ΟΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΔείγμα

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Α)

Α' Ιωάννου 5:11-21

1. Η βεβαιότητα της Σωτηρίας (εδ. 11-13)

Είδαμε χθες ότι η πίστη οδηγεί στη νέα γέννηση, η οποία εκδηλώνεται με νέα διαγωγή. Στα εδ. 11-12 βλέπουμε ότι: α. Η αιώνια ζωή είναι ένα τωρινό αγαθό των πιστών. Την έχουμε από τώρα. β. Η αιώνια ζωή είναι και μελλοντικό γεγονός. Θα ζήσουμε αιώνια με τον Χριστό λόγω της νέας γέννησής μας· γ. Ο μόνος τρόπος να λάβουμε την αιώνια ζωή είναι διά του Υιού (βλ. Ιω 14:6).  
 Γενικά ο απόστολος Ιωάννης θέλει όλοι οι αναγνώστες του να έχουμε μια αίσθηση σιγουριάς: «Αυτά τα έγραψα σ’ εσάς που πιστεύετε στο όνομα του Υιού του Θεού, για να ξέρετε πως έχετε την αιώνια ζωή, και για να πιστεύετε στο όνομα του Υιού του Θεού» (εδ. 13).

2. Η Βεβαιότητα της Μεσιτικής Προσευχής (εδ. 14-17)

Στα εδάφια αυτά κάνει την εμφάνισή του το είδος της «μεσιτικής προσευχής». Είναι αυτή που ένας πιστός προσεύχεται ώστε ο Θεός να επέμβει στη ζωή ενός άλλου για σωτηρία, για διόρθωση, για έλεγχο, για αναζωπύρωση κλπ. Ως πιστοί έχουμε παρρησίαν. Η βεβαιότητά μας θα πρέπει να μας οδηγεί μπροστά στον Θεό με αιτήματα, αλλά και διάθεση υποταγής όπως ο Χριστός στη Γεθσημανή (Εβρ 10:22). Επίσης προσευχόμαστε με συμπόνοια για τους άλλους. Τα εδ. 16-17 είναι δύσκολα στην κατανόηση και δεν είναι της παρούσης ν’ ασχοληθούμε λεπτομερώς. Η επικρατέστερη εξήγηση είναι ότι εδώ πρόκειται για την αμαρτία της αποστασίας, και πιστεύουμε πως αυτή ταιριάζει περισσότερο στα συμφραζόμενα. Αποστάτης είναι αυτός που έχει ακούσει τις σπουδαίες αλήθειες της χριστιανικής πίστης, έχει πειστεί διανοητικά ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, έχει ομολογήσει τη χριστιανική πίστη, και παρ’ όλα αυτά επιμένει στην αμαρτία του. Ο χριστιανός δεν έχει το δικαίωμα να προσευχηθεί για τέτοιους ανθρώπους, επειδή ο Θεός έχει ήδη φανερώσει στον λόγο του ότι η αμαρτία τους, οδηγεί στον θάνατο. 
 Όταν βλέπουμε κάποιον αδελφό να παραστρατεί, δεν πρέπει να τον κουτσομπολεύουμε, να τον επικρίνουμε ή να γυρίζουμε αδιάφορα την πλάτη, αλλά να προσευχόμαστε γι’ αυτόν να μην παρασυρθεί από την παγίδα του διαβόλου αλλά να επανέλθει. 

Με τη μεσιτική προσευχή μπορούμε να επιτύχουμε: Την επιστροφή ενός αμαρτωλού, την αποκατάσταση σχέσεων, την αναζωπύρωση της εκκλησίας μας, την αλλαγή συμπεριφοράς των παιδιών απέναντι στους γονείς τους, την αλλαγή συμπεριφοράς των γονέων προς τα παιδιά και μεταξύ τους, την απεξάρτηση των εξαρτημένων, την παρηγοριά των απελπισμένων ή των πενθούντων κλπ.