Nony tonga ny andro Pentekosta*, dia teo amin’ny toerana iray izy rehetra. Ary nisy feo tonga tampoka avy tany an-danitra toy ny rivotra mahery mifofofofo ka nanenika ilay trano niangonany. Ary nisy lela maro mitarehin’afo niseho taminy, izay nizarazara, ary nipetraka tamin’izy rehetra isan’olona. Dia samy feno ny Fanahy Masina izy rehetra ka niteny tamin’ny fiteny maro samihafa, araka ny nampitenenan’ny Fanahy Masina azy.
Nisy Jiosy* nonina tany Jerosalema; olona mpivavaka tsara avy tany amin’ny firenena rehetra ambanin’ny lanitra izy ireo. Rehefa niely izany feo izany dia olona maro no vory sady very hevitra, satria samy nahare azy ireo niteny tamin’ny fiteniny avy izy rehetra. Dia talanjona sady gaga izy ireo ka niteny hoe: Indreo, tsy Galiliana va ireo rehetra miteny ireo? Koa ahoana no andrenesantsika azy amin’ny fitenintsika avy izay nahabe antsika, isika izay Partiana, Mediana, Elamita, mponina any Mezopotamia, Jodia*, Kapadokia, Ponto, Azia, Frigia, Pamfilia, Ejipta sy ny faritr’i Libia izay manodidina an’i Kirena, ary vahiny avy any Roma, Jiosy sy prozelita*, Kretana, Arabo, koa ahoana no andrenesantsika azy ireo miteny amin’ny fitenintsika avy ny asa lehibe ataon’Andriamanitra? Dia talanjona izy rehetra sady sahiran-tsaina ka nifampiresaka hoe: Inona no tokony ho hevitr’izany? Ny sasany kosa dia nihomehy sady niteny hoe: Mamon-divay mamy ireo.
Nitsangana i Petera sy ny iraika amby folo lahy, dia nanandra-peo ka niteny tamin’izy ireo hoe: Ry lehilahy Jiosy* sy izay rehetra monina eto Jerosalema, aoka ho fantatrareo izao ka henoy ny teniko: Tsy mamo araka ny hevitrareo tsy akory ireo fa vao ora fahatelo ihany izao ny andro. Fa izao ilay nampilazaina an’i Joela mpaminany hoe:
«Amin’ny andro farany, hoy Andriamanitra,
no handrotsahako ny Fanahiko amin’ny nofo rehetra;
ny zanakareo lahy sy ny zanakareo vavy dia haminany,
ny zatovonareo dia hahita fahitana,
ny lahiantitrareo dia hanonofy;
ary ny mpanompoko, na lahy na vavy,
dia handrotsahako ny Fanahiko amin’izany andro izany,
ka haminany;
hanisy fahagagana eny amin’ny lanitra ambony Aho
ary famantarana amin’ny tany ambany;
dia ra sy afo ary setroka manjavona;
ny masoandro dia hiova ho haizina,
ary ny volana dia ho ra,
alohan’ny hahatongavan’ny Andron’NY TOMPO,
dia ilay sady lehibe no malaza;
ary izay rehetra hiantso ny anaran’NY TOMPO dia ho voavonjy.» (Joe 3.1-5)
Ry lehilahy Israelita, mihainoa izao teny izao: Jesosy avy any Nazareta, lehilahy nasehon’Andriamanitra teo aminareo tamin’ny asa lehibe sy ny fahagagana ary ny famantarana izay nampanaovin’Andriamanitra Azy teo aminareo, araka ny fantatrareo ihany, Izy dia natolotra noho ny fandaharana sy ny fahalalan’Andriamanitra mialoha, ary nohomboinareo sy novonoinareo tamin’ny tanan’ny olona tsy tan-dalàna; nefa Andriamanitra nanangana Azy, rehefa nahafaka ny fanaintainan’ny fahafatesana, satria tsy azon’izany nohazonina Izy. Fa i Davida dia milaza Azy hoe:
«Nijery NY TOMPO teo anatrehako mandrakariva aho;
satria eo ankavanako Izy, mba tsy hangozohozo aho,
dia izany no nifalian’ny foko sy niravoravoan’ny lelako;
ny nofoko koa dia hitoetra amin’ny fanantenana;
fa tsy ho foinao ho any amin’ny fitoeran’ny maty* ny aiko
ary tsy hamela Ilay Masinao ho tratry ny lo Ianao.
