२ कोरिन्थी 11:18-33

मान्‍छेको विचारले नै धेरै जनाले घमण्‍ड गर्दछन्। त्‍यसरी नै म पनि घमण्‍ड गर्दछु किनभने मूर्खहरूलाई खुसीसँग सहिदिने तिमीहरू ज्ञानी हौ। कसैले तिमीहरूलाई कमारै बनाए पनि, चुसे पनि, लुटे पनि, तिमीहरूको अघि धाक लाए पनि र मुखैमा हिर्काए पनि तिमीहरू सहन्‍छौ। हामीलाई त्‍यसो गर्न आएन भनेर म मानिलिन्‍छु, म लाज मान्‍छु। तर कसैले केही कुरामा घमण्‍ड गर्ने आँट गर्छ भने मलाई पनि आँट आउँछ। हुन त मूर्खले जस्‍तै नै कुरा म गर्दै छु। के तिनीहरू हिब्रू हुन्? म पनि हुँ। तिनीहरू इस्राएली हुन्? म पनि हुँ। के तिनीहरू अब्राहामका सन्‍तान हुन्? म पनि हुँ। के तिनीहरू ख्रीष्‍टका सेवकहरू हुन्? म बौलाएको जस्‍तो बोल्‍दछु, तर तिनीहरूभन्दा म अझ असल सेवक हुँ। तिनीहरूले भन्दा मैले झन् धेरै मेहनत गरेको छु। कैयौं पटक म कैदमा परें, कोर्रा खाएँ अनि धेरै पटक कालको मुखमा पनि परें। कोर्राको कुरा गर्दा पनि इस्राएलीको हातबाट पाँच पल्‍ट उनान्‍चालीस खेप मैले कोर्रा खाएर इस्राएलीहरूबाट ठूलो सजाय पाएँ। तीन पल्‍ट मैले रोमीहरूको हातबाट कोर्रा खाएँ। एक पल्‍ट त मानिसहरूले ममाथि ढुङ्गा वर्षाए। तीन पल्‍टसम्‍म म चढेको जहाज नै भत्‍केर आपत्‌मा परें अनि एक दिन र एक रात त मैले पूरै पानीमा बिताउनुपर्‍यो। मेरा धेरै यात्राहरूमा म झ्‍यालखानमा परें, डाकुहरूका हातमा परें, इस्राएली र अरू जातिका मानिसहरूबाट खतरामा परें। सहरमा, जङ्गलमा, समुद्रमा, नक्‍कली साथीहरूका बीचमा जताततै डरै-डर थियो। मैले नसुती-नसुती दिलोज्‍यानले काम गरें र धेरै पसिना बगाएँ। कैयौं पटक भोक-भोकै बसें, तिर्खा सहनुपर्‍यो। खानु र पिउनु त्‍यसै रह्यो। लुगाफाटा नभई जाडामा कक्रिएँ पनि। यति मात्रै दु:ख होइन तर परमेश्‍वरका मण्‍डलीहरूका चिन्‍ता-फिक्रीले पनि मलाई सधैँ सताइरहन्‍थ्‍यो। कोही निर्धो छ भने म पनि निर्धो हुन्‍थें। कोही पापमा फस्‍यो भने मेरो मन पोल्‍थ्‍यो। मैले घमण्‍ड गर्दा मेरो कमजोरी देखाउने कुराहरूमा नै म घमण्‍ड गर्दछु। म ढाँट्दिनँ भनेर त प्रभु येशूकै पिता सधैँभरिका पूज्‍य परमेश्‍वरलाई नै थाहा छ। म दमस्‍कसमा हुँदा मलाई पक्रनलाई अरितस राजाका बडा-हाकिमले घेर्न लगाए। तर एउटा पर्खालको झ्‍यालबाट मलाई डोकोमा राखेर भगाइदिए र म तिनको हातबाट उम्‍कें।