Matio 22:1-33
Matio 22:1-33 DIEM PROTESTANTA (DIEM)
Dia nampiasa fanoharana tamin-dry zareo indray i Jesoa ka niteny hoe: –Ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ity mpanjaka nanao fanasambe noho ny fampakaram-badin’ny zanany lahy. Nirahin’ity mpanjaka ireo mpiasany hiantso ny olona nasaina hankao amin’ny fanasambe, fa tsy nety ho avy ireo. Dia mpiasa hafa indray no nirahiny sady nataony hoe: «Izao lazaina amin’ireo olona nasaina: Indro ny sakafo efa voaomako, ny ombiko sy ny biby nafahy efa voavono ary ny zavatra rehetra efa vonona; koa tongava amin’ny fanasambe.» Kanjo tsy nahoan’ireo nasaina izany, fa samy lasa nandeha izy rehetra, ny anankiray any amin’ny saha voleny, ary ny anankiray any amin’ny varotra karakarainy; ary ny sasany dia nisambotra ireo mpiasa ka nisetrasetra taminy sy namono azy. Tezitra kosa ilay mpanjaka, hany ka nandefa miaramila handringana ireo mpamono olona ireo sy handoro ny tanànany. Ary hoy izy tamin’ny mpiasany: «Efa voaomana ny fanasambe, saingy ireo nasaina no tsy mendrika. Koa mankanesa any amin’ny fihaonan-dalana, ary izay hitanareo dia asao avokoa ho atỳ amin’ny fanasambe.» Dia niely eran’ny arabe ireto mpiasa ka namory izay rehetra hitany, na ratsy fanahy na tsara fanahy; ary dia hipoka ny mpihinana ilay trano nanaovana ny fanasambe. Niditra kosa ny mpanjaka hizaha ny mpihinana; ary hitany teo ity lehilahy anankiray tsy nanao ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady ka nilazany hoe: «Ry sakaiza, ahoana ianao no tafiditra eto, kanefa tsy manana ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady?» Fa tsy nahateny ilay olona. Dia hoy ny mpanjaka tamin’ireo mpanompony: «Afatory tongotra aman-tanana ilay io, dia ario any amin’ny maizina any ivelany; ka any izy no hitomany sy hikitro-nify.» Dia nofaranan’i Jesoa hoe: –Eny, maro no voaantso, fa vitsy no voafidy! Tamin’izay dia lasa ireo Farisianina ka niara-nisaina momba izay fanontaniana mety hamandrihany an’i Jesoa. Ary naniraka ny mpianany mbamin’ny Herôdianina ry zareo ho any amin’i Jesoa, ka hoy ireto iraka hoe: –Mpampianatra ô, fantatray fa olo-marina Ianao ary mampianatra tsotra ny lalana soritan’Andriamanitra; sady tsy mampaninona Anao izay mety ho hevitry ny hafa, satria tsy mizaha tavan’olona Ianao. Koa mba lazao aminay izay hevitrao ny amin’ity: Azonay atao ve ny mandoa hetra amin’ny amperôra rômanina sa tsia? Takatr’i Jesoa anefa ny sain-dratsin’ireo ka hoy Izy taminy: –Ry mpihatsaravelatsihy, nahoana no maka fanahy Ahy ianareo? Asehoy Ahy ny vola fandoa amin’ny hetra. Dia notoloran-dry zareo denàry anankiray Izy. Ary hoy i Jesoa nanontany azy: –Sarin’iza io ary anaran’iza? Ka novalian’ireo hoe: –An’ny amperôra rômanina! Tamin’izay dia hoy i Jesoa taminy: –Raha izany