Lioka 18:1-14

Ary nilaza fanoharana tamin’izy ireo Jesosy, ny amin’ny tokony hivavahany mandrakariva ka tsy ho reraka, dia hoy Izy: Nisy mpitsara tao an-tanàna iray, izay tsy natahotra an’Andriamanitra sady tsy niraharaha olona. Ary nisy mpitondratena iray tao amin’izany tanàna izany, izay nankao aminy matetika ka niteny hoe: Omeo rariny aho eo anoloan’ilay manana ady amiko. Tsy nanaiky ilay mpitsara aloha; fa taorianan’izany dia niteny anakampo izy hoe: Na dia tsy matahotra an’Andriamanitra aza aho sady tsy miraharaha olona mba homeko rariny ihany io mpitondratena io fa manahirana ahy, mba tsy ho avy hanorisory ahy tsy misy farany izy. Ary hoy ny Tompo: Henoy izay lazain’ilay mpitsara tsy marina. Fa Andriamanitra va tsy hanome rariny ireo olom-boafidiny izay mitaraina Aminy andro aman’alina, ary moa hampiandry azy ireo ela va Izy? Lazaiko aminareo fa homeny rariny haingana izy. Kanefa, raha avy ny Zanak’Olona*, moa hahita finoana etỳ ambonin’ny tany va Izy? Nilaza ity fanoharana ity tamin’ny sasany izay natoky tena ho marina ka namingavinga ny hafa Jesosy: Nisy roa lahy niakatra tao amin’ny tempoly mba hivavaka; Fariseo* ny iray ary mpamory hetra ny iray. Ilay Fariseo nitsangana ka nivavaka nitokana hoe: Andriamanitra ô, misaotra Anao aho fa tsy mba tahaka ny olona hafa izay mpanao an-keriny, tsy marina, mpijangajanga, na tahaka io mpamory hetra io aza. Mifady hanina indroa isan-kerinandro aho; mandoa ny ampahafolony amin’izay azoko rehetra aho. Fa ilay mpamory hetra kosa dia nijanona teny lavitra eny sady tsy nety niandrandra ny lanitra akory fa niteha-tratra ka niteny hoe: Andriamanitra ô, mamindrà fo amiko mpanota! Lazaiko aminareo: Izany lehilahy izany rehefa nody tany an-tranony dia efa nohamarinina, fa tsy mba toy izany ilay iray; fa izay rehetra manandra-tena no haetry ary izay rehetra manetry tena no hasandratra.