Matio 13:33-58

Ary nilaza fanoharana hafa koa tamin’ny vahoaka i Jesoa ka nanao hoe: –Ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ny leviora nalain’ity vehivavy anankiray ary nampifangaroiny tamin’ny koba eran’ny kovetabe mandra-pibohaky ny koba manontolo. Fanoharana no nanambaran’i Jesoa izany rehetra izany tamin’ny vahoaka. Ary tsy nanambara zavatra tamin’ny vahoaka afa-tsy tamin’ny fanoharana i Jesoa, hany ka tanteraka ilay voalazan’ny Tompo tamin’ny alalan’ny mpaminany hoe: «Fanoharana no hitenenako; zavatra nafenina hatramin’ny nahariana izao tontolo izao no hambarako.» Tamin’izay dia nandao ny vahoaka i Jesoa ary nody tany an-trano; dia nanatona Azy ny mpianany ka nanao hoe: –Hazavao aminay ny hevitry ny fanoharana momba ny tsimparifary nafafy an-tanimbary. Dia novalian’i Jesoa hoe: –Ny mpamafy ny voa tsara dia ny Zanak’olona; ny tanimbary dia izao tontolo izao; ny voa tsara dia ny olona miaina araka ny Fanjakàn’ny lanitra; ny tsimparifary dia ny olona andevozin’ilay Ratsy; ny fahavalo namafy ny tsimparifary dia ny devoly; ny taom-pijinjana dia ny fiafaran’izao tontolo izao; ary ny mpijinja dia ny anjely. Koa tahaka ny anesorana ny tsimparifary sy andorana azy amin’ny afo no hatao amin’ny fiafaran’izao tontolo izao. Hirahin’ny Zanak’olona ny anjeliny; ary ny anjely no hanaisotra tsy ho eo amin’ny Fanjakan’ny Zanak’olona izay rehetra mpitaona ny hafa hanota sy izay mpanao ratsy, ka hanipy azy any anatin’ny memy mirehitra; dia any ireo no hitomany sy hikotro-nify. Amin’izay kosa ny olo-marina dia hamirapiratra tahaka ny masoandro ao amin’ny Fanjakan’ny Rainy. Izay manan-tsofina hihainoana, aoka hihaino! –Ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ny harena miafina ao anaty saha. Nisy olona nahita ilay harena ka nafeniny tao ihany aloha; ary noho ny hafaliany dia lasa izy nivarotra ny fananany rehetra, ka nividy izany saha izany. –Ary izao koa: ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ny amin’ny mpandranto mitady vatosoa. Rehefa nahita anankiray sarobidy izy, dia lasa nivarotra ny fananany rehetra, ka nividy izany vatosoa izany. –Ary izao koa: ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ny harato nalatsaka anaty ranomasina ka nanangona izao karazan-trondro rehetra izao. Rehefa feno ny harato, dia notarihina ho eny amoron-drano; ary nipetraka ny mpanarato nifantina ny tsara hataony an-karona, fa ny ratsy kosa nariany. Dia tahaka izany no hatao amin’ny fiafaran’izao tontolo izao; ho tonga ny anjely hanavaka ny ratsy fanahy hisaraka amin’ny olo-marina, ka hanipy azy any amin’ny memy mirehitra: any ireo no hitomany sy hikotro-nify. Ary hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: –Efa fantatrareo ve izany rehetra izany? Ka novalian’ireo hoe: –Eny, efa fantatray! Dia hoy indray i Jesoa taminy: –Koa amin’izany àry, ny mpahay lalàna rehetra izay nanjary mpianatra ao amin’ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ny tompon-drakitra izay mamoaka zava-baovao sy tranainy avy amin’ny tahirin-drakiny. Rehefa vitan’i Jesoa ireo fanoharana ireo, dia niala teo Izy ary nankany amin’ny tanàna nahabe Azy. Nampianatra ny olona tao amin’ny sinagôga i Jesoa, hany ka talanjona ry zareo sady loa-bolana hoe: –Avy taiza re no nahazoan’ilay io izany fahendrena izany sy nahavitany ireny asa mahagaga ireny? Tsy ny zanak’i Jôsefa mpandrafitra ve io? Tsy i Maria ve no anaran-dreniny? Tsy i Jakôba sy i Jôsefa ary i Simôna sy i Joda ve no anaran’ireo rahalahiny? Ary moa tsy miara-monina amintsika avokoa ve ireo anabaviny? Koa avy taiza àry ny nahazoan’ilay io izany rehetra izany? Dia voasakana tsy hino Azy ry zareo. Fa hoy i Jesoa taminy: – Mpaminany tsy hajaina eo amin’ny tanàna nahabe azy sy eo amin’ny fianakaviany, na dia heni-kaja any an-kafa aza! Ary tsy nahavita asa mahagaga firy teo i Jesoa, noho ry zareo tsy nanam-pinoana.