Nampahafantatra ahy ny lalan’aina Ianao;
hampifaly ahy indrindra amin’ny tavanao Ianao» (Sal 16.8-11).
Ry rahalahy, aoka aho mba hilaza marina aminareo ny amin’i Davida patriarka*, fa efa maty izy ka nalevina, ary eto amintsika mandraka androany ny fasany. Satria mpaminany izy ka nahafantatra fa Andriamanitra efa nianiana taminy fa izay hateraky ny kibony no hapetrany eo ambonin’ny sezafiandrianany, koa raha nahita mialoha izy dia nilaza ny fitsanganan’i Kristy*, fa tsy nafoy ho any amin’ny fitoeran’ny maty Izy, ary ny nofony dia tsy tratry ny lo. Izany Jesosy izany dia efa natsangan’Andriamanitra ary vavolombelon’izany izahay rehetra. Rehefa nasandratry ny tanana ankavanan’Andriamanitra Izy sady nandray tamin’ny Ray ny Fanahy Masina izay nokasainy dia nandrotsaka izao hitanareo sy renareo izao. Fa tsy i Davida no niakatra tany an-danitra; satria hoy izy:
«NY TOMPO nilaza tamin’ny Tompoko hoe:
Mipetraha eo ankavanako
ambara-panaoko ny fahavalonao ho fitoeran-tongotrao» (Sal 110.1).
Koa aoka ho fantatry ny taranak’Israely rehetra tokoa fa iny Jesosy nohomboinareo tamin’ny hazofijaliana iny dia efa nataon’Andriamanitra Tompo sy Kristy.
Raha nandre izany ny olona dia voatsindrona tao am-pony ka niteny tamin’i Petera sy ny apostoly namany hoe: Ry rahalahy, inona no hataonay?
Hoy i Petera taminy: Mibebaha, ary aoka samy hatao batisa amin’ny anaran’i Jesosy Kristy* ianareo rehetra mba hahazo famelana ny helokareo; ary ianareo handray ny fanomezana, dia ny Fanahy Masina, satria ny teny fikasana dia ho anareo sy ny zanakareo ary ho an’izay rehetra lavitra, na iza na iza hantsoin’NY TOMPO Andriamanitsika hanatona Azy. Ary nanamafy izany izy sady nananatra azy ireo tamin’ny teny maro hafa koa hoe: Aoka hovonjena ho afaka amin’ity taranaka maditra ity ianareo. Dia natao batisa ireo izay nandray tsara ny teniny ka tokony ho telo arivo ireo olona vao nanampy ho isany tamin’izany andro izany.
Ary izy ireo dia naharitra tamin’ny fampianaran’ny Apostoly sy ny fiombonana sy ny famakiana ny mofo ary ny fivavahana. Dia raiki-tahotra ny olona rehetra, ary fahagagana sy famantarana maro no nataon’ny apostoly. Izay rehetra nino dia niray toerana, sady niombonany avokoa ny fananany rehetra; namidiny ny taniny sy ny fananany ka nozarainy tamin’izy rehetra araka izay nilainy avy. Niray saina isanandro izy ireo ka nazoto nankeo amin’ny tempoly* ary namaky mofo tao an-trano sady nihinan-kanina tamin’ny fifaliana sy ny fahatsoram-po; nidera an’Andriamanitra sady nahita fitia tamin’ny vahoaka rehetra izy. Ary nampitomboin’ny Tompo isanandro ny olom-bonjena ho isan’ireo.
App Baiboly
Baiboly App ho an'ny Ankizy
