Dia niala teo i Jesoa ka nankany amin’ny tanàna nahabe Azy, ary nanaraka Azy tany koa ny mpianany. Ary nony sabata ny andro, dia nampianatra tao amin’ny sinagôga i Jesoa; dia talanjona ireo olona maro nihaino Azy ka vaky vava hoe:
–Avy taiza re no nahazoan’ilay io izany zavatra izany? Ary ahoana izato fahendrena nomena azy sy ireto asa mahagaga vitany? Tsy ilay mpandrafitra ve io, ilay zanak’i Maria sady rahalahin’i Jakôba sy i Jôsèta ary i Joda sy i Simôna? Ary tsy ireto miara-monina amintsika ireto ve ny anabaviny?
Dia voasakana hino Azy ry zareo. Fa hoy i Jesoa taminy:
–Mpaminany tsy hajaina eo amin’ny tanàna nahabe azy sy eo amin’ny havany ary eo amin’ny fianakaviany, na dia heni-kaja any an-kafa aza!
Ary tsy afaka nanao asa mahagaga teo Izy, afa-tsy tamin’ny nanasitranany marary vitsivitsy nametrahany tanana. Dia gaga i Jesoa, satria tsy nanam-pinoana ry zareo.
Ary nitety ny tanàna kely manodidina i Jesoa, ka nampianatra. Dia nantsoiny hankeo aminy ny 12 lahy ary nirahiny tsiroaroa ka nomeny fahefana handroaka ny fanahy maloto. Ary izao no hafatrafatra nataony taminy:
–Aza mitondra na inona na inona rehefa handeha, afa-tsy tehina; aza mitondra vatsy na kitapom-batsy na vola am-paosy; manaova kapa ary aza mitondra akanjo hisoloana.
Dia hoy koa Izy taminy:
–Izay trano hampandrosoana anareo no itoero mandra-pialanareo ny tanàna. Ary izay toerana tsy handraisan’ny olona anareo na tsy hihainoany anareo, dia ialao; ka ahintsano eo ny vovoka avy amin’ny tongotrareo ho fiampangana azy.
Dia lasa izy 12 lahy ary nitory tamin’ny olona fa hoe tokony hiala amin’ny toe-dratsy. Demony maro no noroahiny ary marary maro no nohosorany diloilo ka nositraniny.
Nandre ny resadresaka maro i Herôda mpanjaka satria efa niely ny lazan’i Jesoa; fa hoy ny olona sasany:
–I Jôhany Mpanao batisa, ilay efa maty io, fa velona indray, ka izany no ananany hery ahavitany asa mahagaga.
Hoy kosa ny sasany:
–I Elià io!
Ary hoy indray ny hafa:
–Mpaminany io, tahaka ny anankiray tamin’ireo mpaminany fahizay.
Dia hoy i Herôda rehefa nandre izany:
–I Jôhany Mpanao batisa izay, ilay efa nasaiko notapahina iny ny lohany, kanefa dia izany izy velona izany indray!
Ny tenan’i Herôda mihitsy manko no naniraka olona hisambotra an’i Jôhany, ary nampigadra azy tao am-ponja. Ny antony dia ny amin’i Herôdiada, vadin’i Filipo rahalahiny, nefa nalain’i Herôda ho vady. Fa hoy i Jôhany tamin’i Herôda:
–Tsy azonao atao ny maka ny vadin’ny rahalahinao.
Dia nanao otri-po tamin’i Jôhany i Herôdiada ka nifofo ny ainy, saingy tsy afa-nanoatra. Natahotra an’i Jôhany i Herôda satria hitany fa lehilahy mandala ny rariny sady masim-pitondrantena i Jôhany ka narovany. Isaky ny nihaino azy i Herôda, dia sahiran-tsaina mafy, nefa dia nahafinaritra azy ny nihaino azy.
Kanjo tonga ny fotoana nifanojo indrindra tamin’izay nilan’i Herôdiada azy, dia ny fitsingerenan’ny andro nahaterahan’i Herôda, ka nanaovan’ity mpanjaka fanasana ho an’ireo tandapany sy ireo komandin’ny tafiny ary ireo loholona tao Galilea. Dia niditra ny zanakavavin’i Herôdiada ary nandihy, ka nahafaly an’i Herôda sy ny olona niara-nisakafo taminy. Dia hoy ny mpanjaka tamin-drazazavavy:
–Angataho amiko izay tianao na inona na inona, fa homeko anao.
Ary niozona mafy tamin-drazazavavy ny mpanjaka nanao hoe:
–Na inona na inona hangatahinao amiko dia homeko anao na dia hatramin’ny antsasaky ny fanjakako aza.
Dia lasa nivoaka ny efitrano fisakafoana razazavavy ka nanao tamin-dreniny hoe:
–Inona no hangatahiko?
Ary hoy ireniny:
–Ny lohan’i Jôhany Mpanao batisa.
Dia niditra faingana niaraka tamin’izay razazavavy nankeo amin’ny mpanjaka ary niteny taminy hoe:
–Tiako homenao ahy izao dia izao an-dovia ny lohan’i Jôhany Mpanao batisa.
Nalahelo fatratra ny mpanjaka, saingy noho ilay fianianana efa nataony ary noho ireo olona niara-nisakafo taminy, dia tsy te handà ny fangatahan-drazazavavy izy. Teo no ho eo ny mpanjaka dia naniraka mpiambina nomeny baiko hitondra ny lohan’i Jôhany. Dia lasa ilay io ka nanapa-doha azy tany am-ponja. Nentiny an-dovia ny lohan’i Jôhany ka nomeny an-drazazavavy; ary razazavavy kosa nanome azy an-dreniny. Nandre izany ny mpianatr’i Jôhany, ka tonga naka ny fatiny ary nandevina azy.