रूथ 3:1-11

एक दिन रूथकी सासू नाओमीले तिनलाई भनिन्, “हे मेरी छोरी, तिम्रो आफ्‍नै घरबार र राम्रो बन्‍दोबस्‍त भएर बसेको मैले हेर्न नपाउनू? बोअज त हाम्रा आफ्‍नै नातेदार हुन्, जसका ठिटीहरूसँग तिमी थियौ। आज राती तिनले आफ्‍नो खलामा जौ बत्ताउनेछन्‌। यसकारण स्‍नान गरेर तेल हाल र तिम्रा सबभन्‍दा राम्रा लुगा लगाई खलामा जाऊ, तर तिनले खानपान गरी नसकुञ्‍जेल तिमी ती मानिसकहाँ देखा नपर। तिनी सुत्‍न जाँदा तिमीले तिनको सुत्‍ने ठाउँ हेरिराख। त्‍यसपछि गएर तिनको खुट्टापट्टिको ओढ्‌ने उठाएर त्‍यहीँ ढल्‍क। तब तिमीले के गर्नुपर्नेछ सो तिनले नै भन्‍नेछन्‌।” रूथले भनिन्, “तपाईं जे भन्‍नुहुन्‍छ म गर्नेछु।” तब तिनी तल खलामा गइन्, र तिनकी सासूले भनेझैँ गरिन्‌। जब बोअजले खानपान गरिसके तब तिनको मन खुशी भयो, र अन्‍न थुपारेको एकातिर सुत्‍नलाई गए। तब रूथ चूपचापसित आइन्, र बोअजको खुट्टामा भएको ओढ्‌ने उठाएर ढल्‍किन्‌। आधारातमा केही कुराले ती मानिसको निद्रा भङ्ग भयो, र एउटी स्‍त्रीलाई आफ्‍ना खुट्टामा ढल्‍किरहेकी तिनले देखे। तिनले सोधे, “तिमी को हौ?” रूथले भनिन्, “म तपाईंकी दासी रूथ हुँ। अब तपाईंको लुगा आफ्‍नी दासीलाई ओढ़ाइदिनुहोस्, किनभने तपाईं मेरा नजिकका छुटकारा दिने नातेदार हुनुहुन्‍छ।” तिनले भने, “हे मेरी छोरी, परमप्रभुले तिमीलाई आशिष्‌ देऊन्। तिमीले देखाएको यो आखिरी भक्ति पहिलाको भन्‍दा प्रगाढ़ छ। धनी कि गरीब कुनै जवान मानिसको पछि तिमी लागिनौ। अनि अब हे मेरी छोरी, ढुक्‍क भएर बस। तिमी जे चाहन्‍छ्यौ म गर्नेछु, किनभने तिमी चरित्रवान्‌ छौ भन्‍ने कुरा यस नगरका सबै मानिसलाई थाहा भइसकेको छ।