Lioka 18:1-14

Nanaovan’i Jesoa fanoharana avy eo ny mpianany hanehoana fa tsy maintsy mivavaka lalandava, ka tsy tokony ho kivy na oviana na oviana. Hoy Izy hoe: –Nisy mpitsara tsy nanan-tahotra an’Andriamanitra na hena-maso olona tao an-tanàna anankiray izay. Nisy koa tao amin’io tanàna io vehivavy anankiray mpitondratena, niverimberina tao amin’ilay mpitsara nanao hoe: «Omeo rariny amin’ilay miady amiko aho!» Elabe ilay mpitsara tsy niraika; nefa nony farany, dia nanao anakampo hoe: «Marina tokoa fa raha izaho dia tsy manan-tahotra an’Andriamanitra na hena-maso olona. Kanefa mandreraka ahy ny ataon-dravehivavy ity, ka homeko rariny izy mba tsy hiverimberina foana hanorisory ahy!» Ary hoy ny Tompo: –Henoy kely ny ambaran’ilay mpitsara ratsy fanahy! Ka dia Andriamanitra indray ve no tsy hanome rariny ny olom-boafidiny mitaraina andro aman’alina aminy? Ary hampiandry lava azy ireo ve Izy? Lazaiko aminareo fa hanome rariny azy faingana Andriamanitra. Kanefa rahatrizay tonga ny Zanak’olona, moa hahita finoana eto an-tany ve Izy? Nanao izao fanoharana izao kosa i Jesoa ho an’ireo olona natoky tena ho marina ka nanaratsy ny sasany: –Nisy olona roa lahy niakatra hivavaka teo an-kianjan’ny tempoly: ny anankiray Farisianina ary ny anankiray mpamory hetra. Naka toerana ilay Farisianina ka nivavaka anakampony hoe: «Andriamanitra ô, misaotra Anao aho fa tsy mba tahaka ny olona sasany izay mpangalatra, tsy marina sady mpaka vadin’olona, na tahaka io mpamory hetra io aza. Mifady hanina indroa isan-kerinandro aho ary manolotra ny ampahafolon’izay azoko rehetra.» Ilay mpamory hetra kosa nijanona terỳ lavidavitra, tsy sahy niandrandra ny lanitra akory, fa nandondòna ny tratrany matetika sady nanao hoe: «Andriamanitra ô, mba iantrao re aho, fa mpanota!» Izao no lazaiko aminareo: ity faharoa ity, fa tsy ilay voalohany, no nahazo fahamarinana avy tamin’Andriamanitra nony nody. Satria izay rehetra manandra-tena, dia haetrin’Andriamanitra; fa izay manetry tena, dia hasandratr’Andriamanitra.