àry, dia avereno amin’ny amperôra rômanina izay an’ny amperôra rômanina ary amin’Andriamanitra izay an’Andriamanitra. Gaga ireto iraka nony nandre izany, ary dia nandao an’i Jesoa ka lasa nandeha. Androtr’iny ihany, ireo Tsadoseanina izay milaza fa tsy misy fitsanganan’ny maty ho velona dia mba nisy nanatona an’i Jesoa ary nanontany Azy hoe: –Mpampianatra ô, izao no voalazan’i Mosesy: «Raha misy lehilahy maty tsy nanan-taranaka, dia aoka ny rahalahiny hampakatra ny vady navelany, mba hiteraka hamela solofo ho an’ny maty.» Koa nisy teo aminay olona fito mirahalahy. Nampaka-bady ny lahimatoa, saingy maty tsy nanana solofo ka namela ny vadiny ho an’ny rahalahiny. Toraka izany koa ity faharoa sy ny fahatelo ary dia hatramin’izy fito mirahalahy. Taorian’izy rehetra dia maty koa ravehivavy. Amin’ny fitsanganan’ny maty ho velona àry, mba ho vadin’iza amin’izy fito mirahalahy ireo ravehivavy fa izy rehetra efa samy nanambady azy? Dia novalian’i Jesoa hoe: –Diso hevitra ianareo fa tsy misy fantatrareo na ny Soratra Masina na ny herin’Andriamanitra? Rehefa tonga ny fitsanganan’ny maty ho velona, dia tsy hisy olona hampaka-bady na hampakarina intsony, fa samy hitovy amin’ny anjely any an-danitra avokoa. Ary momba ny hoe fitsanganan’ny maty ho velona, moa tsy novakînareo ao amin’ny bokin’i Mosesy ve ilay voalazan’Andriamanitra taminareo hoe: «Izaho no Andriamanitr’i Abrahama, sy Andriamanitr’i Itsehàka ary Andriamanitr’i Jakôba»? Tsy Andriamanitry ny maty Izy fa Andriamanitry ny velona. Gaga dia gaga ny vahoaka nony nandre izany fampianaran’i Jesoa izany.
Matio 22:1-33 Malagasy Bible (MG1865)
Ary Jesosy namaly, dia nilaza fanoharana taminy indray ka nanao hoe: Ny fanjakan'ny lanitra dia tahaka ny mpanjaka, izay nanao fanasana fampakaram-bady ho an'ny zananilahy. Ary izy naniraka ny mpanompony hiantso izay efa nasaina mba hankao amin'ny fampakaram-bady; fa tsy nety ho avy ireo. Dia naniraka mpanompo hafa koa indray izy ka nanao hoe: Lazao amin'ny efa nasaina hoe: Indro, efa voavoatra ny nahandroko; efa voavono ny ombiko sy ny nafahiko, ka efa voavoatra avokoa ny zavatra rehetra; koa mankanesa atỳ amin'ny fampakaram-bady ianareo. Nefa tsy nahoany akory izany, fa samy lasa nandeha izy, ny anankiray ho any amin'ny sahany, ary ny anankiray ho any amin'ny varony. Ary ny sisa nisambotra ny mpanompony, dia nisetrasetra taminy ka namono azy. Ary dia tezitra ilay mpanjaka ka naniraka ny miaramilany, dia nandringana izany mpamono olona izany sady nandoro ny tanànany. Dia hoy izy tamin'ny mpanompony: Efa voavoatra ny fampakaram-bady, fa ny efa nasaina no tsy miendrika. Koa mankanesa ianareo any amin'ny sampanan-dalana, ary izay hitanareo, dia asao ho ao amin'ny fampakaram-bady. Dia nivoaka ho any amin'ny lalana ireny