Sant Matiéu 15
15
CHAPITRE QUINGEN
Li Farisen e la tradicioun. — La Cananenco. — Jèsu nourris quatre milo ome emé sèt pan e quàuqui pèis.
1Em' acò d'Escribo e de Farisen de Jerusalèn s'avancèron d'éu, disènt:
2Coume vai que vòsti disciple tremancon la tradicioun di rèire? vesès que se lavon pas li man, quouro s'entaulon
3Mai Jèsu ié respoundeguè: E vautre, coume vai que treraancas lou coumandamen de Diéu, raport à vosto tradicioun? Car Diéu a di:
4Ounouro toun paire e ta maire: e: Qu maudira soun paire o sa maire, que more de mort#15.4 Eisòdi, xx, 12 e xxi, 17..
5Mai vautre disès: Qu aura di à soun paire o à sa maire: «Touto douno que semounde à Diéu es à voste proufié,»
6Sara pas tengu d'ounoura soun paire o sa maire. Ansin avès anula lou coumandamen de Diéu emé vosto tradicioun.
7Ipoucrito, a bèn proufetisa de vautre, Isaìo, quouro disié#15.7 Isaìo, xxix, 13.:
8Aquéu pople d'aqui m'ounouro di bouco, mai soun cor es liuen de iéu.
9En rèn i'avanço que m'ounouron, en ensignant de dóutrino e d'ourdounanço umano.
10Aguènt pièi acampa lou pople à soun entour, ié diguè: Ausès, e coumprenès.
11Noun es ço qu'intro dins la bouco que councho l'ome; mai ço que sort de la bouco, es acò que councho l'ome.
12Alor s'avancèron si disciple e ié faguèron: Sabès que li Farisen, d'ausi ço qu'avès di, se soun escandalisa?
13Mai ié respoundeguè: Tout plantun que noun sara 'sta planta pèr moun Paire celèste sara derraba.
14Leissas aquéli gènt: acò 's d'avugle e de menaire d'avugle. S' un avugle meno un autre avugle, cabusson tóuti dous dins lou cros.
15Or Pèire, prenènt la paraulo, ié venguè: Esclargissès-nous aquelo parabolo.
16E Jèsu ié diguè: Emai vautre sias sènso coumpreneduro!
17Coumprenès pas que tout ço qu' intro dins la bouco, dins lou vèntre s'envai e pièi à la secrèto es foro-jita?
18Mai ço que sort de la bouco prouvèn dóu cor, e es acò que councho l'ome.
19Dóu cor, efetivamen, prouvènon li pensado marrido, lis oumicide, lis adultèri, li fournicacioun, li voularié, li faus testimòni, li blasfème.
20Vès-lèi li causo que counchon l'ome; mai de manja sènso s'èstre lava li man, acò-d'aqui noun councho l'ome.
21Estènt parti d'aqui, Jèsu se retirè dóu caire de Tir e de Sidoun.
22E veici qu'uno femo cananenco, vengudo d'aquéli païs, ié cridè: Agués pieta de iéu, Segnour, Fiéu de Dàvi! ma chato es afrousamen secutado pèr lou demòni.
23Mai éu ié respoundeguè pa 'n mot; e si disciple, s'avançant d'éu, lou pregavon en disènt: Emmandas-la, que nous crido après.
24Éu diguè: Noun siéu esta manda que vers li fedo perdudo de l'oustau d'Israèl#15.24 Acò-d'aqui èro, pèr l'ouro, la toco principalo de sa messioun; N. S. J.-C. èro subre-tout lou Messìo di Judiéu. La Cananenco emé sa chato èron pagano, e l'ouro n'avié panca souna d'evangelisa li nacioun dóu paganisme. (Vèire Fillion, Corn à Lap, e Gaume. Op. cit.)
25Mai elo venguè e l'adourè, disètit: Segnour, assistas-me.
26Éu respoundeguè: Acò 's pas bèn de prene lou pan dis enfant#15.26 Valènt-à-dire dis Israelito qu'èron, pèr eleicioun divino, lis enfant de Diéu. e de lou manda i chin#15.26 Noum que li Judiéu dounavon i Gentiéu o pagan..
27Mai elo diguè: Verai, Segnour; mai li chinatoun manjon li brigo que toumbon de la taulo de si mèstre.
28Alor Jèsu ié respoundeguè: O femo, es grando ta fe! Que te siegue fa coume lou vos. E garido fuguè sa chato à l'ouro memo.
29Em' acò s'estènt enana d'aqui, Jèsu venguè de-long de la mar de Galilèio; e se gandissènt sus uno mountagno, se i'assetè.
30Alor de mouloun de pople lou venguèron trouva, qu'adusien em'éli de mut, d'avugle, de goi, d'estroupia e tant-e-pièi-mai d'àutri malaut; li boutèron à si pèd, e éu li gariguè:
31Bèn tant que n'èro lou pople dins l'amiracioun de vèire que li mut parlavon, que li goi caminavon, que lis avugle ié vesien; e rendié glòri au Diéu d'Israèl.
32Or Jèsu, aguènt souna si disciple, ié diguè: Ai pieta dóu pople! Fai deja tres jour qu'iston emé iéu, e n'an rèn pèr manja; e de lis enmanda en jun, lou vole pas, cregnènço que toumbon anequeli sus lou camin.
33Li disciple ié faguèron: Coume trouvaren, dins aquest desert, proun e proun de pan pèr assadoula tant de mounde?
34Jèsu ié diguè: Quant n'avès, de pan? Éli ié respoundeguèron: Sèt, emé quàuqui peissounet.
35Adounc coumandè à la foulo de s'asseta au sòu.
36Prenènt alor li sèt pan emé li pèis, e rendènt gràci, éu li pecè e li dounè à si disciple e li disciple au pople.
37Tóuti mangèron e se levèron la fam; e di tros qu' avien soubra, n'empourtèron sèt canestello pleno.
38Or, aquéli que n'en mangèron se trouvavon d'èstre quatre milo, sènso coumta lic enfant e li femo.
39Aguènt pièi enmanda lou pople, Jèsu mountè sus uno barco e venguè dins lou terraire de Magedan.
اکنون انتخاب شده:
Sant Matiéu 15: PROV
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.
