उहाँसँग माग्‍नेहरूलाई कति बढी गरी पवित्र आत्‍मा दिनुहुन्‍छ।”