مزمور 146
146
در ستایش خدای نجات‌دهنده
1خداوند را سپاس باد!
ای جان من، خداوند را ستایش کن!
2تا زنده هستم، خداوند را ستایش خواهم نمود؛
تا وقتی جان در بدن دارم، برای خدای خود سرود خواهم خواند.
3به رهبران انسانی توکّل نکنید،
و نه بر آدمیزاد، که نزد او نجاتی نیست.
4وقتی بمیرند، به خاک برمی‌گردند
و در همان روز تمام نقشههایشان از بین می‌رود.
5خوشا به حال کسی که خدای یعقوب مددکار او است
و بر یَهْوه، خدای خود توکّل می‌کند،
6که آسمان و زمین و دریاها
و هرآنچه را که در آن‌ها است آفرید.
او همیشه به وعده‌های خود وفادار است؛
7به داد مظلومان می‌رسد
و گرسنگان را خوراک می‌دهد.
خداوند اسیران را آزاد می‌سازد،
8به کورها بینایی می‌بخشد
و افتادگان را برمی‌خیزاند.
خداوند مردم نیک را دوست می‌دارد.
9خداوند غریبان را محافظت می‌کند
و از بیوه‌زنان و یتیمان حمایت می‌نماید،
امّا نقشه‌های شریران را تباه می‌سازد.
10سلطنت خداوند جاودان است،
و خدای تو، ای صهیون، تا ابد فرمانروایی می‌کند.
خداوند را سپاس باد!
اکنون انتخاب شده:
مزمور 146: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023