mpanompo ireny ka namory izay rehetra hitany, na ny ratsy, na ny tsara; ary dia feno mpihinana ny fampakaram-bady. Ary nony efa niditra ny mpanjaka hizaha ny mpihinana, dia nahita lehilahy anankiray izay tsy niakanjo ny akanjo fitondra amin'ny fampakaram-bady. Dia hoy izy taminy: Ry sakaiza, ahoana no idiranao eto, nefa ianao tsy miakanjo ny akanjo fitondra amin'ny fampakaram-bady? Dia sina izy. Ary dia hoy ny mpanjaka tamin'ny mpanompony: Afatory ny tongony aman-tànany, dia ario any amin'ny maizina any ivelany izy; any no hisy ny fitomaniana sy ny fikitroha-nify. Fa maro no antsoina, nefa vitsy no fidina. Ary tamin'izay dia lasa ny Fariseo ka niara-nisaina mba hamandrika Azy amin'ny teniny. Dia naniraka ny mpianany mbamin'ny Herodiana hankeo aminy izy ka nanao hoe: Mpampianatra ô, fantatray fa marina Hianao ka mampianatra marina ny lalan'Andriamanitra ary tsy manahy olona, satria tsy mba mizaha tavan'olona. Koa lazao aminay ary izay hevitrao: Moa mety va ny mandoa vola hetra ho an'i Kaisara, sa tsia? Fa Jesosy nahalala ny faharatsiany, dia nanao hoe: Nahoana no maka fanahy Ahy ianareo, ry mpihatsaravelatsihy? Asehoy Ahy ny farantsakely fandoa amin'ny hetra. Dia nitondrany denaria Izy. Ary hoy Jesosy taminy: An'iza ity sary sy soratra ity? Hoy izy taminy: An'i Kaisara. Dia hoy Jesosy taminy: Aloavy ho an'i Kaisara ary izay an'i Kaisara, ary ho an'Andriamanitra izay an'Andriamanitra. Ary nony nahare izy, dia gaga, ary dia nandao Azy ka lasa nandeha. Tamin'izany andro izany dia nankeo amin'i Jesosy ny Sadoseo sasany, izay milaza fa tsy misy fitsanganan'ny maty, ka nanontany Azy hoe: Mpampianatra ô, Mosesy nilaza hoe: Raha misy maty momba, aoka ny rahalahiny hampakatra ny vadiny ka hiteraka hamelo-maso ny rahalahiny (Deo. 25. 5). Koa nisy fito mirahalahy tetỳ aminay; ary ny zokiny nampaka-bady, dia maty, ary satria tsy nanan-janaka iry, dia navelany ho an'ny rahalahiny ny vadiny; ary toy izany koa ny faharoa sy ny fahatelo, hatramin'ny fahafito. Koa faran'izy rehetra dia maty koa ravehivavy. Ary amin'ny fitsanganan'ny maty, ho vadin'iza amin'izy fito mirahalahy moa ravehivavy? satria efa samy nanambady azy avokoa izy rehetra. Ary Jesosy namaly ka nanao taminy hoe: Mahadiso hevitra anareo ny tsi-fahafantaranareo ny Soratra Masina na ny herin'Andriamanitra. Fa amin'ny fitsanganan'ny maty dia tsy mba hisy hampaka-bady, na havoaka hampakarina, fa ho tahaka ny anjely any an-danitra izy. Fa ny amin'ny fitsanganan'ny maty, moa tsy mbola novakinareo va ny teny nataon'Andriamanitra taminareo manao hoe: Izaho no Andriamanitr'i Abrahama sy Andriamanitr'isaka ary Andriamanitr'i Jakoba (Eks. 3. 6)? Andriamanitra tsy an'ny maty, fa an'ny velona. Ary ny vahoaka, raha nandre, dia talanjona tamin'ny fampianarany.
