लूका 1:57-66

एलीशिबाको सुत्‍केरी हुने समय आयो र तिनले छोरा पाइन्। प्रभु परमेश्‍वरले तिनलाई यति ठूलो दया गर्नुभएको देखेर तिनका आफन्‍त र छरछिमेकीहरू पनि रमाए। बालक आठ दिन पुगेपछि उनको शरीरको खतना गर्न तिनीहरू जम्‍मा भए। तिनीहरूले बुबाको जस्‍तै छोराको नाउँ पनि जकरिया राख्‍न लागेका थिए। तर उनकी आमाले भनिन्, “होइन, यसको नाउँ त यूहन्‍ना राख्‍नुपर्छ।” तिनीहरूले एलीशिबालाई भने, “तिम्रा आफन्‍तहरूमा त यस्‍तो नाउँ भएको कोही पनि छैनन्!” त्‍यसो हुँदा तिनीहरूले बुबालाई छोराको नाउँ के राख्‍ने हो भनी इशारा गरे। जकरियाले लेख्‍ने पाटी मागे र “यसको नाउँ यूहन्‍ना नै हुनुपर्छ,” भनेर लेखिदिए। यो देखेर तिनीहरू सबै छक्‍क परे। त्‍यति नै खेर जकरियाको जिब्रो खुल्‍यो र उनी बोल्‍न सक्‍ने भए अनि उनले परमेश्‍वरको प्रशंसा गर्न लागे। यी सबै कुरा देखेर छरछिमेकीहरूले छक्‍क पर्दै परमेश्‍वरको डर माने। त्‍यसपछि यी कुराहरूको चर्चा यहूदियाका पहाडी भागतिर फैलियो। यस्‍तो चर्चा सुन्‍ने जति सबैले मनमनै भने, “यो बालक पछि कस्‍तो हुने होला?” किनभने प्रभु परमेश्‍वरको शक्ति उनीमाथि परेको थियो।