प्रेरित 12:1-11

ती दिनहरूमा हेरोद राजाले मण्‍डलीका केही दाजुभाइहरूलाई पक्रेर उनीहरूमाथि अत्‍याचार गर्न थाले। तिनले यूहन्‍नाका दाजु याकूबलाई तरवारले मार्न लगाए। यस कामले यहूदीहरू खुसी भएको देखेर तिनले अझ झन् सुरिएर पत्रुसलाई पनि पक्रे। त्‍यस बेला अखमिरी रोटी खाने मुक्ति-दिवस भन्‍ने चाडको समय थियो। हेरोदले पत्रुसलाई झ्‍यालखानभित्र राखे र सोह्र जना सिपाहीलाई चार-चार जनाको टोली बनाई पहरा दिएर राखे। निस्तार चाडपछि पत्रुसलाई यहूदीहरूको अगाडि ल्‍याउने हेरोदको विचार थियो। पत्रुस झ्‍यालखानभित्र कैद हुँदा मण्‍डलीले एउटै मनका भएर तिनको लागि परमेश्‍वरसँग लगातार प्रार्थना गरिरहेका थिए। हेरोदले पत्रुसलाई मानिसको अगाडि ल्‍याउने दिनको अघिल्‍लो रात पत्रुस दुई जना सिपाहीहरूका बीचमा सुतिरहेका थिए। उनलाई दुई वटा साङ्लाले बाँधिएको थियो र ढोकामा पालेहरू पहरा दिइरहेका थिए। तब अचानक प्रभुका एउटा स्‍वर्गदूत देखा परे र कोठा उज्‍यालो भयो। स्‍वर्गदूतले पत्रुसको कुममा घचघच्याउँदै “चाँडै उठ,” भनेर उठाए। त्‍यत्तिकैमा पत्रुसका हातमा बाँधेका साङ्लाहरू फुस्‍केर झरे। स्‍वर्गदूतले भने, “पटुका बाँधेर जुत्ता लगाऊ!” पत्रुसले लगाए र स्‍वर्गदूतले भने, “खास्‍टो ओढेर मेरो पछि लाग!” स्‍वर्गदूतको पछि-पछि लागेर पत्रुस झ्‍यालखानबाट निस्‍किआए। तर स्‍वर्गदूतले गरेका यी कुरा साँच्‍चै हो भनेर उनलाई थाहा थिएन। उनले त सपनामा दर्शन देख्‍दै छु भन्‍ठानेका थिए। स्‍वर्गदूत र पत्रुस पहिलो र दोस्रो पहरा भएर सहरको फलामे मूल-ढोकामा आइपुगे। त्‍यो ढोका आफैं खुल्‍यो र तिनीहरू बाहिर निस्‍के। एक गल्‍ली पार गरेपछि स्‍वर्गदूत पत्रुसलाई छोडेर गइहाले। त्‍यति बेला पो आफूमा घटेको कुरा पत्रुसलाई स्‍पष्‍टसँग थाहा भयो– “परमेश्‍वरले साँच्‍चै आफ्‍नो स्‍वर्गदूत पठाउनुभएको रहेछ। उहाँले मलाई हेरोदको हात र यहूदीहरूले गर्न खोजेको कामबाट छुटाउनुभएको रहेछ।”