Matio 22:1-33 La Bible en Malgache (MRV)
Ary Jesosy mbola niteny taminy tamin’ny fanoharana hafa hoe: Ny fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny mpanjaka iray izay nanao fanasana noho ny amin’ny fampakaram-badin’ny zanany lahy. Ary naniraka ny mpanompony izy hiantso izay efa nasaina mba hankao amin’ny fampakaram-bady; nefa tsy nety ho avy ireo. Dia naniraka mpanompo hafa indray izy ka niteny hoe: Lazao amin’ireo izay efa nasaina hoe: Indro, efa vonona ny sakafo nomaniko; efa voavono ny ombiko sy ny nafahiko ka efa vonona avokoa ny zavatra rehetra; koa tongava amin’izay atỳ amin’ny fampakaram-bady ianareo. Nefa tsy nahoan’ireo akory izany, fa samy lasa nandeha izy, ny iray dia ho any amin’ny sahany, ny iray dia ho any amin’ny varony. Ary ny sisa dia nisambotra ny mpanompony, dia nisetrasetra taminy ka namono azy. Dia tezitra ilay mpanjaka ka naniraka ny miaramilany dia nandringana ireny mpamono olona ireny sady nandoro ny tanànany. Dia hoy izy tamin’ny mpanompony: Efa vonona ny fampakaram-bady fa ireo izay nasaina no tsy mendrika. Koa mankanesa ianareo eny amin’ny sampanan-dalana ary izay hitanareo dia asao ho ao amin’ny fampakaram-bady. Dia nandeha ho eny amin’ny lalana ireny mpanompo ireny ka namory izay rehetra hitany, na ny ratsy na ny tsara; dia feno mpiara-misakafo ny fampakaram-bady. Nony efa niditra ny mpanjaka hizaha ny mpiara-misakafo dia nahita lehilahy iray izay tsy niakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady. Dia hoy izy taminy: Ry sakaiza, ahoana no idiranao eto, nefa ianao tsy manana ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady? Dia tsy nahateny izy. Ary hoy ny mpanjaka tamin’ny mpanompony: Afatory ny tongony aman-tanany dia ario any amin’ny maizina any ivelany izy; any no hisy ny fitomaniana sy ny fikitroha-nify. Fa maro no antsoina nefa vitsy no fidina. Ary tamin’izay dia lasa ny Fariseo* ka nikaon-doha mba hamandrika Azy amin’ny teniny. Koa naniraka ny mpianany mbamin’ny Herodiana hankeo aminy izy ireo ka niteny hoe: Mpampianatra ô, fantatray fa marina Ianao ka mampianatra marina ny lalànan’Andriamanitra ary tsy miahiahy olona satria tsy mba mizaha tavan’olona Ianao. Koa lazao aminay ary izay hevitrao: Moa mety va ny mandoa vola hetra ho an’i Kaisara sa tsia? Fa Jesosy nahalala ny faharatsiany ka hoy Izy: Nahoana no maka fanahy Ahy ianareo, ry mpihatsaravelatsihy? Asehoy Ahy ny vola fandoa amin’ny hetra. Dia nitondrany denaria* iray Izy. Dia hoy Jesosy taminy: An’iza ity sary sy soratra ity? Hoy ireo Taminy: An’i Kaisara. Dia hoy Jesosy taminy: Aloavy ho an’i Kaisara ary izay an’i Kaisara ary ho an’Andriamanitra izay an’Andriamanitra. Ary gaga izy ireo nony nahare izany, dia nandao Azy ka lasa nandeha. Tamin’io andro io ihany dia nankeo amin’i Jesosy ny Sadoseo* sasany izay nilaza fa tsy misy ny fitsanganana amin’ny maty ka nanontany Azy hoe: Mpampianatra ô, i Mosesy dia nilaza hoe: «Raha misy lehilahy maty momba dia aoka ny rahalahiny hampakatra ny vadiny ka hiteraka hamelo-maso ny rahalahiny» (Deo 25.5). Koa nisy fito mirahalahy tetỳ aminay; ary nampaka-bady ny zokiny dia maty, ary satria tsy niteraka izy dia navelany ho an’ny rahalahiny ny vadiny; ary toy izany koa ny faharoa sy ny fahatelo, hatramin’ny fahafito. Ary tao aorianan’izy rehetra dia maty koa Ravehivavy. Koa amin’ny fitsanganan’ny maty, ho vadin’iza amin’izy fito mirahalahy moa Ravehivavy? Satria efa samy nanambady azy avokoa izy rehetra. Fa Jesosy namaly azy ireo hoe: Mahadiso hevitra anareo ny tsy fahafantaranareo na ny Soratra Masina na ny herin’Andriamanitra. Fa amin’ny fitsanganan’ny maty dia tsy mba hisy olona hampaka-bady, na havoaka hampakarina, fa ho tahaka ny anjely any an-danitra izy. Koa ny amin’ny fitsanganan’ny maty, moa mbola tsy novakinareo va ny teny nataon’Andriamanitra taminareo milaza hoe: «Izaho no Andriamanitr’i Abrahama sy Andriamanitr’Isaka ary Andriamanitr’i Jakoba (Eks 3.6)? Andriamanitra tsy an’ny maty fa an’ny velona.» Ary ny vahoaka, raha nandre izany, dia talanjona tamin’ny fampianarany.
