Matio 22:1-33

Ary Jesosy mbola niteny taminy tamin’ny fanoharana hafa hoe: Ny fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny mpanjaka iray izay nanao fanasana noho ny amin’ny fampakaram-badin’ny zanany lahy. Ary naniraka ny mpanompony izy hiantso izay efa nasaina mba hankao amin’ny fampakaram-bady; nefa tsy nety ho avy ireo. Dia naniraka mpanompo hafa indray izy ka niteny hoe: Lazao amin’ireo izay efa nasaina hoe: Indro, efa vonona ny sakafo nomaniko; efa voavono ny ombiko sy ny nafahiko ka efa vonona avokoa ny zavatra rehetra; koa tongava amin’izay atỳ amin’ny fampakaram-bady ianareo. Nefa tsy nahoan’ireo akory izany, fa samy lasa nandeha izy, ny iray dia ho any amin’ny sahany, ny iray dia ho any amin’ny varony. Ary ny sisa dia nisambotra ny mpanompony, dia nisetrasetra taminy ka namono azy. Dia tezitra ilay mpanjaka ka naniraka ny miaramilany dia nandringana ireny mpamono olona ireny sady nandoro ny tanànany. Dia hoy izy tamin’ny mpanompony: Efa vonona ny fampakaram-bady fa ireo izay nasaina no tsy mendrika. Koa mankanesa ianareo eny amin’ny sampanan-dalana ary izay hitanareo dia asao ho ao amin’ny fampakaram-bady. Dia nandeha ho eny amin’ny lalana ireny mpanompo ireny ka namory izay rehetra hitany, na ny ratsy na ny tsara; dia feno mpiara-misakafo ny fampakaram-bady. Nony efa niditra ny mpanjaka hizaha ny mpiara-misakafo dia nahita lehilahy iray izay tsy niakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady. Dia hoy izy taminy: Ry sakaiza, ahoana no idiranao eto, nefa ianao tsy manana ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady? Dia tsy nahateny izy. Ary hoy ny mpanjaka tamin’ny mpanompony: Afatory ny tongony aman-tanany dia ario any amin’ny maizina any ivelany izy; any no hisy ny fitomaniana sy ny fikitroha-nify. Fa maro no antsoina nefa vitsy no fidina. Ary tamin’izay dia lasa ny Fariseo* ka nikaon-doha mba hamandrika Azy amin’ny teniny. Koa naniraka ny mpianany mbamin’ny Herodiana hankeo aminy izy ireo ka niteny hoe: Mpampianatra ô, fantatray fa marina Ianao ka mampianatra marina ny lalànan’Andriamanitra ary tsy miahiahy olona satria tsy mba mizaha tavan’olona Ianao. Koa lazao aminay ary izay hevitrao: Moa mety va ny mandoa vola hetra ho an’i Kaisara sa tsia? Fa Jesosy nahalala ny faharatsiany ka hoy Izy: Nahoana no maka fanahy Ahy ianareo, ry mpihatsaravelatsihy? Asehoy Ahy ny vola fandoa amin’ny hetra. Dia nitondrany denaria* iray Izy. Dia hoy Jesosy taminy: An’iza ity sary sy soratra ity? Hoy ireo Taminy: An’i Kaisara. Dia hoy Jesosy taminy: Aloavy ho an’i Kaisara ary izay an’i Kaisara ary ho an’Andriamanitra izay an’Andriamanitra. Ary gaga izy ireo nony nahare izany, dia nandao Azy ka lasa nandeha. Tamin’io andro io ihany dia nankeo amin’i Jesosy ny Sadoseo* sasany izay nilaza fa tsy misy ny fitsanganana amin’ny maty ka nanontany Azy hoe: Mpampianatra ô, i Mosesy dia nilaza hoe: «Raha misy lehilahy maty momba dia aoka ny rahalahiny hampakatra ny vadiny ka hiteraka hamelo-maso ny rahalahiny» (Deo 25.5). Koa nisy fito mirahalahy tetỳ aminay; ary nampaka-bady ny zokiny dia maty, ary satria tsy niteraka izy dia navelany ho an’ny rahalahiny ny vadiny; ary toy izany koa ny faharoa sy ny fahatelo, hatramin’ny fahafito. Ary tao aorianan’izy rehetra dia maty koa Ravehivavy. Koa amin’ny fitsanganan’ny maty, ho vadin’iza amin’izy fito mirahalahy moa Ravehivavy? Satria efa samy nanambady azy avokoa izy rehetra. Fa Jesosy namaly azy ireo hoe: Mahadiso hevitra anareo ny tsy fahafantaranareo na ny Soratra Masina na ny herin’Andriamanitra. Fa amin’ny fitsanganan’ny maty dia tsy mba hisy olona hampaka-bady, na havoaka hampakarina, fa ho tahaka ny anjely any an-danitra izy. Koa ny amin’ny fitsanganan’ny maty, moa mbola tsy novakinareo va ny teny nataon’Andriamanitra taminareo milaza hoe: «Izaho no Andriamanitr’i Abrahama sy Andriamanitr’Isaka ary Andriamanitr’i Jakoba (Eks 3.6)? Andriamanitra tsy an’ny maty fa an’ny velona.» Ary ny vahoaka, raha nandre izany, dia talanjona tamin’ny fampianarany.