پیدایش 2
2
1و آسمانها و زمین و همه لشکر آنها تمام شد.
2و در روز هفتم، خدا از همه کار خود که ساخته بود، فارغ شد. و در روز هفتم از همه کار خود که ساخته بود، آرامی گرفت. 3پس خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود، زیرا که در آن آرام گرفت، از همه کار خود که خدا آفرید و ساخت.
آدم و حوا
4این است پیدایش آسمانها و زمین در حین آفرینش آنها در روزی که یهوه خدا، زمین و آسمانها را بساخت. 5و هیچ نهال صحرا هنوز در زمین نبود و هیچ علف صحرا هنوز نروییده بود، زیرا یَهوْه خدا باران بر زمین نبارانیده بود و انسانی نبود که کار زمین را بکند. 6و مِه از زمین برآمده، تمام روی زمین را سیراب می‌کرد. 7یَهوْه، خدا پس آدم را از خاک زمین بسرشت و در بینی او روح حیات دمید، و آدم موجودی زنده شد. 8و یَهوْه خدا باغی در عدن به طرف مشرق غرس نمود و آن آدم را که سرشته بود، در آنجا گذاشت. 9و یَهوْه خدا هر درخت خوشنما و خوش خوراک را از زمین رویانید، و درخت حیات را در وسط باغ و درخت شناخت نیک و بد را. 10و رودی از عدن بیرون آمد تا باغ را سیراب کند، و از آنجا تقسیم شده چهار شعبه گشت. 11نام اول فیشون است که تمام زمین حَویله را که در آنجا طلاست، در میان می‌گیرد. 12و طلای آن زمین نیکوست و در آنجا مروارید و سنگ جَزَع است. 13و نام رود دوم جیحون که تمام زمین کوش را در میان می‌گیرد. 14و نام رود سوم دجله که به طرف شرقی آشور جاری است. و رود چهارم فرات
15پس یَهوْه خدا آدم را گرفت و او را در باغ عدن گذاشت تا کار آن را بکند و آن را محافظت نماید. 16و یَهوْه خدا آدم را امر فرموده، گفت: «از همه درختان باغ بی‌ممانعت بخور، 17امّا از درخت شناخت نیک و بد مبادا بخوری، زیرا روزی که از آن خوردی، به یقین خواهی مرد.» 18و یَهوْه خدا گفت: «خوب نیست که آدم تنها باشد. پس برایش یاوری مناسب او بسازم.» 19و یَهوْه خدا هر حیوان صحرا و هر پرنده آسمان را از زمین سرشت و نزد آدم آورد تا ببیند که چه نام خواهد نهاد و آنچه آدم هر موجود زنده را خواند، همان نام او شد. 20پس آدم همه چارپایان و پرندگان آسمان و همه وحوش صحرا را نام نهاد. لیکن برای آدم یاوری مناسب او یافت نشد.
21و یَهوْه خدا، خوابی سنگین بر آدم مستولی گردانید تا بخفت و یکی از دنده‌هایش را گرفت و گوشت در جایش پر کرد. 22و یَهوْه خدا آن دنده را که از آدم گرفته بود، زنی ساخت و او را به نزد آدم آورد. 23و آدم گفت:
«به یقین این است
استخوانی از استخوانهایم،
و گوشتی از گوشتم؛
از این سبب "زن"#2.23 "زن" در زبان عبری "ایشا" می‌باشد که با واژه مرد که "ایش" باشد، شباهت آوایی دارد. نامیده شود
زیرا که از مرد گرفته شده است.»
24از این سبب مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، به زن خویش خواهد پیوست و یک تن خواهند بود. 25و آدم و زنش هر دو عریان بودند و خجلت نداشتند.
Actualmente seleccionado:
پیدایش 2: RCPV
Destacar
Compartir
Copiar
¿Quieres guardar tus resaltados en todos tus dispositivos? Regístrate o Inicia sesión
@ 2024 Korpu Company
