ΟΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΔείγμα

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ (Β)

Α' Ιωάννου 4:7-21

4. Ο Θεός τελειοποίησε την Αγάπη (εδ. 11-16). Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη δική μας συμβολή για να τελειοποιήσει την αγάπη του. Είναι αυθύπαρκτος και η αγάπη του είναι αυθύπαρκτη και «τετελειωμένη» (εδ. 12). Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη λατρεία μας ούτε τις προσευχές μας για να είναι πλήρης ως Θεός. Ο Θεός είναι από μόνος του Θεός. Ως μέλη της εκκλησίας του Θεού, καλούμαστε με τον ίδιο τρόπο να αγαπάμε κι εμείς τους αδελφούς. Να μην είμαστε δεξαμενή αγάπης αλλά κανάλι μεταβίβασης της αγάπης που παίρνουμε από τον Θεό. Έτσι αποδεικνύουμε ότι είμαστε ενωμένοι μαζί του. Το μεγαλύτερο μέσον μαρτυρίας μας είναι η αγάπη που δείχνουμε στους αδελφούς. Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει αν ο Θεός δεν μας είχε δώσει το Πνεύμα του. Αυτό μας βεβαιώνει πως είμαστε σε κοινωνία με τον Θεό κι εκείνος μαζί μας.

5. Ο Θεός υποσχέθηκε με Αγάπη (εδ. 17-21). Ο Θεός μάς υπόσχεται ότι όποιος έχει ολοκληρωμένη την αγάπη του Θεού μέσα του δεν έχει να φοβηθεί τη θεία κρίση. Ο άνθρωπος φοβάται τον θάνατο επειδή η αγάπη του Θεού δεν έχει καταλάβει όλο του το είναι. Όποιος είναι βέβαιος ότι ο Θεός τον αγαπάει, τότε δεν περιμένει να τον δει σαν Κριτή αλλά σαν Σωτήρα. Ο άνθρωπος που του έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες και η αγάπη του Θεού τον έχει πλημμυρίσει δεν φοβάται την τιμωρία και αγαπάει τον αδελφό. Αν τον αδελφό που τον βλέπουμε δεν τον αγαπάμε, πώς λέμε ότι αγαπάμε τον Θεό που δεν τον βλέπουμε; Το ότι δεν μπορούμε να συλλάβουμε τον Θεό οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στο ότι ο Θεός είναι αόρατος. Το μέλος του Χριστού, ωστόσο, φανερώνει τον Θεό στη ζωή του, και με κάποια έννοια τον κάνει ορατό. Πέρα όμως από τη λογική-φυσική συνάφεια, έχουμε και την εντολή του Χριστού (εδ. 21), που έχει κι αυτή τη λογικότητά της: Οι πιστοί έχουμε όλοι και από τη φύση και από τη νέα μας γέννηση την εικόνα του Θεού μέσα μας. Επομένως είναι αδιανόητο άνθρωποι που έχουν τη νέα φύση και τα προνόμια του Θεού στη ζωή τους και για τους οποίους ο Θεός ενδιαφέρεται εξίσου για όλους, να μην νιώθουν την υποχρέωση να αγαπούν τον αδελφό όπως αγαπούν τον ίδιο τον Θεό! Κι αν αγαπάμε ο ένας τον άλλο με το Πνεύμα που μάς έχει δώσει ο Θεός, τότε σίγουρα έχουμε κοινωνία με τον Θεό και ο Θεός μαζί μας!