امثال 15:17-28

به اشتراک گذاشتن

امثال 15:17-28 Persian Old Version (POV-FAS)

هرکه شریر را عادل شمارد و هرکه عادل را ملزم سازد، هر دوی ایشان نزد خداوندمکروهند. قیمت به جهت خریدن حکمت چرا بهدست احمق باشد؟ و حال آنکه هیچ فهم ندارد. دوست خالص در همه اوقات محبت مینماید، و برادر به جهت تنگی مولود شده است. مرد ناقص العقل دست میدهد و در حضورهمسایه خود ضامن میشود. هرکه معصیت را دوست دارد منازعه رادوست میدارد، و هرکه در خود را بلند سازدخرابی را میطلبد. کسیکه دل کج دارد نیکویی را نخواهدیافت. و هرکه زبان دروغگو دارد در بلا گرفتارخواهد شد. هرکه فرزند احمق آورد برای خویشتن غم پیدا میکند، و پدر فرزند ابله شادی نخواهد دید. دلشادمان شفای نیکو میبخشد، اما روح شکسته استخوانها را خشک میکند. مرد شریر رشوه را از بغل میگیرد، تاراههای انصاف را منحرف سازد. حکمت در مد نظر مرد فهیم است، اماچشمان احمق در اقصای زمین میباشد. پسر احمق برای پدر خویش حزن است، وبه جهت مادر خویش تلخی است. عادلان را نیز سرزنش نمودن خوب نیست، و نه ضرب زدن به نجبا بهسبب راستی ایشان. صاحب معرفت سخنان خود را بازمی دارد، و هرکه روح حلیم دارد مرد فطانت پیشه است. مرد احمق نیز چون خاموش باشد او راحکیم میشمارند، و هرکه لبهای خود را میبنددفهیم است.

امثال 15:17-28 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

خداوند از کسانی که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند متنفر است. صرف پول برای آموزش آدم نادان بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست. دوست واقعی در هر موقعیتی محبت می‌کند و برادر برای کمک به هنگام گرفتاری تولد یافته است. فقط شخص کم‌عقل است که ضامن شخص دیگری می‌شود. شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد. شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار در دام بلا گرفتار خواهد گردید. فرزند نادان مایهٔ غم و غصهٔ والدینش می‌باشد. شادی دل مانند دارو شفابخش است اما روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند. آدم بدکار پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود. هدف مرد دانا تحصیل حکمت است، اما شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد. پسر نادان مایهٔ غصهٔ پدر و تلخکامی مادر است. مجازات کردن نیکان و تنبیه نمودن اشخاص نجیب به خاطر صداقتشان، کار نادرستی است. شخص دانا پرحرفی نمی‌کند و آدم فهمیده آرام و صبور است. آدم نادان نیز اگر سکوت کند و حرف نزند او را دانا و فهیم می‌شمارند.

امثال 15:17-28 مژده برای عصر جدید (TPV)

خداوند از کسانی‌که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند، متنفّر است. صرف پول برای آموزش شخص احمق بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست. دوست واقعی در هر موقعیّتی محبّت می‌کند و خویشاوند برای کمک در هنگام سختی، متولّد شده است. تنها شخص نادان است که ضامن شخص دیگری می‌شود. شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد. شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار به بلا گرفتار خواهد شد. فرزند احمق مایهٔ غم و غصّهٔ والدین خود می‌باشد. شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند. آدم بدکار، پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود. هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، امّا شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد. فرزند احمق مایهٔ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است. مجازات کردن اشخاص بی‌گناه و تنبیه مردم نجیب به‌خاطر صداقت ایشان کار درستی نیست. شخص دانا کم حرف می‌زند و آدم عاقل آرام و صبور است. اگر شخص احمق خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا می‌شمارند.

امثال 15:17-28 هزارۀ نو (NMV)

تبرئۀ مجرمان و محکوم کردن بی‌گناهان! خداوند از هر دو کراهت دارد. بهای خریدِ حکمت در دست جاهل به چه کار آید، چه او را دل برای این کار نیست. دوست در همه حال محبت می‌کند، و برادر برای روز تنگی به دنیا آمده است. مرد کم‌عقل دست می‌دهد و ضامن دیگری می‌شود. آن که نافرمانی را دوست دارد، مشاجره را دوست دارد؛ آن که دَرِ خانۀ خویش در بلندی می‌سازد، به استقبال ویرانی می‌رود. کج‌دِل، کامروا نخواهد شد؛ آن که زبان فریبکار دارد به بلا گرفتار می‌آید. آن که فرزندِ نادان دارد غصه‌دار می‌شود؛ پدرِ فرزندِ ابله شادی به خود نمی‌بیند. دل شادمان داروی شفابخش است، اما روح افسرده استخوانها را خشک می‌کند. شریر، پنهانی رشوه می‌گیرد تا عدالت را منحرف سازد. مرد فهیم بر حکمت چشم می‌دوزد، اما چشمان شخص نادان تا به کرانهای زمین سرگردان است. فرزند نادان، پدر خود را به ستوه می‌آورد و مایۀ تلخی جانِ مادر خویش است. نشاید مجازات بی‌گناهان، یا زدنِ مردمان شریف به سبب صداقتشان! آن که زبان خود را بازمی‌دارد صاحب معرفت است، فهیم است مردی که خوی آرامی دارد. نادان نیز اگر خاموش بماند، حکیمش می‌شمارند، آن که دهانش را بسته نگاه می‌دارد، فهیم شمرده می‌شود.