YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 14

14
အဗရွလုံက ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံ အခစားဝင္ရျခင္း
1ေဇ႐ုယာ​သား ယြာဘ​က ရွင္ဘုရင္​သည္ အဗရွလုံ​အား စိတ္​ထဲမွ​လြမ္းဆြတ္​ေန​သည္​ကို သိ​၏​။ 2ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘ​သည္ ေတေကာ​ၿမိဳ႕​သို႔ လူ​လႊတ္​၍ ထို​ၿမိဳ႕​မွ လိမၼာပါးနပ္​ေသာ​အမ်ိဳးသမီး​တစ္ဦး​ကို ေခၚလာ​ေစ​ၿပီးလွ်င္ “​ယခု သင္​သည္ ဆီ​မ​လိမ္း​ဘဲ ငိုေႂကြးျမည္တမ္း​ရာ​ဝတ္စုံ​ကို​ဝတ္​ၿပီး လူေသ​အတြက္ ေန႔ရက္​မ်ားစြာ​ငိုေႂကြးျမည္တမ္း​ေန​ေသာ​မိန္းမ​ကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္​ငိုေႂကြး​လ်က္ 3ရွင္ဘုရင္​ထံ​သြား​၍ ဤ​စကား​မ်ား​ကို ေလွ်ာက္တင္​ရ​မည္​”​ဟု ဆို​ၿပီး သူ​ေျပာ​ရ​မည့္​စကား​မ်ား​ကို ယြာဘ​သင္ေပး​၏​။
4ေတေကာ​ၿမိဳ႕သူ ထို​အမ်ိဳးသမီး​သည္ ရွင္ဘုရင္​ထံ​သြား​၍ ေျမ​ေပၚ​ပ်ပ္ဝပ္​ဦးၫႊတ္​လ်က္ “​အရွင္မင္းႀကီး​၊ ကယ္မ​ေတာ္မူ​ပါ​”​ဟု ေလွ်ာက္​၏​။
5ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္​က သူ႔​အား “​သင္​၌ အဘယ္​အမႈ​ေရာက္​ေန​သနည္း​”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ ထို​အမ်ိဳးသမီး​က “​အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ခင္ပြန္းသည္​ဆုံး​သြား​ေသာ မုဆိုးမ​တစ္ဦး​ျဖစ္​ပါ​၏​။ 6အရွင့္​ကြၽန္မ​၌ သား​ႏွစ္​ေယာက္​ရွိ​ပါ​၏​။ ထို​သား​ႏွစ္​ေယာက္​သည္ လယ္ေတာ​တြင္​ရန္ျဖစ္​ၾက​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​ကို ဖ်န္ေျဖ​ေပး​မည့္​သူ​မ​ရွိ​သျဖင့္ ရန္ျဖစ္​ရင္း တစ္​ေယာက္​က အျခား​တစ္​ေယာက္​ကို ႐ိုက္​သတ္​လိုက္​မိ​ပါ​၏​။ 7ယခုမွာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း​အားလုံး​ထ​၍ အရွင့္​ကြၽန္မ​အား ဆန႔္က်င္​လ်က္ ‘​ညီအစ္ကိုခ်င္း သတ္​ေသာ​သူ​ကို ငါ​တို႔​ထံ​အပ္​ပါ​။ သူ​သတ္​ခဲ့​ေသာ သူ႔​ညီအစ္ကို​၏​အသက္​အစား သူ႔​ကို​ျပန္သတ္​မည္​။ အေမြခံ​ျဖစ္​ေန​လွ်င္လည္း ဖ်က္ဆီး​ပစ္​ရ​မည္’​ဟု ဆို​ၾက​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​အတြက္ က်န္​ေန​ေသး​ေသာ​မီးခဲ​ကို​ျငႇိမ္း​ၿပီး အကြၽႏ္ုပ္​ခင္ပြန္း​၏​အမည္​ႏွင့္ မ်ိဳးဆက္​ကို ေျမႀကီး​ေပၚမွ​ပေပ်ာက္​သြား​ေအာင္ ျပဳ​ၾက​ပါ​ေတာ့​မည္​”​ဟု ေလွ်ာက္ဆို​၏​။
8ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္​က ထို​အမ်ိဳးသမီး​အား “​သင့္​အိမ္​သို႔​ျပန္​ပါ​။ သင့္​အမႈ​အတြက္ ငါ​စီရင္​မည္​”​ဟု မိန႔္ဆို​၏​။
9ေတေကာ​ၿမိဳ႕သူ ထို​အမ်ိဳးသမီး​က​လည္း ရွင္ဘုရင္​အား “​အကြၽႏ္ုပ္​သခင္​အရွင္မင္းႀကီး​၊ အကြၽႏ္ုပ္​ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္​ဖခင္​၏​မိသားစု​၌​သာ အျပစ္​ေရာက္​ပါေစေသာ​။ ရွင္ဘုရင္​ႏွင့္ သူ​၏​ရာဇပလႅင္​မူကား အျပစ္ကင္း​ပါေစေသာ​”​ဟု ေလွ်ာက္​၏​။
10ရွင္ဘုရင္​က​လည္း “​သင့္​အား ထပ္၍​ေျပာဆို​ေႏွာင့္ယွက္​ေသာ​သူ​ရွိ​လွ်င္ ငါ့​ထံသို႔​ေခၚလာ​ပါ​။ သင့္​ကို ေနာက္ထပ္ မ​ထိပါး​ေစ​ရ​”​ဟု မိန႔္ဆို​၏​။
11ထို​အမ်ိဳးသမီး​က “​အရွင္မင္းႀကီး​၊ ေသြးေႂကြးေတာင္း​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ လူ႔​အသက္​ကို ထပ္၍​မ​သတ္​ၾက​ေစရန္​၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​သား​ကို​မ​ဖ်က္ဆီး​ၾက​ေစရန္ အရွင္မင္းႀကီး​၏​ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရား​ကို ေအာက္ေမ့​ေတာ္မူ​ပါ​”​ဟု ေလွ်ာက္ျပန္​လွ်င္ ရွင္ဘုရင္​က “​ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ သင့္​သား​၏​ဆံခ်ည္​တစ္​မွ်င္​မွ် ေျမ​ေပၚ​မ​က်​ေစ​ရ​”​ဟု ျပန္​မိန႔္ဆို​၏​။
12ထို​အမ်ိဳးသမီး​က​လည္း “​အရွင့္​ကြၽန္မ​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​သခင္​အရွင္မင္းႀကီး​အား စကား​တစ္​ခြန္း​ကို​ေလွ်ာက္တင္​ပါရေစ​”​ဟု ေလွ်ာက္ျပန္​လွ်င္ ရွင္ဘုရင္​က “​ေလွ်ာက္​ေစ​”​ဟု ခြင့္ျပဳ​၏​။
13ထို​အမ်ိဳးသမီး​က “​အရွင္မင္းႀကီး​၊ ဘုရားသခင္​၏​လူမ်ိဳး​ေတာ္​ကို​ဆန႔္က်င္​၍ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔​စီရင္​ရ​ပါ​သနည္း​။ ႏွင္ထုတ္​ခံရ​ေသာ​သူ​ကို အရွင္မင္းႀကီး​ျပန္​မ​လာ​ေစ​ဘဲ အရွင္မင္းႀကီး ဤသို႔​မိန႔္​ေတာ္မူ​ျခင္း​ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အျပစ္​ရွိ​ေၾကာင္း ျပ​ေလ​ၿပီ​။ 14စင္စစ္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သည္ ေသ​တတ္​ေသာ​အမ်ိဳး​ျဖစ္​ၾက​ပါ​၏​။ ေျမ​ေပၚ​သြန္​ၿပီးမွ ျပန္ယူ​၍​မ​ရ​ေသာ​ေရ​ႏွင့္​တူ​ၾက​ပါ​၏​။ ဘုရားသခင္​မူကား အသက္​တစ္​ေခ်ာင္း​ကို​ပင္ မ​ေသ​ေစ​လို​ပါ​။ ကိုယ္ေတာ့္​ထံမွ ႏွင္ထုတ္​ခံရ​ေသာ​သူ​ကို အပယ္ခံ​မ​ျဖစ္​ေစ​လို​သျဖင့္ နည္းလမ္း​ရွာေဖြ​ေတာ္မူ​တတ္​ပါ​၏​။
