លោកុប្បត្តិ 21

21
កំណើតអ៊ីសាក
1ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ប្រោសប្រណី​ដល់​សារ៉ា ដូចដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មានបន្ទូល ហើយ​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​សារ៉ា ដូចដែល​ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​ទុក​។ 2សារ៉ា​ក៏​មានផ្ទៃពោះ ហើយ​បង្កើត​បាន​កូនប្រុស​ម្នាក់​ឲ្យ​អ័ប្រាហាំ​ក្នុង​វ័យជរា​របស់គាត់ តាម​ពេលកំណត់​ដែល​ព្រះ​បាន​សន្យា​ដល់​គាត់​។ 3អ័ប្រាហាំ​ដាក់ឈ្មោះ​កូនប្រុស​របស់គាត់​ដែល​កើតមក​ដល់​គាត់ គឺកូន​ដែល​សារ៉ា​បង្កើត​ឲ្យ​គាត់​នោះ​ថា អ៊ីសាក​។ 4លុះ​ថ្ងៃ​ទីប្រាំបី​ក្រោយពី​អ៊ីសាក​កូនប្រុស​របស់គាត់​កើតមក អ័ប្រាហាំ​ក៏​ធ្វើពិធីកាត់ស្បែក​ឲ្យ​វា ដូចដែល​ព្រះ​បាន​បង្គាប់​គាត់​។ 5កាល​អ៊ីសាក​កូនប្រុស​របស់គាត់​កើតមក​ដល់​គាត់ អ័ប្រាហាំ​មាន​អាយុ​មួយរយ​ឆ្នាំ​ហើយ​។
6សារ៉ា​ពោលថា​៖ “ព្រះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​សើច​ហើយ មនុស្ស​ទាំងអស់​ដែល​ឮ​នឹង​សើច​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ដែរ”។ 7នាង​ពោល​ទៀត​ថា​៖ “តើ​នរណា​បាន​និយាយ​នឹង​អ័ប្រាហាំ​ថា​សារ៉ា​នឹង​បំបៅ​កូន​? ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បាន​បង្កើត​កូនប្រុស​ម្នាក់​ក្នុង​វ័យជរា​របស់គាត់”។
ហាការ និងអ៊ីសម៉ាអែលត្រូវបណ្ដេញចេញ
8កូន​នោះ​បាន​ធំឡើង ហើយ​ត្រូវ​ផ្ដាច់ដោះ​។ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ៊ីសាក​ត្រូវ​ផ្ដាច់ដោះ អ័ប្រាហាំ​ក៏​រៀបចំ​ពិធីជប់លៀង​ដ៏ធំ​។ 9សារ៉ា​ឃើញ​កូនប្រុស​របស់​ហាការ​ជា​ជនជាតិអេហ្ស៊ីប​ដែល​នាង​បាន​បង្កើត​ឲ្យ​អ័ប្រាហាំ កំពុង​សើចចំអក#21:9 សើចចំអក―ឯកសារបុរាណខ្លះថា “លេងជាមួយអ៊ីសាកកូនប្រុសរបស់នាង”។ 10នាង​ក៏​និយាយ​នឹង​អ័ប្រាហាំ​ថា​៖ “ចូរ​បណ្ដេញ​ស្ត្រីដែលជាបាវបម្រើ និង​កូន​របស់នាង​ចេញ​ទៅ​! ដ្បិត​កូន​របស់​ស្ត្រីដែលជាបាវបម្រើ​នោះ មិន​ត្រូវ​ទទួលមរតក​ជាមួយ​អ៊ីសាក​កូន​របស់ខ្ញុំ​ទាល់តែសោះ”។ 11ការ​នេះ​ជា​ការ​គួរឲ្យព្រួយចិត្ត​យ៉ាងខ្លាំង​ក្នុង​ភ្នែក​របស់​អ័ប្រាហាំ ដោយព្រោះ​កូនប្រុស​របស់គាត់​។ 12ប៉ុន្តែ​ព្រះ​មានបន្ទូល​នឹង​អ័ប្រាហាំ​ថា​៖ “កុំ​ព្រួយចិត្ត​អំពី​ក្មេងប្រុស និង​ស្ត្រីដែលជាបាវបម្រើ​របស់អ្នក​ឡើយ​។ ក្នុង​ការទាំងអស់​ដែល​សារ៉ា​បាន​ប្រាប់​អ្នក ចូរ​ស្ដាប់តាម​សំឡេង​របស់នាង​ចុះ ដ្បិត​ពូជពង្ស​របស់​អ្នក​នឹង​ត្រូវបាន​ហៅឈ្មោះ​តាមរយៈ​អ៊ីសាក​។ 13រីឯ​កូន​របស់​ស្ត្រីដែលជាបាវបម្រើ​វិញ យើង​នឹង​ធ្វើឲ្យ​វា​ទៅជា​ប្រជាជាតិ​មួយ​ដែរ ពីព្រោះ​វា​ជា​ពូជពង្ស​របស់អ្នក”។
