सादोकका छोरा अहीमासले भने, “परमप्रभुले राजालाई आफ्ना शत्रुहरूका हातबाट छुटाउनुभयो भन्ने समाचार राजालाई दिन भनी मलाई दगुरी जान अनुमति दिनुहोस्।”
तर योआबले जवाफ दिए, “आजको दिन तिमीले समाचार लाने होइन। अर्को दिन तिमीले समाचार लगे हुन्छ, तर आज होइन। किनभने राजाको छोरो आज मरेको छ।”
तब योआबले एउटा कूशीलाई भने, “तैंले देखेको कुरा गएर राजालाई सुनाइदे।” तब त्यस कूशीले निहुरेर योआबलाई दण्डवत् गर्यो, र दगुरेर गयो।
सादोकका छोरा अहीमासले फेरि योआबलाई बिन्ती गरे। तिनले भने, “जे भए तापनि मलाई कूशीको पछिपछि दगुरेर जान दिनुहोस्।”
योआबले सोधे, “ए मेरा छोरा, तिमी किन जाने? तिम्रो समाचारको निम्ति तिमीले केही इनाम पाउनेछैनौ।”
अहीमासले भने, “जेसुकै होस्। म कुदेर जानेछु।”
योआबले भने, “त्यसो भए जाऊ।” तब अहीमास यर्दनको मैदानको बाटो भएर कुदे, र त्यस कूशीलाई उछिने।
त्यस बेला दाऊद बाहिरी र भित्री मूल ढोकाहरूका बीचमा बसिरहेका थिए। अनि जब पहरादारले पर्खालको मूल ढोकाको छानुमा गएर हेर्न लाग्यो, तब त्यसले एक जना मानिसलाई एकलै दगुर्दै आइरहेको देख्यो। त्यस पहरादारले कराएर राजालाई यो कुरा बताइदियो।
राजाले भने, “त्यो एकलै छ भने त्यसले केही राम्रो समाचार ल्याएको होला।” त्यो मानिस झन् नजिक आइपुग्यो।
तब त्यस पहरादारले अर्को एक जना मानिसलाई पनि कुद्दै आइरहेको देख्यो। त्यसले तल बसेको ढोकेलाई भन्यो, “हेर त, अर्को एक जना मानिस पनि एकलै कुद्दै आउँदैछ।”
राजाले भने, “त्यसले पनि राम्रो समाचार ल्याउँदै होला।”
त्यस पहरादारले भन्यो, “त्यो अगिल्लोको दौड़ त सादोकका छोरा अहीमासको जस्तै छ।”
राजाले भने, “तिनी एक असल मानिस हुन्, र शुभ समाचार लिएर आउँदैछन्।”
तब अहीमासले कराएर राजालाई भने, “सब ठीक छ।” राजाको सामुन्ने घोप्टो परेर तिनले भने, “परमप्रभु हजूरका परमेश्वरको प्रशंसा होस्, जसले हजूरको विरुद्धमा उठ्ने मानिसहरूलाई हजूरको हातमा सुम्पिदिनुभएको छ।”
राजाले सोधे, “के जवान अब्शालोम कुशलै छ?”
अहीमासले जवाफ दिए, “हजूरका दास योआबले म तपाईंको दासलाई पठाउनुभएको हो। मैले त ठूलो खैलाबैला भएको देखें, तर के भएको थियो मलाई थाहा भएन।”
राजाले तिनलाई एकातिर उभिने आज्ञा गरे। तिनी एकातिर गएर उभिए।
तब त्यस कूशीले आएर भन्यो, “हजूर, समाचार असल छ! हजूरको विरुद्धमा उठ्ने सबैबाट परमप्रभुले आज तपाईंलाई उद्धार गर्नुभएको छ।”
राजाले त्यस कूशीलाई सोधे, “के त्यो जवान मानिस अब्शालोम कुशलै छ?”
कूशीले जवाफ दियो, “राजाका सबै शत्रुहरू र सबै बागीहरू, जसले हजूरको हानि गर्न खोज्छन् उनीहरूको दशा पनि त्यही जवान मानिसको जस्तै होस्।”
तब राजा शोकाकुल भएर मूल ढोकामाथिको कोठामा गएर रोए, अनि माथि हिँड्दैजाँदा तिनी यसो भन्दै रोए, “हाय मेरो छोरो! मेरो छोरो अब्शालोम, मेरो छोरो अब्शालोम! तेरो सट्टामा मै मरेको भए त हुनेथियो! हाय अब्शालोम, मेरो छोरो, मेरो छोरो!”