ल्यूक आणि अ‍ॅक्ट्समधून फेरफटकानमुना

लूकच्या पुढील भागात, येशूने एका आंधळ्याला दृष्टी प्रदान केली कारण त्याने त्याला अध्यात्मिक बळ दिले, याचाच अर्थ देवाच्या उलथापालथ झालेल्या साम्राज्यात राहणे. पण कोणीही देवाच्या राज्यात प्रार्थना आणि गरिबांकरिता उदार भावना ठेवून येथे राहण्यापूर्वी, आधी त्यांना अशा भावनेमध्ये येणे आवश्यक आहे. याचाच अर्थ जर देवाच्या साम्राज्या मध्ये यायचे असेल तर सर्वप्रथम त्यांना विनम्रता हवी आणि ते देवावर अवलंबून असावे. त्यांच्यावर विश्वास आहे आणि त्यांना समजत नाही, म्हणून त्याने कथा सांगितली. ती अशी होती 

एके दिवशी दोन मुले प्रार्थना करण्यासाठी मंदिरात गेली. त्यातील एक फरीसी होता, ज्याला बऱ्यापैकी शास्त्र वचनांची आणि मंदिरातील पुढारल्यापण्याची ओळख होती. दुसरा कर संकलक होता,  ज्याचा नेहमी तिरस्कार करण्यात येत होता कारण तो रोमन साम्राज्य बरोबर काम करत असे. फरीसी नेहमी आत्मस्तुती करत होता की आपण इतर सर्वांपेक्षा अतिशय धार्मिक आहोत. यासाठी तो देवाकडे धन्यवाद व्यक्त करायचा. आणि दुसरीकडे, करसंकलन मनुष्य, प्रार्थना करताना देवाकडे वर बघत सुद्धा नसे. तो दुःखाने आपली छाती बडवत असे आणि तो म्हणायचा, "" हे देवा माझ्यावर तयार कर, मी पापी आहे!"" येशु मी आपली कथा संपवली आणि ते म्हणाले वर संकलक मनुष्य हा एकमेव मनुष्य होता जो  देवासमोर न्याय होता. त्याने समजावून सांगितले की देवाच्या साम्राज्यात कशा पद्धतीने एखाद्या व्यक्तीची स्थिती बदलू शकते: "" जो स्वतःला उच्च समजेल त्याला कमीपणा येईल आणि जो कमीपणा घेईल तो उच्च पदाला जाईल"" 

लूकने माणुसकीच्या या योजनेवर येशूंच्या शब्दांना पाठिंबा दिला येशूच्या जीवनातील नम्रतेवर त्यांनी भर दिला. लोक यांनी सांगितले की एखाद्या सणाच्या वेळी, आई आणि वडील आपल्या बाळांना येशूंचे आशीर्वाद लावण्यासाठी कसे घेऊन येतात. शिष्य या व्यत्ययांना अयोग्य मानतात. ते कुटुंबांना योग्य वळणावर आणतात आणि नंतर त्यांना दूर पाठवतात. पण येशु गरीब माणसांच्या सोबत उभे राहतात, "" माझ्याकडे मुलांना येऊ द्या, त्यांना मागे ठेवू नका, देवाचे साम्राज्य सर्वांचेच आहे आणि त्यांना सर्व आवडतात"" त्याने इशारा आणि आमंत्रणासह आपले म्हणणे संपवले,"" जो कोणी देवाच्या या साम्राज्य मध्ये लहान मुलांप्रमाणे समाविष्ट होणार नाही त्याला नंतर कधीही येथे प्रवेश मिळणार नाही.""