15လူ​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ၿခိမ္းေျခာက္​ၾက​ေသာေၾကာင့္ ယခု​အကြၽႏ္ုပ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​သခင္​အရွင္မင္းႀကီး​ထံ​လာ​၍ ဤ​အမႈ​ကို ေလွ်ာက္တင္​ရ​ျခင္း​ျဖစ္​ပါ​၏​။ အရွင့္​ကြၽန္မ​က ‘​ရွင္ဘုရင္​ကို ငါ​ေလွ်ာက္တင္​လွ်င္ ရွင္ဘုရင္​သည္ သူ႔​ကြၽန္မ​၏​ေတာင္းဆိုခ်က္​ကို ျပဳ​ေကာင္း​ျပဳ​ေပး​ပါ​လိမ့္မည္​။ 16ရွင္ဘုရင္​သည္ ငါ့​စကား​ကို​နားေထာင္​ၿပီး သူ​၏​ကြၽန္မ​ျဖစ္​ေသာ​ငါ​ႏွင့္ ငါ့​သား​ကို ဘုရားသခင္​၏​အေမြ​ေတာ္​အျဖစ္​မွ ဖ်က္ဆီး​မည့္​သူ​၏​လက္​မွ ကယ္ႏုတ္​ေကာင္း​ကယ္ႏုတ္​လိမ့္မည္​’​ဟု ေတြးမိ​၍ ေလွ်ာက္တင္​ရ​ျခင္း​ျဖစ္​ပါ​၏​။ 17အရွင့္​ကြၽန္မ​က ‘​ငါ့​သခင္ အရွင္မင္းႀကီး​သည္ အေကာင္း​အဆိုး​ကို​ခြဲျခားသိျမင္​ေသာ ဘုရားသခင္​၏​ေကာင္းကင္တမန္​ႏွင့္​တူ​ေသာေၾကာင့္ ငါ့​သခင္ အရွင္မင္းႀကီး​မိန႔္​ေသာ​စကား​သည္ စိတ္သက္သာ​ရာ​ရ​ေစ​လိမ့္မည္​’​ဟု ေတြးမိ​ပါ​၏​။ အရွင္​၏​ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရား​သည္ အရွင္​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ေတာ္မူ​ပါေစေသာ​”​ဟု ေလွ်ာက္တင္​ေလ​၏​။
18ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္​က ထို​အမ်ိဳးသမီး​အား “​ယခု ငါ​ေမး​မည့္​ေမးခြန္း​မ်ား​ကို မ​ထိမ္ဝွက္​ဘဲ​ေျဖ​ပါ​”​ဟု မိန႔္ဆို​လွ်င္ ထို​အမ်ိဳးသမီး​က “​အရွင္​မင္းႀကီး အမိန႔္ရွိ​ေတာ္မူ​ပါ​”​ဟု ျပန္ေလွ်ာက္​၏​။
19ရွင္ဘုရင္​က “​ဤ​အရာ​အလုံးစုံ​ကား ယြာဘ​၏​လက္ခ်က္​မ​ဟုတ္​ေလာ​”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ ထို​အမ်ိဳးသမီး​က “​အကြၽႏ္ုပ္​၏​သခင္ အရွင္မင္းႀကီး အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ အရွင္​မင္းႀကီး​မိန႔္​ေတာ္မူ​ေသာ​စကား​သည္ လက္ဝဲလက္ယာ​တိမ္းေစာင္း​ျခင္း​မ​ရွိ မွန္ကန္​ပါ​၏​။ စင္စစ္ အရွင့္​အမႈထမ္း​ယြာဘ​က