Όλα καινούριαΔείγμα

Όταν ο Παύλος μιλά για το πώς οι ταλαιπωρίες του Χριστού έχουν αντίκτυπο στη ζωή μας, μπορεί να εννοεί κάποια αλληλεπικαλυπτόμενα πράγματα: 1. Ταλαιπωρίες για χάρη του Χριστού. 2. Ταλαιπωρίες που έχουν οριστεί για εμάς από τον Χριστό. 3. Ταλαιπωρίες που σχετίζονται με τον Χριστό. 4. Ταλαιπωρίες όπως αυτές που υπέφερε ο Χριστός.[1] Αυτό που πιστεύω πως είναι σημαντικό να ξέρουμε είναι ότι ως πιστοί θα υπομείνουμε κάποια πράγματα που είναι διαχωρισμένα από τη σχέση μας με τον Χριστό. Πολλοί Χριστιανοί υπομένουν σκληρούς διωγμούς σε όλο τον κόσμο, ενώ άλλοι ταλαιπωρούνται λιγότερο, αλλά και πάλι επίπονα για την πίστη τους. Ο Παύλος συνειδητοποίησε πως υπάρχει μια συγκεκριμένη σχέση με τον Χριστό που αναπτύσσεται σε περιόδους ταλαιπωρίας, επειδή κανείς δεν γνωρίζει τα παθήματα καλύτερα από Εκείνον.

Ακόμα δεν έχω συναντήσει κάποιον που απολαμβάνει τα παθήματα, αλλά έχω γνωρίσει πολλούς που έχουν αναπτύξει οικειότητα με τον Ιησού εν μέσω της ταλαιπωρίας τους. Υπάρχουν συγκεκριμένα κομμάτια του Χριστού που δεν μπορείς να γνωρίσεις σε μονοπάτια άνεσης και όταν γευτείς αυτή την εγγύτητα με Εκείνον, δε θέλεις να την ανταλλάξεις με την ομαλή πορεία. Σε συνδυασμό με την εμπειρία μια ιδιαίτερης σχέσης με τον Ιησού (Φιλ. 3:10), ο Παύλος αποκαλύπτει έναν ακόμα λόγο για τον οποίο η ταλαιπωρία φέρνει ευλογία. 

Όποτε τα παθήματα του Χριστού περισσεύουν στις ζωές μας, αυτό που ξεχειλίζει από μέσα μας είναι η παρηγοριά του Θεού (Β' Κορ. 1:5). Αυτό είναι υπέροχο! 

Μια από τις πιο όμορφες δηλώσεις σε όλη την Αγία Γραφή βρίσκεται στο εδάφιο 4: "Αυτός μας ενισχύει σε κάθε μας θλίψη. Έτσι, με τον ίδιο τρόπο που μας ενισχύει ο Θεός, μπορούμε κι εμείς να ενθαρρύνουμε όσους περνούν κάθε είδους θλίψη" (TGV). Όταν περνούμε από δυσκολία, συνήθως είναι δύσκολο να δούμε πέρα από τον πόνο μας. Αλλά βρίσκουμε σπουδαίο σκοπό μέσα στις ταλαιπωρίες μας, όταν συνειδητοποιούμε ότι οι εμπειρίες μας θα χρησιμεύσουν ως μοναδική παρηγοριά για άλλους, οι οποίοι περνούν από παρόμοιες δοκιμασίες.

Τα παθήματα του Χριστού και η παρηγοριά Του συνυπάρχουν στις ζωές μας. Ως χριστιανοί, δε χρειάζεται να υποφέρουμε χωρίς την παρηγοριά του Χριστού και πιστεύω πως υπάρχουν είδη παρηγοριάς που δε θα γνωρίσουμε ποτέ μακριά από τα παθήματά Του. Αν περνάς από μια δοκιμασία, ίσως μια δυσβάστακτη, πολύ πέραν της ικανότητάς σου να αντέξεις, άντλησε από την παρηγοριά του Θεού, που πηγάζει μέσα από το πρόσωπο του Χριστού στη ζωή σου. Υπόσχεται να τη δώσει αναλογικά με τον πόνο σου. Όταν βιώσεις την παρηγοριά του Θεού, θα είσαι πρόθυμος να δέσεις τις πληγές ενός άλλου ατόμου, που βιώνει έναν παρόμοιο πόνο, επειδή η παρηγοριά του Θεού εκ φύσεως ξεχειλίζει. Θα έχεις πάρα πολλή, ώστε να τη μοιραστείς. 

  
[1]David E. Garland,The New American Commentary, Volume 29, 2 Corinthians(Nashville: Broadman & Holman Publishers, 1999) accessed on August 7, 2017 viamywsb.com.