सादोकको छोरा अहीमासले योआबलाई भने, “राजालाई आफ्ना शत्रुहरूका हातबाट परमप्रभुले छुटाउनुभयो भनी शुभखबर दिनलाई म राजाकहाँ दगुरी जान पाऊँ।”
योआबले भने, “अँहँ, आज तिमीले कुनै शुभखबर लानेछैनौ। अरू कुनै दिन त्यसो गरौला; तर आज होइन किनभने आज राजकुमार मरेका छन्।” तब उनले आफ्नो कूशी कमारालाई भने, “तैँले जे देखिस्, त्यो गएर राजालाई सुनाइदे।” दण्डवत् गरेर त्यो कमारो त्यहाँबाट दगुरेर गयो।
अहीमासले ढिपी गरे, “के होला भनेर मलाई वास्ता छैन। मलाई पनि खबर लिएर जान दिनुहोस्।”
योआबले सोधे, “तिमी किन जान चाहन्छौ, छोरा? तिमीले केही पनि इनाम पाउनेहोइनौ।”
“जेसुकै होस्, म जान चाहन्छु,” अहीमासले फेरि भने।
“त्यसो भए जाऊ त,” योआबले भने। त्यसकारण अहीमास ओरालो बाटो यर्दनको बेसी भएर दगुरे र त्यस कमारोलाई उछिनेर गए।
सहरका भित्री र बाहिरी मूल-ढोकाहरू बीचको खाली ठाउँमा दाऊद बसिरहेका थिए। पहरादार पर्खालको टुप्पामा चढिगयो र मूल-ढोकाको छानामाथि उभिएर हेर्न लाग्यो। त्यसले एक जना मानिस कुदेर आएको देख्यो र कराएर राजालाई सुनायो। राजाले भने, “त्यो एक्लै छ भने त्यसले असल खबर ल्याउँदै छ।” त्यो दगुरिआउने मानिस नजिक-नजिक आयो।
तब पहरादारले अर्को एक जना मानिस दगुर्दै आएको देख्यो र कराएर पालेलाई भन्यो, “हेर, अर्को मानिस पनि कुदेर आउँदै छ!”
राजाले जवाफ दिए, “त्यसले पनि असल खबर ल्याउँदै छ!”
पहरादारले भन्यो, “त्यो अघि-अघि आउने मानिस त अहीमास जसरी पो दगुर्दै छ।”
राजाले भने, “त्यो मानिस असल छ, त्यसले असल खबर नै ल्याउँदै छ।”
अहीमासले कराएर राजालाई अभिवादन गर्दै र राजाको सामु भूइँमा घोप्टो परी भने, “परमप्रभु आफ्ना परमेश्वरको प्रशंसा गर्नुहोस्। राजाको विरुद्धमा विद्रोह गर्ने मानिसहरूमाथि उहाँले तपाईंलाई विजय दिनुभएको छ!”
“अब्शालोम के कुशलै छ?” राजाले सोधे।
अहीमासले उत्तर दिए, “महाराज! हजुरका अधिकृत योआबले मलाई यहाँ पठाउँदा मैले ठूलो हो-हल्ला भएको देखें; तर के भएको थियो, त्यो म ठीकसित भन्न सक्दिनँ।”
“एकातिर गएर उभ,” राजाले भने। उनी एकातिर खडा भए।
त्यसपछि कूशीवासी कमारा आइपुग्यो र राजालाई भन्यो, “राजाको निम्ति असल खबर लिएर म आएको छु! हजुरको विरुद्ध विद्रोह गर्ने सबै मानिसहरूमाथि परमप्रभुले हजुरलाई आज विजय दिनुभएको छ!”
राजाले सोधे, “के अब्शालोम कुशलै छ?”
कमाराले उत्तर दियो, “राजा, हजुरका सबै शत्रुहरू र विद्रोहीहरूको दशा त्यस केटाको जस्तै होस्! म त त्यही चाहन्छु।”
राजा शोकले व्याकुल भए। मूल-ढोकामाथिको कौसीको कोठामा गएर उनी रोए। माथि कोठामा जाँदा उनले विलाप गर्दै भने, “हाय, मेरो छोरो! मेरो छोरो अब्शालोम! मेरो अब्शालोम! तेरो सट्टामा म मरेको भए हुन्थ्यो! हाय! अब्शालोम! मेरो छोरो अब्शालोम!”
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