အရွင့္​ကြၽန္မ​အား ဤ​စကား​အလုံးစုံ​ကို​ေျပာၾကား​ရန္ သင္ေပး​ပါ​၏​။ 20အရွင့္​အမႈထမ္း​ယြာဘ​က ဤသို႔​ျပဳ​ရ​ျခင္း​မွာ အေျခအေန​ကို ေျပာင္းလဲ​ေစ​လို​၍​ျဖစ္​ပါ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​၏​သခင္​သည္ ဘုရားသခင္​၏​ေကာင္းကင္တမန္​ကဲ့သို႔ ဉာဏ္ပညာ​ႏွင့္​ျပည့္စုံ​သူ​ျဖစ္​ၿပီး ေျမႀကီး​ေပၚရွိ​အမႈ​ခပ္သိမ္း​ကို သိ​ႏိုင္​သူ​ျဖစ္​ပါ​၏​”​ဟု ျပန္လည္​ေလွ်ာက္တင္​၏​။
21ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္​က ယြာဘ​အား “​ဤ​အမႈ​ကို​ငါ​ျပဳ​မည္​။ ယခု သြား​၍ သား​ေတာ္​အဗရွလုံ​ကို ေခၚလာ​ပါ​ေလာ့​”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​လွ်င္
22ယြာဘ​က ေျမ​ေပၚမွာ​ပ်ပ္ဝပ္​လ်က္ ဦးၫႊတ္​ကာ ရွင္ဘုရင္​အား ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ​ေပး​လ်က္ “​အကြၽႏ္ုပ္​၏​သခင္ အရွင္မင္းႀကီး​သည္ အရွင့္​အေစအပါး​အား မ်က္ႏွာသာေပး​ေၾကာင္း​ကို ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္​သိ​ရ​ပါ​ၿပီ​။ အရွင္မင္းႀကီး​သည္ အရွင့္​အေစအပါး​ေတာင္းဆို​သည့္​အတိုင္း ျပဳ​ေစ​ပါ​ၿပီ​”​ဟု ျပန္ေလွ်ာက္​၏​။
23ထို႔ေနာက္ ယြာဘ​သည္ ေဂရႈရ​ၿမိဳ႕​သို႔​ထ​သြား​ၿပီး အဗရွလုံ​ကို ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔ ျပန္ေခၚ​လာ​၏​။ 24သို႔ေသာ္ ရွင္ဘုရင္​က “​သူ​သည္ သူ႔​နန္းေဆာင္​သို႔​သာ​သြား​ရ​မည္​။ ငါ့​မ်က္ႏွာ​ကို​လာ​မ​ဖူးေျမာ္​ေစ​ႏွင့္​”​ဟု မိန႔္ဆို​သျဖင့္ အဗရွလုံ​သည္ ရွင္ဘုရင္​မ်က္ႏွာ​ေတာ္​ကို​မ​ဖူးေျမာ္​ရ​ဘဲ မိမိ​နန္းေဆာင္​သို႔​ျပန္သြား​၏​။
25အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တစ္မ်ိဳးလုံး​တြင္ အဗရွလုံ​ကဲ့သို႔ အမ်ား​ခ်ီးမြမ္း​ရ​ေလာက္ေအာင္ ႐ုပ္ရည္ခန႔္ညား​သူ​မ​ရွိ​။ ေျခဖ်ား​မွ ဦးေခါင္း​အထိ ေျခာက္ျပစ္ကင္းသူ​ျဖစ္​၏​။ 26သူ​သည္ ဆံပင္​သန္လြန္း​သျဖင့္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ​ဆံပင္ညႇပ္​ရ​၏​။ သူ​၏​ဆံပင္​သည္ တစ္ခါ​ညႇပ္​လွ်င္ နန္းတြင္းသုံး​အေလးခ်ိန္​အရ ရွယ္ကယ္​ႏွစ္ရာ#14:26 “1.5 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 2.​3 ကီလိုဂရမ္”။​ခန႔္​ေလး​၏​။
