विलाप 3:1-20

परमेश्‍वरको क्रोधको दण्‍ड पाउनु भनेको के हो, सो म जान्‍दछु। उहाँले मलाई उज्‍यालोको सट्टामा घोर अन्‍धकारमा धपाउनुभयो। उहाँले मेरो विरुद्ध घरीघरी हात उठाउनुभयो। उहाँले मेरो छाला र मासु चाउरी पारिदिनुभयो र मेरा हड्डीहरू भाँचिदिनुभयो। उहाँले मलाई कष्‍ट र वेदनाको बन्‍धनभित्र पार्नुभएको छ। उहाँले मलाई मृत्‍युको घोर अन्‍धकारभित्र राख्‍नुभएको छ। उहाँले मलाई गह्रौं साङ्लाले बाँध्‍नुभएको छ; उम्‍कने आशा नभएको म एक कैदी हुँ। सहायताको निम्‍ति म चिच्‍च्‍याई कराउँछु, तर मेरो बिन्‍ती सुन्‍न उहाँले इन्‍कार गर्नुहुन्‍छ। उहाँले मेरो बाटो बाङ्गो-टिङ्गो बनाइदिनुभएको छ; म जता जान्‍छु, त्‍यतै ढुङ्गाका पर्खालले मेरो बाटो थुन्‍नुहुन्‍छ। उहाँले मलाई भालुले झैँ बाटो ढुक्‍नुभयो अनि सिंहले जस्‍तै आक्रमण गर्नुभयो। उहाँले मलाई बाटोबाट तर्काई लानुभयो, अनि फहराएर टुक्रा-टुक्रा पारी मलाई छोड्‍नुभयो। उहाँले आफ्‍नो धनुमा ताँदो चढाउनुभयो र मलाई आफ्‍ना काँडहरूका तारो बनाउनुभयो। मेरो शरीरमा गहिरो गाड्‍ने गरी उहाँले काँड हान्‍नुभयो। दिनभरि मेरा मानिसहरूले मेरो हाँसो उडाउँछन्; म तिनीहरूका निम्‍ति ठट्टाको एउटा विषय भएको छु। उहाँले मलाई चिराइतो खुवाउनुभयो; पित्तले मेरो पेट भरिदिनुभयो। उहाँले मलाई धुलोमा कुल्‍चनुभयो; रोडा चपाउन लाएर मेरा दाँतहरू भाँचिदिनुभयो। स्‍वस्‍थ, शान्‍ति र सुख के कुरा हुन्, मैले भुलिसकेको छु। अब मेरो बाँच्‍ने दिन धेरै छैन, परमप्रभुबाट पाएको मेरो आशा हराइसक्‍यो। मेरो कष्‍टको चिन्‍ता, घररहितको चिन्‍ता तीतो विषझैँ भएको छ। ति कुरा म एकोहोरो सम्‍झिरहन्‍छु र आत्‍मामा हताश हुँदैजान्‍छु।