1. Mose 17
17
Abram sien Nomen woat jeendat – De Beschniedunk – Daut Vespräakjen
1Un Abram wia 99 Joa oolt, doa erschien Gott däm Abram un säd to am: Ekj sie Gott, de Aulmajchtja; waundel ver mienem Aunjesecht un sie Vollkomen. 2Un ekj well mienen Bunt saten tweschen mie un die un well die sea, sea vemieren. 3Doa foll Abram opp sien Aunjesecht, un Gott räd met am un säd: 4Ekj, kjikj, mien Bunt es met die, un du woascht toom Voda von eene Menj Nazionen woaren. 5Un dien Nomen saul nich mea Abram heeten, sonda Abraham saul dien Nomen sennen; dan toom Voda eene Menj Nazionen ha ekj die jemoakt. 6Un ekj woa die sea, sea fruchtboa moaken, un ekj woa die too Nazionen moaken, un Kjennichs sellen ut die häakomen. 7Un ekj woa mienen Bunt opprechten tweschen mie un die un dienem Somen no die, no äare Jeschlajchta, to eenem eewjen Bunt, om die toom Gott to sennen un dienem Somen no die. 8Un ekj woa die un dienem Somen no die daut Launt jäwen, doa du een Framdlinkj best, daut gaunze Launt Kanaan, toom eewjen Ieejentum, un ekj woa äa Gott sennen. 9Un Gott säd to Abraham: Un du, du saust mienen Bunt hoolen, du un dien Somen no die, no äare Jeschlajchta. 10Dit es mien Bunt, däm jie hoolen sellen, tweschen mie un junt un dienem Somen no die: Aulet Menliche woat bie junt beschnäden; 11un jie sellen daut Fleesch von june Väahut beschnieden. Un daut saul daut Teakjen vom Bunt tweschen mie un junt sennen. 12Un acht Doag oolt, saul aulet Menliche bie junt beschnäden woaren no june Jeschlajchta, de Husjebuarne un dee fa Jelt jekofta, von aule Framde, dee nich von dienem Somen sent; 13daut saul jewess beschnäden woaren, dien Husjebuarna un dee fa dien Jelt jekoft wort. Un mien Bunt saul aun junem Fleesch sennen aus een eewja Bunt. 14Un de onbeschnädna Menlicha, dee aum Fleesch de Väahut nich beschnäden woat, dee Seel saul ut dienem Volkj utjerot woaren; hee haft mienen Bunt jebroaken!
15Un Gott säd to Abraham: Sarai, diene Fru, saust du nich Sarai nanen, sonda Sara saul äa Nomen sennen. 16Un ekj woa ar säajnen, un uk von äa jäw ekj die eenen Sän; un ekj woa ar säajnen, un see woat too Nazionen woaren; Kjennichs un Velkja sellen ut äa komen. 17Un Abraham foll opp sien Aunjesecht un lacht un säd en sienem Hoaten: Sull eenem 100 Joa oolem jebuaren woaren, un sull Sara, sull eene 90-joasche jebäaren? 18Un Abraham säd to Gott: Mucht doch Ismael ver die läwen! 19Un Gott säd: Jewess, Sara, diene Fru, woat die eenen Sän jebäaren, un du saust am däm Nomen Isaak jäwen; un ekj woa mienen Bunt met am opprechten too eenen eewjen Bunt fa sienem Somen no am. 20Un om Ismael ha ekj die erhieet: Kjikj, ekj ha am jesäajent un woa am fruchtboa moaken un am sea, sea vemieren; 12 Ferschten woat hee too Welt brinjen, un ekj woa am to eene groote Nazion moaken. 21Oba mien Bunt woa ekj met Isaak opprechten, däm Sara die jebäaren woat om dise bestemde Tiet aum näakjsten Joa.
22Un hee hieed opp met am to räden; un Gott fua nopp von Abraham.
23Un Abraham neem Ismael, sienen Sän, un aul siene Husjebuarne un aule met sienem Jelt jekoften, aulet Menliche unja Abraham siene Huslied, un beschneet daut Fleesch äare Väahut aun däm seljen Dach, aus Gott to am jerät haud. 24Un Abraham wia 99 Joa oolt, aus hee aum Fleesch siene Väahut beschnäden wort. 25Un Ismael, sien Sän, wia 13 Joa oolt, aus hee aum Fleesch siene Väahut beschnäden wort. 26Aun disem seljen Dach wort Abraham un Ismael, sien Sän, beschnäden; 27un aule Mana en sienem Hus, de Husjebuarne un dee fa Jelt jekofta, von de Framde, worden met am beschnäden.
Currently Selected:
1. Mose 17: PBJHF
Tõsta esile
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.