با هم بهتر باشیمنمونه

هنگامی که شما با مشکلی مواجه می شوید امن ترین جا برایتان در جمع های کلیسایی است.

هنگامی که شما در زندگی رنج می برید، نیاز به افرادی دارید که با شما همدردی کنند و یا حتی با شما گریه کنند.

موقعیت هایی در مسیر زندگی وجود دارد که هیچ کس نباید به تنهایی از آن عبور کند. به عنوان مثال هیچ کس نباید دوست خود را که شخص مورد علاقه اش در بیمارستان در حالت جراحی مرگ و زندگی اش است را تنها بگذارد و او را به حال خود رها کند. هیچ زنی نباید تنها برای دریافت نتیجه آزمایش خود درباره مشکل حاملگی اش تنهایی به آزمایشگاه برود. هیچ کس نباید تنها برای خبر دادن از میدان جنگ با خانه عزیز آن شخص برود. هیچ کس نباید به تنهایی لبه یک‌گودال عمیق و‌خطرناک بایستد. هیچ کس نباید شب اول پس از اینکه همسرش فوت کرده و یا او را ترک کرده به تنهایی سپر کند.

واقعیت این است که برخی از این مواردی که ذکر شد برای شما اتفاق می افتد. آنها اجتناب ناپذیرند و شما چاره ای جز قبول کردن آن فجایع نخواهید داشت. شما ممکن است در شرایطی قرار بگیرید که باید خبر بد به کسی بدهید. شما ممکن است سکته قلبی کنید. فقط یک آدم احمق خود را در برابر وقایعی که اتفاق خواهند افتاد آماده نمی سازد. زمان تشکیل یک خانواده روحانی- یا دوستان واقعی که از شما در این شرایط پشتیبانی کنند - همین حالا است.

خانواده و جمع امن روحانی خداوند چیست؟ منظور گروهی از اعضای مؤمنین کلیسا است. شما به صد نفر نیاز ندارید شما فقط نیاز به پنج یا شش نفر دارید-که متعهد با شما هستند.





یک پسری بود که به مدت هفت سال به کلیسای Saddleback می آمد. او با هیچکس نشست و بر خواست نمی کرد. هرگز در هیچ چیزی دخالت نمی کرد، هرگز عضو هیچگونه از گروه های کوچک کلیسایی نمی شد. او فقط به جلسات پرستشی می آمد و بعد از اتمام فوراً کلیسا را ترک‌می کرد. یک روز این پسر سکته قلبی کرد و به مدت دو هفته در بیمارستان بستری شد. من مسافرت بودم و حتی در مورد آن موضوع تا زمانی که برگشتم خبر دار نشدم! وقتی او از بیمارستان مرخص شد ، به کلیسا آمد و گفت: «من کلیسا را ​​می خواهم ترک کنم.» گفتم: «چرا؟» پاسخ داد: از آنجا که اینجا هیچکس رفتار خواهرانه و برادرانه نسبت به من نداشت! هیچ کس زمانیکه من در بیمارستان بودم‌به ملاقات من نیامد. "وقتی که او رفت، با خودم فکر کردم" مقصر خودش است! "

او هرگز نگران کسی جز خودش نبود. او هرگز به هیچکس اهمیت نمی داد که حتی کسی را ملاقات کند. او هرگز عضو یک گروه کوچک کلیسایی قرار نگرفت، هرگز به کسی چیزی نگفت، و هرگز به اشتراک نگذاشت. این تقصیر او بود زمانی که بحران برایش به وجود آمد، هیچ کس برای او نبود، زیرا او هیچگونه ارتباطی با کسی بر قرار نکرده بود.

این به این معنی نیست که خداوند برای هر کدام از ما چنین سرنوشتی رقم زده. این نقشه خداوند برای زندگی ما است: "خوشی کنید باخوشحالان و ماتم نمایید با ماتمیان." (رومیان ۱۵:۱۲)

شما ساخته شده اید برای به اشتراک گذاشتن زندگی خود با دیگران! اکنون وقت آن رسیده است تا افرادی را در زندگیتان پیدا کنید تا شما را پشتیبانی کنند،که در پیروزی هایتان با شما شادی کنند و در مشکلات همراه با شما گریه کنند.