27အဗရွလုံ​၌ သား​သုံး​ဦး​၊ သမီး​တစ္​ဦး​ရွိ​၏​။ သမီး​၏​အမည္​မွာ တာမာ​ျဖစ္​ၿပီး အလြန္​အဆင္းလွ​ေသာ​မိန္းကေလး​ျဖစ္​၏​။ 28အဗရွလုံ​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​တြင္​ေနထိုင္​ေသာ​ႏွစ္ႏွစ္တာ​ကာလ​အတြင္း ရွင္ဘုရင္​၏​မ်က္ႏွာ​ေတာ္​ကို​ဖူးျမင္​ခြင့္​မ​ရ​။ 29တစ္ေန႔တြင္ အဗရွလုံ​သည္ ယြာဘ​ကို ရွင္ဘုရင္​ထံ​ေစလႊတ္​လို​၍ အေခၚလႊတ္​ေသာ္လည္း ယြာဘ​မ​လာ​။ ဒုတိယအႀကိမ္​အေခၚလႊတ္​ျပန္​ေသာ္လည္း မ​လာ​။ 30ထို႔ေၾကာင့္ အဗရွလုံ​က မိမိ​၏​အေစအပါး​တို႔​အား “​ၾကည့္​ပါ​။ ယြာဘ​၏​လယ္ကြက္​သည္ ငါ့​လယ္ကြက္​ႏွင့္​ကပ္​လ်က္​ရွိ​၏​။ မုေယာစပါး​မ်ား​လည္း စိုက္ထား​၏​။ သြား​၍​ထို​လယ္ကြက္​ကို မီးရႈိ႕​ပစ္​ၾက​ပါ​”​ဟု ဆို​သျဖင့္ အဗရွလုံ​၏​အေစအပါး​တို႔​သည္ သြား​၍​ထို​လယ္ကြက္​ကို မီးရႈိ႕​ပစ္​ၾက​၏​။
31ထိုအခါ ယြာဘ​သည္​ထ​၍ အဗရွလုံ​အိမ္​သို႔ လာ​ၿပီး “​အရွင့္​အေစအပါး​တို႔​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္​လယ္ကြက္​ကို မီးရႈိ႕​ၾက​သနည္း​”​ဟု ေမး​လွ်င္
32အဗရွလုံ​က ယြာဘ​အား “​ငါ့​ထံသို႔ လာ​ပါ​။ ငါ​သည္ သင့္​ကို ရွင္ဘုရင္​ထံ​ေစလႊတ္​ၿပီး ‘​အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ေဂရႈရ​ၿမိဳ႕​မွ ဤ​ေနရာ​သို႔ အဘယ္ေၾကာင့္​ျပန္လာ​ရ​ပါ​သနည္း​။ ထို​ၿမိဳ႕​တြင္​ေန​ရ​ျခင္း​က အကြၽႏ္ုပ္​အတြက္ သာ၍​ေကာင္း​ေသး​၏​။ အျပစ္​ရွိ​လွ်င္​လည္း ကြပ္မ်က္​ေတာ္မူ​ပါ​။ ယခု ရွင္ဘုရင္​၏​မ်က္ႏွာ​ေတာ္​ကို ဖူးေျမာ္​ပါရေစ​’​ဟု ရွင္ဘုရင္​ထံ​ေလွ်ာက္တင္​ေပး​ရန္ လူ​လႊတ္​ေခၚ​သည္​ကို သင္​က အဘယ္ေၾကာင့္ မ​လာ​သနည္း​”​ဟု ဆို​၏​။
33ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘ​သည္ ရွင္ဘုရင္​ထံသို႔​သြား​၍ ေလွ်ာက္တင္​ရာ ရွင္ဘုရင္​က အဗရွလုံ​ကို​ဆင့္ေခၚ​၏​။ သူ​သည္ ရွင္ဘုရင္​ထံ​ေရာက္လာ​ေသာအခါ ရွင္ဘုရင္​၏​ေရွ႕​တြင္ ပ်ပ္ဝပ္​ဦးၫႊတ္​၏​။ ရွင္ဘုရင္​လည္း အဗရွလုံ​ကို နမ္း​ေလ​၏​။

လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု

ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 14: MSBZ

အေရာင္မွတ္ခ်က္

မၽွေဝရန္

ကူးယူ

None

မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