مزمور 147

147
ستایش خدای متعال
1خداوند را سپاس باد!
چه نیکو است که خداوند را با سرود ستایش کنیم؛
ستایشِ خداوند بسیار دلپذیر و شایسته است.
2خداوند اورشلیم را دوباره آباد می‌کند
و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌سازد.
3او دل‏شکستگان را شفا می‌دهد
و بر زخم‌هایشان مرهم می‌گذارد.
4او تعداد ستارگان را تعیین می‌کند
و هرکدام از آن‌ها را به نام می‌شناسد.
5خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است،
دانش و حکمت او بی‌کران.
6خداوند، فروتنان را برمی‌افرازد،
و شریران را سرنگون می‌سازد.
7برای خداوند سرود شکرگزاری بخوانید
و با نوای بربط برای خدای ما بنوازید.
8او آسمان‌ها را با ابرها می‌پوشاند
و برای زمین باران فراهم می‌سازد
و سبزه‌ها را بر تپّه‌ها می‌رویاند.
9به حیوانات خوراک می‌دهد
و جوجه کلاغ‌ها را غذا می‌دهد.
10به قدرت اسب‌ها علاقه‌ای ندارد
و نیروی مردان دلاور او را خشنود نمی‌سازد،
11بلکه خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند
و به محبّت پایدار او امیدوارند.
12خداوند را ستایش کن، ای اورشلیم!
خدای خود را ستایش کن، ای صهیون!
13او دروازه‌هایت را بر روی دشمن محکم می‌بندد
و ساکنان تو را برکت می‌دهد.
14او صلح را به مرزهای تو می‌آورد
و ساکنان تو را با بهترین گندم سیر می‌سازد.
15او به زمین فرمان می‌دهد
و فرمان او فوراً انجام می‌شود.
16زمین را با لحاف برف می‌پوشاند
و شبنم را مانند گرد می‌پاشد.
17تگرگ را همچون سنگریزه می‌فرستد
و کسی تاب تحمّل سرمای آن‌ را ندارد.
18به کلام او یخ‌ها آب می‌شوند، باد می‌وزد
و آب جاری می‌گردد.
19کلام خود را به یعقوب بیان می‌کند
و فرایض و فرمان‌های خود را به بنی‌اسرائیل می‌دهد.
20او با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمی‌کند،
زیرا آن‌ها فرمان‌های او را نمی‌دانند.
خداوند را سپاس باد!

اکنون انتخاب شده:

مزمور 147: مژده

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید