Όλα καινούριαΔείγμα

Κάποτε πίστευα πως αν αγαπούσα τον Θεό και έκανα σταθερές, βιβλικές επιλογές, θα είχα την ευλογία μιας εκδοχής της πολύ καλής ζωής, που δε θα είχε θλίψη ή καταστροφή ή αρρώστια. Καθώς μεγάλωνα, σταδιακά συνειδητοποίησα πως το να ακολουθείς τον Ιησού δεν εξασφάλιζε αυτό το πακέτο, αυτή την ασφάλεια. Και πάλι, κατά κάποιον τρόπο ένιωθα πως αν έκανα το κομμάτι μου, τότε ο Θεός θα ήταν υποχρεωμένος να κάνει το δικό Του: να χτίσει για μένα το είδος της ζωής που λαχταρούμε στην Αμερική και να με προστατέψει από τον πόνο. 

Να σημειωθεί στα πρακτικά πως όντως πιστεύω ότι η υπακοή αποφέρει ευλογία και πως ο Θεός ευαρεστείται να μας δίνει υλικά δώρα και δώρα στις σχέσεις μας, συχνά ως απάντηση στο ότι Τον ακολουθούμε. Μα και πάλι, η αντίληψή μου ως προς το πώς ταιριάζει η ταλαιπωρία - ή δεν ταιριάζει - με το ευρύτερο πρότυπο της χριστιανικής πίστης ήταν ελλιπής. Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει πως η ταλαιπωρία έχει τη θέση της στη ζωή μας και η προς Εβραίους 2:10 εξηγεί πως ο Χριστός έγινε τέλειος μέσα από τα παθήματα. Αυτό που μου διέφευγε καθώς επέλεγα αυτά που με έκαναν να νιώθω καλά και προσπαθούσα να προστατεύσω τον εαυτό μου από ο,τιδήποτε φοβόμουν "μην έρθει επάνω μου" (με τα λόγια του Ιώβ) ήταν πραγματικά πολύ απλό: η ταλαιπωρία είναι μέρος της ευλογίας. 

Η σκέψη της ταλαιπωρίας δεν πρέπει να σπρώχνει ένα βέλος τρόμου μες στις καρδιές μας, επειδή ο Θεός είναι ιδιαιτέρως παρών στην ταλαιπωρία μας. Αλλά ούτε και πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια ζωή πόνου, μαρτυρίου και θυματοποίησης στο όνομα του Χριστού. Το συμπέρασμα είναι πως δεν πρέπει να φοβόμαστε την ταλαιπωρία, αλλά ούτε και χρειάζεται να την αναζητούμε σχολαστικά. 

Ο Παύλος ξεκινά την επιστολή του προς τους Κορίνθιους ομολογώντας δύο από τα χαρακτηριστικά του Θεού που συναντάμε μες στις δοκιμασίες μας (προβλήματα ή διωγμούς). Πρόσεξε ότι ο Παύλος δεν είπε πως ο Θεός είναι ένας ελεήμων Πατέρας, παρότι είναι, αλλά είπε πως είναι ο Πατέρας των οικτιρμών. Εκείνος είναι η βασική πηγή και προέλευση κάθε είδους παρηγοριάς. Είναι το πρώτο και μοναδικό συντριβάνι συμπόνοιας - ο Πατέρας από τον Οποίο ρέει όλη η συμπόνοια. Αυτή είναι μια αλλαγή για το άτομο που βλέπει τον Θεό ως Κάποιον που μόνο περιστασιακά χρησιμοποιεί την καλή Του πλευρά. 

Ας αναλογιστούμε την αυθεντική γλώσσα της λέξης οικτιρμοί (συμπόνοια). Σημαίνει: "Σπλάχνα μες στα οποία κατοικεί η συμπόνοια, μια καρδιά συμπόνοιας, συναισθήματα, επιθυμίες, εκδηλώσεις ελέους" ή "τα εσωτερικά τμήματα". Όταν κοιτούμε την ερμηνεία αυτής της λέξης, έχουμε μια έντονη αίσθηση συναισθήματος. Σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, θέλω να ακούσεις σήμερα πως ο Θεός συμπάσχει μαζί σου. Σε αγαπά με συμπόνοια και έλεος.