ΟΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΔείγμα

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ (Α)

Α' Ιωάννου 3:4-10

1. Η αμαρτία είναι ανομία (εδ. 4 και 8α)

Ο Ιωάννης ξεκινάει με τον ορισμό της αμαρτίας (εδ. 4) επειδή πολλοί από μας την αντιμετωπίζουμε πολύ ελαφρά, την παραβλέπουμε ή την ανεχόμαστε. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η αμαρτία είναι η προδοσία εναντίον του αγίου Θεού, θα προσπαθούμε να περνάμε ανώδυνα στη χριστιανική ζωή, χωρίς τον έλεγχο του Πνεύματος. Η στρατηγική του διαβόλου ήταν πάντοτε να κάνει τον επαναστάτη αμαρτωλό να φρονεί για τον εαυτό του πως είναι κάτι παραπάνω απ’ ό,τι είναι. Η σωστή κατανόηση της φύσης της αμαρτίας είναι βασική στο ευαγγέλιο. Αν ο άνθρωπος δεν κατανοήσει πως είναι ένας επαναστάτης αμαρτωλός εναντίον του Θεού, δεν θα δει την ανάγκη του να δεχτεί το έργο του αναμάρτητου Χριστού που πλήρωσε γι’ αυτόν. Η αμαρτία προέρχεται από τον διάβολο (εδ. 8α) και αυτοί που αμαρτάνουν είναι υποταγμένοι στον διάβολο τον «πατέρα του ψεύδους» (Ιω 8:44). Κάθε φορά που αμαρτάνουμε μοιάζουμε στον σατανά. Στις Παροιμίες (16:18) διαβάζουμε ότι «Πριν απ’ τον όλεθρο πάει η αλαζονεία, και πριν από την πτώση το πνεύμα το υπεροπτικό». Επομένως η ανομία/ανταρσία είναι αμαρτία κι από εδώ είναι η προέλευση της: από ένα υπεροπτικό ον που τόλμησε να τα βάλει με τον ίδιο τον Θεό.

2. Η απελευθέρωση από την αμαρτία (εδ. 3:5 και 8β) Ο Χριστός ήρθε να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας.

• α) «Ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο για να πάρει από πάνω μας τις αμαρτίες μας, ενώ στον ίδιο δεν υπάρχει ούτε ίχνος αμαρτίας» (εδ.5). (Δες Λευ 16:21-22). Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αμνό του Θεού, «που παίρνει πάνω του την αμαρτία των ανθρώπων» (Ιω 1:29). Ο Ιησούς έζησε την τέλεια, ηθική ζωή «χωρίς ίχνος αμαρτίας» ακριβώς για να μπορέσει να γίνει η τέλεια θυσία για τον εξιλασμό της αμαρτίας μας.
• β) Ο Υιός του Θεού ήρθε στον κόσμο για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου (εδ.8β) και να εξουδετερώσει τον σατανά. Από τη μία ο Χριστός «χωρίς ίχνος αμαρτίας», από την άλλη ο διάβολος που δεν μπορεί παρά να αμαρτάνει! «Ο Θεός αφαίρεσε τη δύναμη που είχαν οι δαιμονικές αρχές και εξουσίες και τις διαπόμπεψε, σέρνοντάς τες νικημένες στο θρίαμβο του σταυρού του Χριστού». Κολ 2:15. Κι αν ο Χριστός ήρθε για να καταλύσει το έργο του διαβόλου κι εμείς τον ακολουθούμε στη θριαμβευτική του πορεία, ως νικηφόρο στράτευμα, πώς είναι δυνατόν να συμπαρατασσόμαστε με το κατεστραμμένο έργο του διαβόλου αμαρτάνοντας; Αυτή είναι η μεγάλη σημασία που έχει η αμαρτία για τη ζωή του πιστού.