14ដូច្នេះ អ័ប្រាហាំ​ក៏​ក្រោកឡើង​ពី​ព្រលឹម យក​នំបុ័ង និង​ទឹក​មួយ​ថង់ស្បែក ហើយ​ប្រគល់​ទៅ​ហាការ​ដោយ​ដាក់​លើ​ស្មា​នាង ព្រមទាំង​ប្រគល់​កូន​ទៅ​នាង​ផង រួច​បញ្ជូន​នាង​ទៅ នាង​ក៏​ចេញទៅ ហើយ​វង្វេង​នៅក្នុង​ទីរហោស្ថាន​បៀរ-សេបា​។ 15ពេល​ទឹក​ក្នុង​ថង់ស្បែក​អស់ នាង​ក៏​ទុក​កូន​ចោល​នៅក្រោម​គុម្ពោត​មួយ 16ហើយ​ទៅ​អង្គុយ​តែ​ម្នាក់ឯង​ទាំង​បែរមុខទៅ​កូន ចម្ងាយ​ប្រមាណ​មួយ​បាញ់​ធ្នូ ដ្បិត​នាង​គិតថា​៖ “កុំឲ្យ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ការស្លាប់​របស់​កូន​នេះ​ឡើយ”។ ដូច្នេះ នាង​ក៏​អង្គុយ​បែរមុខទៅ​កូន ហើយ​បន្លឺ​សំឡេង​ឡើង ទាំង​យំសោក​។
17ព្រះ​ទ្រង់​ឮ​សំឡេង​របស់​ក្មេងប្រុស​នោះ ហើយ​ទូតសួគ៌​របស់​ព្រះ​ក៏​ហៅ​ហាការ​ពី​លើមេឃ​មក និយាយ​នឹង​នាង​ថា​៖ “ហាការ​អើយ តើ​នាង​មាន​រឿង​អ្វី​? កុំ​ខ្លាច​ឡើយ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ឮ​សំឡេង​របស់​ក្មេងប្រុស​នោះ ពី​កន្លែង​វា​ហើយ​។ 18ចូរ​ក្រោកឡើង​ទៅ​លើក​ក្មេងប្រុស​ឡើង ហើយ​ត្រកង​វា​ដោយ​ដៃ​នាង​ចុះ ដ្បិត​យើង​នឹង​ធ្វើឲ្យ​វា​ទៅជា​ប្រជាជាតិ​ដ៏ធំ​មួយ”។ 19ពេលនោះ ព្រះ​ទ្រង់​បើក​ភ្នែក​របស់នាង នោះ​នាង​ឃើញ​អណ្ដូង​ទឹក​មួយ នាង​ក៏​ទៅ​ដង​ទឹក​ឲ្យពេញ​ថង់ស្បែក ហើយ​ឲ្យ​ក្មេងប្រុស​ផឹក​។ 20ព្រះ​បាន​គង់នៅ​ជាមួយ​ក្មេងប្រុស​នោះ ហើយ​វា​ក៏​ធំឡើង​។ វា​រស់នៅ​ក្នុង​ទីរហោស្ថាន ហើយ​ក្លាយជា​អ្នក​បាញ់​ធ្នូ​។ 21វា​រស់នៅ​ក្នុង​ទីរហោស្ថាន​ប៉ារ៉ាន ហើយ​ម្ដាយ​របស់វា​ក៏​យក​ប្រពន្ធ​ពី​ដែនដី​អេហ្ស៊ីប​ឲ្យ​វា​។
សន្ធិសញ្ញារវាងអ័ប្រាហាំ និងអ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច
22កាល​នោះ​មានកើតឡើងដូច្នេះ​: អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច និង​ភីកុល​មេទ័ព​របស់ទ្រង់ និយាយ​នឹង​អ័ប្រាហាំ​ថា​៖ “ព្រះ​ទ្រង់គង់នៅ​ជាមួយ​អ្នក​ក្នុង​ការទាំងអស់​ដែល​អ្នក​ធ្វើ​។ 23ដូច្នេះ​ឥឡូវនេះ ចូរ​ស្បថ​នឹង​យើង​នៅ​ទីនេះ​ដោយ​អាង​ព្រះ​ថា អ្នក​នឹង​មិន​ប្រព្រឹត្តដោយឧបាយកល​ទាស់នឹង​យើង ឬ​កូន​របស់យើង ឬ​ចៅ​របស់យើង​ឡើយ​។ ដូចដែល​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដល់​អ្នក​ដោយ​សេចក្ដីមេត្តា​យ៉ាងណា អ្នក​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ដល់​យើង និង​ទឹកដី​ដែល​អ្នក​បាន​រស់នៅបណ្ដោះអាសន្ន​នេះ​យ៉ាងនោះដែរ”។