Matio 22:1-33 Baiboly Protestanta Malagasy (MBP)
Ary Jesosy namaly, dia nilaza fanoharana taminy indray ka nanao hoe: Ny fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny mpanjaka, izay nanao fanasana fampakaram-bady ho an’ny zanani-lahy. Ary izy naniraka ny mpanompony hiantso izay efa nasaina mba hankao amin’ny fampakaram-bady; fa tsy nety ho avy ireo. Dia naniraka mpanompo hafa koa indray izy ka nanao hoe: Lazao amin’izay efa nasaina hoe: Indro, efa voavoatra ny nahandroko; efa voavono ny ombiko sy ny nafahiko, ka efa voavoatra avokoa ny zavatra rehetra; koa mankanesa atỳ amin’ny fampakaram-bady hianareo. Nefa tsy nahoany akory izany, fa samy lasa nandeha izy, ny anankiray ho any amin’ny sahany, ary ny anankiray ho any amin’ny varony. Ary ny sisa nisambotra ny mpanompony, dia nisetrasetra taminy ka namono azy. Ary dia tezitra ilay mpanjaka ka naniraka ny miaramilany, dia nandringana izany mpamono olona izany sady nandoro ny tanànany. Dia hoy izy tamin’ny mpanompony: Efa voavoatra ny fampakaram-bady, fa izay efa nasaina no tsy mendrika. Koa mankanesa hianareo any amin’ny sampanan-dàlana, ary izay hitanareo, dia asao ho ao amin’ny fampakaram-bady. Dia nivoaka ho any amin’ny làlana ireny mpanompo ireny ka namory izay rehetra hitany, na ny ratsy, na ny tsara; ary dia feno mpihinana ny fampakaram-bady. Ary nony efa niditra ny mpanjaka hizaha ny mpihinana, dia nahita lehilahy anankiray izay tsy niakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady. Dia hoy izy taminy: Ry sakaiza, ahoana no idiranao eto, nefa hianao tsy miakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady? Dia sina izy. Ary dia hoy ny mpanjaka tamin’ny mpanompony: Afatory ny tongony aman-tànany, dia ario any amin’ny maizina any ivelany izy; any no hisy ny fitomaniana sy ny fikitroha-nify. Fa maro no antsoina, nefa vitsy no fidina. ARY tamin’izay dia lasa ny Fariseo ka niara-nisaina mba hamandrika Azy amin’ ny teniny. Dia naniraka ny mpianany mbamin’ny Herodiana hankeo aminy izy ka nanao hoe: Mpampianatra ô, fantatray fa marina Hianao ka mampianatra marina ny làlan’Andriamanitra ary tsy manahy olona, satria tsy mba mizaha tavan’olona. Koa lazao aminay ary izay hevitrao: Moa mety va ny mandoa vola hetra ho an’i Kaisara, sa tsia? Fa Jesosy nahalala ny faharatsiany, dia nanao hoe: Nahoana no maka fanahy Ahy hianareo, ry mpihatsaravelatsihy? Asehoy Ahy ny farantsakely fandoa amin’ny hetra. Dia nitondrany denaria Izy. Ary hoy Jesosy taminy: An’iza ity sary sy soratra ity? Hoy izy taminy: An’i Kaisara. Dia hoy Jesosy taminy: Aloavy ho an’i Kaisara ary izay an’i Kaisara, ary ho an’Andriamanitra izay an’Andriamanitra. Ary nony nahare izy, dia gaga, ary dia nandao Azy ka lasa nandeha. TAMIN’izany andro izany dia nankeo amin’i Jesosy ny