Tamin’izay dia ren’ny Farisianina fa maro kokoa noho ny an’i Jôhany ireo olona tongan’i Jesoa ho mpianatra sy nataony batisa; (kanefa tsy ny tenan’i Jesoa no nanao batisa fa ireo mpianany). Nony fantatry ny Tompo hoe ren’ny Farisianina izany, dia niala tao Jodea Izy ary lasa nankany Galilea indray, ka tsy maintsy namakivaky ny faritany Samaria.
Dia tonga tao amin’ny tanàna anankiray any Samaria i Jesoa. I Sikara no anaran’ilay tanàna, izay teo akaikin’ny saha nomen’i Jakôba an’i Jôsefa zanany; teo no nisy ny fantsakan’i Jakôba. Ary i Jesoa tamin’izay efa sasatry ny dia nataony, ka nipetraka teo amoron’ny fantsakana, tokony ho tamin’ny 12 antoandro.
Nisy vehivavy samaritanina anankiray tonga hantsaka rano, ka nitenenan’i Jesoa hoe:
–Mba omeo rano Aho hosotroiko!
Fa ireo mpianany efa lasa nankany an-tanàna hividy sakafo. Dia hoy ilay vehivavy samaritanina tamin’i Jesoa:
–Jiosy Ianao, ka nahoana no mangataka rano hosotroina amiko, nefa aho vehivavy samaritanina?
Fa tsy mifandray amin’ny Samaritanina manko ny Jiosy. Ka izao no navalin’i Jesoa an-dravehivavy:
–Raha mba fantatrao ny fanomezan’Andriamanitra ka fantatrao Ilay miteny aminao hoe: «mba omeo rano Aho hosotroiko», dia ianao no ho nangataka taminy ka homeny ranovelona.
Dia hoy ravehivavy taminy:
–Tsy manana fanovozana Ianao, Tompoko, sady lalina ny fantsakana; koa avy aiza no ahazoanao izany ranovelona izany? I Jakôba razantsika no nanome anay ity fantsakana ity ary nisotro rano teto avokoa ny tenany sy ny zanany mbamin’ny biby fiompiny. Fa Ianao angaha lehibe noho i Jakôba razantsika?
Dia novalian’i Jesoa hoe:
–Izay rehetra misotro amin’ity rano ity dia mbola hangetaheta hatrany. Fa na iza na iza hisotro amin’ny rano izay homeko azy dia tsy hangetaheta na oviana na oviana; satria ny rano izay homeko azy dia hanjary loharano ao anatiny ka hiboiboika ho aina maharitra mandrakizay.
Ary hoy ravehivavy taminy:
–Mba omeo amin’izany rano izany aho, Tompoko, dia tsy hangetaheta intsony ary koa tsy hankatỳ hantsaka intsony.
I Jesoa kosa niteny taminy hoe:
–Ndeha antsoy ny vadinao, ka miverena atỳ?
Fa novalian-dravehivavy hoe:
–Tsy manam-bady aho!
Ary hoy i Jesoa taminy:
–Marina ny filàzanao hoe tsy manam-bady ianao; efa nanam-bady indimy ianao, ary tsy vadinao ilay itoeranao ankehitriny. Koa marina izany voalazanao izany.
Dia hoy ravehivavy taminy:
–Hitako, Tompoko, fa mpaminany Ianao! Ireo razanay Samaritanina dia nivavaka teto amin’ity tendrombohitra ity; fa ianareo Jiosy kosa milaza fa any Jerosalema no tsy maintsy ivavahana.
Fa izao no tenin’i Jesoa taminy:
–Minoa Ahy ianao, ramatoa! Avy ny andro izay tsy hivavahana amin’ny Ray eto amin’ity tendrombohitra ity na any Jerosalema intsony. Ianareo Samaritanina dia mivavaka amin’izay tsy fantatrareo; fa izahay Jiosy kosa mivavaka amin’izay fantatray, satria mipoitra avy amin’ny Jiosy ny famonjena. Kanefa, ho an’ireo tena mpivavaka, dia avy ary efa tonga sahady aza ny andro izay hivavahany amin’ny Ray araka ny fanentanan’ny Fanahy Masina sy araka ny tena fivavahana marina; satria ny mpivavaka aminy araka izany no tadiavin’ny Ray. Andriamanitra dia Fanahy, ary ny mpivavaka aminy dia tsy maintsy mivavaka araka ny fanentanan’ny Fanahy Masina sy araka ny tena fivavahana marina.
Dia hoy ravehivavy tamin’i Jesoa:
–Fantatro fa misy Mesia anankiray ho avy, dia Ilay atao hoe Kristy! Ka rehefa tonga Izy, dia hambarany amintsika ny zavatra rehetra.
I Jesoa kosa nilaza taminy hoe:
–Izaho Izay miresaka aminao no Izy!
Tamin’izay indrindra no tafaverina ny mpianany, ka gaga satria vehivavy no niresahany; saingy tsy nisy nanao hoe: «Inona no tadiavinao?» na hoe «Ahoana no iresahanao aminy?»
Dia nandao ny sininy ravehivavy, ka lasa nankany an-tanàna hilaza amin’ny olona hoe:
–Ndao ianareo hizaha Lehilahy anankiray, Izay nilaza tamiko ny nataoko rehetra; izao angaha no ilay Mesia?
Dia nivoaka ny tanàna ny olona ka nankeo amin’i Jesoa.
Raha tsy mbola tonga ny olona, dia niangavian’ny mpianany hisakafo i Jesoa ka nataony hoe:
–Mpampianatra ô, hano re ny sakafo!
Fa hoy i Jesoa taminy:
–Izaho dia manana sakafo izay tsy fantatrareo.
Tamin’izay ny mpianany dia nifampilaza hoe:
–Nisy olona nitondra zavatra hohaniny angaha?
Izao kosa no navalin’i Jesoa azy ireo:
–Ny sakafoko dia ny manao ny sitrapon’Ilay naniraka Ahy sy ny manatanteraka ny asa nampanaoviny Ahy. Tsy ianareo ve no milaza fa efa-bolana sisa dia ho tonga ny taom-pijinjana? Indro kosa Aho milaza aminareo hoe: atopazy ny masonareo ka jereo ny eny an-tsaha, fa masaka ny vary sady efa fijinja! Izay mijinja dia mandray karama sahady ary mamory vokatra ho an’ny fiaina-maharitra mandrakizay; hany ka hiara-mifaly ny mpamafy sy ny mpijinja. Amin’izany manko dia marina ilay ohabolana hoe: «Ny iray mamafy ary ny iray kosa mijinja.» Izaho no naniraka anareo hijinja izay tsy nisasaranareo: olon-kafa no nisasatra, ary ianareo kosa nanohy eo amin’izay nisasarany.
Maro ny Samaritanina tamin’izany tanàna izany no nino an’i Jesoa noho ny tenin-dravehivavy nanambara hoe: «Nolazainy tamiko avokoa ny nataoko rehetra.» Koa rehefa tonga teo amin’i Jesoa ny Samaritanina, dia niangavy Azy hitoetra tao aminy; ary dia nitoetra tao indroa andro i Jesoa. Vao mainka maro aza no nino Azy noho ny teny nataony; ka hoy ireo tamin-dravehivavy:
–Tsy noho ny filàzanao ihany no inoanay fa ny tenanay no nandre, ka fantatray fa Izy tokoa no Mpamonjy an’izao tontolo izao.
App Baiboly
Baiboly App ho an'ny Ankizy
