उत्‍पत्ति 17:1-14

अब्राम उनान्‍सय वर्षको हुँदा परमप्रभुले उनलाई दर्शन दिएर भन्‍नुभयो, “म सर्वशक्तिमान् परमेश्‍वर हुँ। मेरो आज्ञा मान् र सधैँ जे ठीक छ, त्‍यो गर्‌। म तँसित करार बाँध्‍नेछु र धेरै सन्‍तानहरू तँलाई दिनेछु।” अब्रामले निहुरेर भूइँ छोए अनि परमेश्‍वरले भन्‍नुभयो, “म तँसँग यो करार बाँध्‍छु। म करार गर्दछु कि तँ धेरै-धेरै जातिहरूका पुर्खा हुनेछस्। अब उसो तेरो नाम अब्राम होइन तर ‘अब्राहाम’ हुनेछ किनभने म तँलाई धेरै जातिहरूका पुर्खा बनाउँदै छु। म तँलाई धेरै सन्‍तान दिनेछु, तीमध्‍ये कतिजना राजा हुनेछन्। तेरा यति धेरै सन्‍तानहरू हुनेछन् कि तीबाट धेरै जातिहरू बनिनेछन्। “मैले तँसित, तेरा सन्‍तान र आउँदा वंशहरूसित गरेको यो करार सदाकालको लागि करार बनाइराख्‍नेछु। म तँ र तेरा सन्‍तानका परमेश्‍वर हुनेछु। म तँलाई र तेरा वंशलाई यो देश दिनेछु, जुन देशमा तँ अहिले परदेशी छस्। सारा कनान देश सधैँभरिको लागि तेरा सन्‍तानको हुनेछ र म तिनीहरूका परमेश्‍वर हुनेछु।” परमेश्‍वरले अब्राहामलाई भन्‍नुभयो, “तँ, तेरा सन्‍तान र आउँदा वंशहरूले पनि यो करार मसँग राख्‍न राजी हुनुपर्नेछ। तँ तेरा सन्‍तान र आफ्‍ना बीचमा भएका हरेक पुरुषको खतना गर्न राजी हुनुपर्नेछ। अबउसो जन्‍मेको आठ दिन भएपछि तिमीहरूका हरेक छोरोको खतना गरिनुपर्नेछ। घरमा जन्‍मेका र विदेशीहरूबाट तिमीहरूले किनेका कमाराहरूबाट जन्‍मेका पनि त्‍यसरी नै खतना गरिनुपर्नेछ। त्‍यसले तेरा र मेरा बीचमा एउटा करार बाँधिएको छ भनी देखाउनेछ। प्रत्‍येकको खतना हुनुपर्छ र मैले तिमीहरूसँग बाँधेको करार सदाकालको निम्‍ति हो भनी जनाउने यो एउटा शरीरको चिनो हुनेछ। खतना नलिने मानिस मेरा जनहरूमध्‍येको भनी मानिनेछैन किनभने त्‍यसले मसँग गरिएको करार मानेको हुँदैन।”