Sadoseo sasany, izay milaza fa tsy misy fitsanganan’ny maty, ka nanontany Azy hoe: Mpampianatra ô, Mosesy nilaza hoe: Raha misy maty momba, aoka ny rahalahiny hampakatra ny vadiny ka hiteraka hamelo-maso ny rahalahiny (Deo. 25.5). Koa nisy fito mirahalahy tetỳ aminay; ary ny zokiny nampaka-bady, dia maty, ary satria tsy nanan-janaka izy, dia navelany ho an’ny rahalahiny ny vadiny; ary toy izany koa ny faharoa sy ny fahatelo, hatramin’ny fahafito. Koa faran’izy rehetra dia maty koa ravehivavy. Ary amin’ny fitsanganan’ny maty, ho vadin’iza amin’izy fito mirahalahy moa ravehivavy? satria efa samy nanambady azy avokoa izy rehetra. Ary Jesosy namaly ka nanao taminy hoe: Mahadiso hevitra anareo ny tsi-fahafantaranareo ny Soratra Masina na ny herin’Andriamanitra. Fa amin’ny fitsanganan’ny maty dia tsy mba hisy hampaka-bady, na havoaka hampakarina, fa ho tahaka ny anjely any an-danitra izy. Fa ny amin’ny fitsanganan’ny maty, moa tsy mbola novakinareo va ny teny nataon’Andriamanitra taminareo manao hoe: ,,Izaho no Andriamanitr’i Abrahama sy Andriamanitr’Isaka ary Andriamanitr’i Jakoba’’ (Eks. 3.6)? Andriamanitra tsy an’ny maty, fa an’ny velona. Ary ny vahoaka, raha nandre, dia talanjona tamin’ny fampianarany.
Matio 22:1-33 DIEM PROTESTANTA (DIEM)
Dia nampiasa fanoharana tamin-dry zareo indray i Jesoa ka niteny hoe: –Ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ity mpanjaka nanao fanasambe noho ny fampakaram-badin’ny zanany lahy. Nirahin’ity mpanjaka ireo mpiasany hiantso ny olona nasaina hankao amin’ny fanasambe, fa tsy nety ho avy ireo. Dia mpiasa hafa indray no nirahiny sady nataony hoe: «Izao lazaina amin’ireo olona nasaina: Indro ny sakafo efa voaomako, ny ombiko sy ny biby nafahy efa voavono ary ny zavatra rehetra efa vonona; koa tongava amin’ny fanasambe.» Kanjo tsy nahoan’ireo nasaina izany, fa samy lasa nandeha izy rehetra, ny anankiray any amin’ny saha voleny, ary ny anankiray any amin’ny varotra karakarainy; ary ny sasany dia nisambotra ireo mpiasa ka nisetrasetra taminy sy namono azy. Tezitra kosa ilay mpanjaka, hany ka nandefa miaramila handringana ireo mpamono olona ireo sy handoro ny tanànany. Ary hoy izy tamin’ny mpiasany: «Efa voaomana ny fanasambe, saingy ireo nasaina no tsy mendrika. Koa mankanesa any amin’ny fihaonan-dalana, ary izay hitanareo dia asao avokoa ho atỳ amin’ny fanasambe.» Dia niely eran’ny arabe ireto mpiasa ka namory izay rehetra hitany, na ratsy fanahy na tsara fanahy; ary dia hipoka ny mpihinana ilay trano nanaovana ny fanasambe. Niditra kosa ny mpanjaka hizaha ny mpihinana; ary hitany teo ity lehilahy anankiray tsy nanao ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady ka nilazany hoe: «Ry sakaiza, ahoana ianao no tafiditra eto, kanefa tsy manana ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady?» Fa tsy nahateny ilay olona. Dia hoy ny mpanjaka tamin’ireo mpanompony: «Afatory tongotra aman-tanana ilay io, dia ario any amin’ny maizina any ivelany; ka any izy no hitomany sy hikitro-nify.» Dia nofaranan’i Jesoa hoe: –Eny, maro no voaantso, fa vitsy no voafidy! Tamin’izay dia lasa ireo Farisianina ka niara-nisaina momba izay fanontaniana mety hamandrihany an’i Jesoa. Ary naniraka ny mpianany mbamin’ny Herôdianina ry zareo ho any amin’i Jesoa, ka hoy ireto iraka hoe: –Mpampianatra ô, fantatray fa olo-marina Ianao ary mampianatra tsotra ny lalana soritan’Andriamanitra; sady tsy mampaninona Anao izay mety ho hevitry ny hafa, satria tsy mizaha tavan’olona Ianao. Koa mba lazao aminay izay hevitrao ny amin’ity: Azonay atao ve ny mandoa hetra amin’ny amperôra rômanina sa tsia? Takatr’i Jesoa anefa ny sain-dratsin’ireo ka hoy Izy taminy: –Ry mpihatsaravelatsihy, nahoana no maka fanahy Ahy ianareo? Asehoy Ahy ny vola fandoa amin’ny hetra. Dia notoloran-dry zareo denàry anankiray Izy. Ary hoy i Jesoa nanontany azy: –Sarin’iza io ary anaran’iza? Ka novalian’ireo hoe: –An’ny amperôra rômanina! Tamin’izay dia hoy i Jesoa taminy: –Raha izany àry, dia avereno amin’ny amperôra rômanina izay an’ny amperôra rômanina ary amin’Andriamanitra izay an’Andriamanitra. Gaga ireto iraka nony nandre izany, ary dia nandao an’i Jesoa ka lasa nandeha. Androtr’iny ihany, ireo Tsadoseanina izay milaza fa tsy misy fitsanganan’ny maty ho velona dia mba nisy nanatona an’i Jesoa ary nanontany Azy hoe: –Mpampianatra ô, izao no voalazan’i Mosesy: «Raha misy lehilahy maty tsy nanan-taranaka, dia aoka ny rahalahiny hampakatra ny vady navelany, mba hiteraka hamela solofo ho an’ny maty.» Koa nisy teo aminay olona fito mirahalahy. Nampaka-bady ny lahimatoa, saingy maty tsy nanana solofo ka namela ny vadiny ho an’ny rahalahiny. Toraka izany koa ity faharoa sy ny fahatelo ary dia hatramin’izy fito mirahalahy. Taorian’izy rehetra dia maty koa ravehivavy. Amin’ny fitsanganan’ny maty ho velona àry, mba ho vadin’iza amin’izy fito mirahalahy ireo ravehivavy fa izy rehetra efa samy nanambady azy? Dia novalian’i Jesoa hoe: –Diso hevitra ianareo fa tsy misy fantatrareo na ny Soratra Masina na ny herin’Andriamanitra? Rehefa tonga ny fitsanganan’ny maty ho velona, dia tsy hisy olona hampaka-bady na hampakarina intsony, fa samy hitovy amin’ny anjely any an-danitra avokoa. Ary momba ny hoe fitsanganan’ny maty ho velona, moa tsy novakînareo ao amin’ny bokin’i Mosesy ve ilay voalazan’Andriamanitra taminareo hoe: «Izaho no Andriamanitr’i Abrahama, sy Andriamanitr’i Itsehàka ary Andriamanitr’i Jakôba»? Tsy Andriamanitry ny maty Izy fa Andriamanitry ny velona. Gaga dia gaga ny vahoaka nony nandre izany fampianaran’i Jesoa izany.