24អ័ប្រាហាំ​ទូល​តបថា​៖ “ខ្ញុំព្រះបាទ​សូម​ស្បថ”។ 25ក្នុងពេលជាមួយគ្នា អ័ប្រាហាំ​ក៏​បន្ទោស​អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច​អំពី​អណ្ដូង​ទឹក​ដែល​ពួក​បាវបម្រើ​របស់​អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច​បាន​ដណ្ដើមយក​។
26អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច​ក៏​តបថា​៖ “យើង​មិន​ដឹង​ថា​អ្នកណា​បាន​ធ្វើ​រឿង​នេះ​ទេ ហើយ​អ្នក​ក៏​មិន​បាន​ប្រាប់​យើង​ដែរ ដូច្នេះ​យើង​មិន​បាន​ឮ​រហូតដល់​ថ្ងៃនេះ”។
27បន្ទាប់មក អ័ប្រាហាំ​នាំ​ចៀម និង​គោ​មក​ថ្វាយ​អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច ហើយ​ពួកគេ​ទាំង​ពីរ​ក៏​ចុះ​សន្ធិសញ្ញា​ជាមួយគ្នា​។ 28រួច​អ័ប្រាហាំ​ដាក់​កូនចៀមញី​ប្រាំពីរ​ដោយឡែក​ពី​ហ្វូងចៀម​។ 29អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច​ក៏​សួរ​អ័ប្រាហាំ​ថា​៖ “តើ​កូនចៀមញី​ទាំង​ប្រាំពីរ​នេះ​ដែល​អ្នក​បាន​ដាក់​ដោយឡែក មានន័យ​ដូចម្ដេច​?”។
30គាត់​ទូលថា​៖ “សូម​ព្រះករុណា​ទទួលយក​កូនចៀមញី​ទាំង​ប្រាំពីរ​នេះ​ពី​ដៃ​របស់ខ្ញុំព្រះបាទ​ចុះ ដើម្បី​ជា​ទីបន្ទាល់​ដល់​ខ្ញុំព្រះបាទ​ថា ខ្ញុំព្រះបាទ​បាន​ជីក​អណ្ដូង​នេះ”។ 31ដោយហេតុនេះ គាត់​ដាក់ឈ្មោះ​កន្លែង​នោះ​ថា​បៀរ-សេបា ពីព្រោះ​ពួកគេ​ទាំង​ពីរ​បាន​ស្បថ​នៅ​ទីនោះ​។ 32គឺយ៉ាងនេះឯង​ដែល​ពួកគេ​ចុះ​សន្ធិសញ្ញា​ជាមួយគ្នា​នៅ​បៀរ-សេបា រួច​អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច និង​ភីកុល​មេទ័ព​របស់ទ្រង់ ក៏​ក្រោកឡើង​ត្រឡប់​ទៅ​ដែនដី​ភីលីស្ទីន​វិញ​។
33អ័ប្រាហាំ​បាន​ដាំ​ដើមតាម៉ារីស​នៅ​បៀរ-សេបា ហើយ​នៅ​ទីនោះ គាត់​ស្រែកហៅ​ព្រះនាម​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​ដ៏អស់កល្បជានិច្ច​។ 34រួច​អ័ប្រាហាំ​បាន​រស់នៅបណ្ដោះអាសន្ន​ក្នុង​ដែនដី​ភីលីស្ទីន​ជាយូរ​ថ្ងៃ​៕

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

លោកុប្បត្តិ 21: GKHB

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល