२ इतिहास 28:1-15

आहाज राजगद्दी आरोहण गर्दा बीस वर्षका थिए। तिनले यरूशलेममा सोह्र वर्ष राज्‍य गरे। तिनले आफ्‍ना पुर्खा दाऊदले गरेझैँ जे कुरो परमप्रभुको दृष्‍टिमा असल थियो त्‍यही गरेनन्‌। तिनी इस्राएलका राजाहरूका चालमा हिँड़े, र बाल देवताहरूका निम्‍ति ढलौटे मूर्तिहरू बनाए। तिनले बेन-हिन्‍नोमको बेँसीमा बलिदानहरू पनि चढ़ाए। इस्राएलको सामुन्‍नेबाट जुन जातिहरूलाई परमप्रभुले देशबाट निकाल्‍नुभएको थियो, उनीहरूकै घिनलाग्‍दा चालमा हिँड़ेर तिनले आफ्‍ना छोराहरूलाई आगोमा होम गरे। तिनले अल्‍गा-अल्‍गा ठाउँहरू र डाँड़ाका टाकुराहरूमा र हरेक झ्‍याम्‍म परेको रूखमुनि बलिदानहरू चढ़ाए र धूप बाले। यसकारण परमप्रभु तिनका परमेश्‍वरले तिनलाई अरामका राजाको हातबाट हार खुवाउनुभयो। अरामीहरूले तिनलाई परास्‍त गरेर तिनका मानिसहरूमध्‍ये धेरै जनालाई कैद गरेर दमस्‍कसमा लगे। तिनी इस्राएलका राजाको हातमा पनि परे, र ती राजाले तिनलाई सम्‍पूर्ण परास्‍त गरे। रमल्‍याहका छोरा पेकहले एकै दिनमा यहूदाका एक लाख बीस हजार योद्धाहरूलाई मारे, किनभने यहूदाले परमप्रभु आफ्‍ना पुर्खाहरूका परमेश्‍वरलाई त्‍यागेका थिए। एक जना एफ्राइमी वीर जिक्रीले राजाका छोरा मासेयाह र राजाका महलका रेखदेख गर्ने अधिकारी अज्रीकाम र राजाका मुख्‍य मन्‍त्री एल्‍कानालाई मारे। इस्राएलीहरूले आफ्‍ना कुटुम्‍बका दुई लाख स्‍त्रीहरू र केटाकेटीहरूलाई कैद गरेर लगे। तिनीहरूले धेरै लूटका मालहरू पनि लगेर सामरियामा ल्‍याए। तर त्‍यहाँ ओदेद नाउँ भएका परमप्रभुका एक अगमवक्ता थिए, र सेना सामरियामा फर्किरहेको बेला तिनी त्‍यस सेनालाई भेट्‌न निस्‍के। तिनले त्‍यस सेनाका मानिसहरूलाई भने, “परमप्रभु तिमीहरूका पुर्खाहरूका परमेश्‍वर यहूदासँग रिसाउनुभएको हुनाले तिनीहरूलाई तिमीहरूका हातमा उहाँले सुम्‍पिदिनुभएको हो। तर तिमीहरूले चाहिँ अत्‍यन्‍त रीसको झोँकमा तिनीहरूको संहार गर्‍यौ। अब तिमीहरू यहूदा र यरूशलेमका मानिसहरू पुरुष र स्‍त्री दुवैलाई दास-दासी बनाउने इच्‍छा गर्दछौ। त्‍यसो गर्दा के तिमीहरू पनि परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वरको सामु दोषी हुँदैनौ? अब मेरा कुरा सुन। आफ्‍ना कुटुम्‍बहरूबाट कैद गरेर ल्‍याएकाहरूलाई फर्काइदेओ, किनभने परमप्रभुको क्रोध तिमीहरूमाथि खनिएको छ।” तब कुनै-कुनै एफ्राइमका प्रधानहरू, अर्थात्‌ येहोहानानका छोरा अजर्याह, मशिल्‍लेमोतका छोरा बेरेक्‍याह, शल्‍लूमका छोरा येहिजक्‍याह र हद्‌लैका छोरा अमासाले युद्धबाट फर्केर आइरहेकाहरूलाई भेट्टाएर भने, “यी कैदीहरूलाई तिमीहरूले यहाँ ल्‍याउनुहुन्‍न। तिमीहरूले जे विचार गरिरहेका छौ त्‍यसले गर्दा हामीहरू परमप्रभुको दृष्‍टिमा दोषी हुनेछौं। के तिमीहरू हाम्रा पाप र दोष थप्‍न चाहन्‍छौ? किनकि हामी त दोषी भइसकिहालेका छौं, र इस्राएलको विरुद्धमा उहाँको भयानक क्रोध आइपरेको छ।” यसकारण योद्धाहरूले कैदीहरू र लुटेका मालसामानहरूचाहिँ अधिकारीहरू र सबै समुदायका उपस्‍थितिमा छोड़िदिए। तिनीहरूले कैदीहरूलाई त्‍यही कामको निम्‍ति खटिएका मानिसहरूको जिम्‍मामा छोड़िदिए, अनि तिनीहरूले लुटेका मालबाट सबै नाङ्गा मानिसहरूलाई लुगा दिए। तिनीहरूले कैदीहरूलाई लुगा र जुत्ता लगाइदिए, अनि खानपान दिएर तेल पनि लगाइदिए। अनि साह्रै थाकेका र हिँड्‌न नसक्‍नेहरूलाई तिनीहरूले गधामा चढ़ाएर आफ्‍ना कुटुम्‍बहरूकहाँ खजूरका रूखहरूको सहर, अर्थात्‌ यरीहोसम्‍म ल्‍याइदिए। त्‍यसपछि तिनीहरू आफै चाहिँ सामरियामा फर्के।