Matio 22:1-33 Baiboly Katolika (MBC)
Dia niteny indray i Jesoa nanao fanoharana tamin’ireo hoe: «Ny fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny andriamanjaka anankiray izay nanao fanasana tamin’ny fampakaram-badin’ny zanany lahy, ka naniraka ny ankiziny hanainga izay efa nasaina, ho any amin’ny fampakaram-bady, fa tsy nety nankany ireo. Dia naniraka ankizy hafa indray izy nanao hoe: ‹Lazao amin’ny nasaina hoe: Indro efa voavoatra ny nahandro ka efa voavono ny ombiko sy ny zavatra rehetra, koa tongava atỳ amin’ny fampakaram-bady ianareo›. Nefa tsy nahoany akory izany, fa samy lasa nandeha izy, ny iray nankany amin’ny sahany, ny iray nankany amin’ny varony; ary ny sasany nisambotra ny ankiziny, ka nony efa notevatevainy dia novonoiny. Tezitra ny mpanjaka nony nandre izany, ka naniraka miaramila nandringana izany mpamono olona izany, sy nandoro ny tanànany. Dia hoy izy tamin’ny ankiziny: ‹Efa voaomana ny fanasana amin’ny fampakaram-bady, fa ny nasaina no tsy mendrika. Koa mandehana ianareo any amin’ny fihaonan-dalana, ary asao ho atỳ amin’ny fampakaram-bady avokoa izay hitanareo›. Dia niely eran’ny arabe ny ankiziny, nanangona izay rehetra hitany na tsara na ratsy, ka hipoka ny mpihinana ny trano fampakarana. Ary niditra ny mpanjaka hizaha ny mpihinana, ka nahita lehilahy anankiray tsy niakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady, dia hoy izy taminy: ‹Ry sakaiza, nahoana ianao no niditra eto, nefa tsy miakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady?› Fa sina ilay olona; ka hoy ny mpanjaka tamin’ny mpanompony: ‹Afatory ny tongotra aman-tanany, ka ario any amin’ny maizina any ivelany io, any no hisy fitomaniana sy fikitroha-nify›. Fa maro no nantsoina, nefa vitsy no fidina.» Ary tamin’izay dia lasa ny Farisianina niray tetika hamandrika Azy amin’ny teniny. Dia naniraka ny mpianany niaraka tamin’ny Herôdianina ho any aminy izy ireo nanao hoe: «Ry Mpampianatra ô, fantatray fa marina ianao, ary mampianatra ny lalan’Andriamanitra araka ny marina, ka tsy mampaninona anao ny olona; satria tsy mizaha tavan’olona ianao. Koa mba lazao aminay izay hevitrao ny amin’ity: mety va ny mandoa hetra ho an’i Sezara sa tsia?» Fa i Jesoa nahalala ny faharatsiany ka nanao hoe: «Ry mpihatsaravelatsihy, nahoana ianareo no maka fanahy Ahy? Asehoy Ahy ny farantsa kely fandoa amin’ny hetra,» dia nanasehoany denie iray Izy. Ary hoy i Jesoa taminy: «Sarin’iza sy anaran’iza ity?» «An’i Sezara,» hoy ireo. «Raha izany àry, hoy Izy, dia aloavy ho an’i Sezara izay an’i Sezara, ary ho an’Andriamanitra izay an’Andriamanitra.» Gaga ireo nony nandre izany, ka nandao Azy dia lasa. Tamin’io andro io ihany koa dia nisy Sadoseanina, izay mandà ny fitsanganan’ny maty, tonga nanatona Azy sy nanontany Azy hoe: «Ry Mpampianatra ô, i Môizy nilaza hoe: ‹Raha misy lehilahy maty momba, aoka ny rahalahiny hampakatra ny vadiny, mba hiteraka hamelo-maso ny rahalahiny› Koa tany aminay nisy olona fito mirahalahy, ary nanambady ny lahimatoa dia maty, ka noho izy tsy niteraka, dia navelany ho an’ny zandriny ny vadiny. Ary toy izany koa no nitranga tamin’ilay faharoa sy fahatelo ka hatramin’ny fahafito; ary faran’izy rehetra dia maty koa ravehivavy. Raha mby amin’ny fitsanganan’ny maty, iza amin’izy fito mirahalahy no ho tompom-bady? fa samy nanambady azy izy rehetra.» Ary hoy i Jesoa namaly ka nanao taminy hoe: «Diso hevitra ianareo, satria samy tsy fantatrareo na ny Soratra Masina na ny herin’Andriamanitra. Fa raha mby amin’ny fitsanganan’ny maty, dia tsy hisy mpampakatra sy ampakarina intsony; fa ho tahaka ny Anjelin’Andriamanitra any an-danitra izy ireo. Ary ny amin’ny fitsanganan’ny maty, moa tsy mba novakinareo va ny teny nolazain’Andriamanitra taminareo hoe: Izaho no Andriamanitr’i Abrahama, sy Andriamanitr’i Isaaka, ary Andriamanitr’i Jakôba? Nefa tsy mba Andriamanitry ny maty Izy, fa an’ny velona.» Gaga ny vahoaka nony nandre izany fampianarany izany.