Αγάπησε όπως ο ΧριστόςΔείγμα

Το να αγαπάς όπως ο Χριστός σημαίνει να αγαπάς τον Χριστό

Όταν η οικογένειά μου ξεκίνησε την αναδοχή, συμμετείχαμε σε ένα Χριστιανικό πάρτι για ανάδοχες οικογένειες, που είχε διοργανώσει μια εκκλησία την οποία δεν είχαμε επισκεφθεί ποτέ και στης οποίας το δόγμα δεν ανήκαμε. Κατέληξα να περάσω δύο ολόκληρες ώρες συγκρατώντας τα δάκρυά μου και προσπαθώντας να παραμείνω συγκροτημένη. Όπου κοιτούσα έβλεπα διαρκώς ίχνη του προσώπου του Χριστού μες στο πλήθος.

Προτού καν μπούμε μέσα με τα παιδιά μας, συναντήσαμε μια φίλη που μας προσκάλεσε στο πάρκινγκ. Εκεί ήταν Εκείνος, κουλουριασμένος μες στα χέρια της στο πορτ μπεμπέ, στη μορφή ενός μικρού νεογέννητου κοριτσιού, εξαρτημένου στη μεθαμφεταμίνη, την κοκαΐνη, το Xanax και κάποιο ακόμα ναρκωτικό που δεν μπορώ να θυμηθώ. Και πάλι Εκείνος ήταν εκεί, με το που μπήκαμε μέσα - στα πρόσωπα μιας ολόκληρης ομάδας εθελοντών, που μας υποδέχθηκαν με θέρμη και βιάζονταν να μας προσφέρουν καρτελάκια με τα ονόματά μας, αντί να αξιοποιήσουν το Σάββατό τους πριν τα Χριστούγεννα για αγορές και δουλειές. Μετά Εκείνος ήταν πίσω μας. Μια μητέρα, ένας πατέρας και -όχι, δεν κάνω πλάκα- έξι σχολικής ηλικίας ανάδοχα παιδιά. Τα περισσότερα φορούσαν γυαλιά με χοντρούς φακούς ή είχαν σιδεράκια και όλα είχαν καθαρά ρούχα και χαμόγελα ικανοποίησης. Εκείνος, επίσης, ήταν στο πρόσωπο ενός κοκκινομάλλη που μου έδειχνε υπερήφανος το Lego που του δώρισε κάποιο ανώνυμο μέλος της εκκλησίας. Και Εκείνος βρισκόταν τόσο στο πρόσωπο του πατέρα που σκούπιζε προσεκτικά το σάλιο ενός αγοριού που βρισκόταν σε αναπηρικό καροτσάκι, όσο και στο πρόσωπο του αγοριού που μπορούσε να ανταποκριθεί μόνο γυρνώντας το φρεσκοσκουπισμένο πρόσωπό του για να κοιτάξει μες στα μάτια του πατέρα του. Εκείνος βρισκόταν στο πρόσωπο της ομιλητικής κυρίας με το μεγάλο, υγιές μωρό στην αγκαλιά της, όπως και στο πρόσωπο του νηπίου που κρεμόταν από τα πόδια της. Και στο πρόσωπο μιας μεγαλύτερης γυναίκας που έκανε νοήματα σε δυο μικρά αγοράκια με κοχλιακά εμφυτεύματα στο ένα αυτί. Και στο πρόσωπο ενός γλυκού παππού με ένα καπέλο Αγίου Βασίλη που τραγουδούσε κάλαντα, καθώς και τον Ρούντολφ το ελαφάκι, ώστε να ηρεμήσει τα παιδιά. Και καθώς οδηγούσα για το σπίτι, με το πορτ μπαγκάζ γεμάτο από δώρα και τρόφιμα, συνειδητοποίησα πως Εκείνος βρισκόταν στο πρόσωπο των δύο μικρών αδερφών κοριτσιών που γυρνούσαν σπίτι μαζί μας εκείνο το βράδυ. Εκείνος βρισκόταν και μες στην οικογένειά μας. Εμείς, τόσο ήμασταν σαν τον Χριστού, όσο και αγαπούσαμε τον Χριστού ταυτοχρόνως. Ο Χριστός βρισκόταν παντού όπου κοιτούσα. Σε αυτούς που αγαπούσαν και σε αυτούς που εισέπρατταν την αγάπη.

Στη σημερινή περικοπή, ο Παύλος καλεί την εκκλησία να ζήσει με έναν τρόπο που είδα σε αυτό το πάρτι. Να υπάρχει ισότητα. Να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Όχι απλά τα χέρια Του και τα πόδια Του, αλλά κάποιες φορές και το πρόσωπό Του. Το χειροπιαστό, αισθητό σώμα Του. Αλλά αν δεν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βουτήξει καλά στην οδύνη, στην ανάγκη και στον πόνο και στη φτώχεια και στη συντριβή και στη μοναξιά, δε θα το νιώσουμε. Και πράγματα όπως το να περνούν τα παιδιά της γειτονιάς σου τα Χριστούγεννα χωρίς μια οικογένεια δε θα σου ραγίζουν καν την καρδιά, επειδή δε θα γνωρίζεις τα ονόματά τους. Και μέχρι να κοιτάξεις μες στα μάτια τους, δε θα γνωρίσεις ποτέ τη χαρά του να βλέπεις τον Ιησού Χριστό πρόσωπο με πρόσωπο σε αυτή την πλευρά της αιωνιότητας.

Όμως αξίζει. Εκείνος είναι ασύλληπτα, συγκλονιστικά όμορφος. Είναι απίστευτος και μεγαλοπρεπής και δοξασμένος και λαμπερός. Και αυτό είναι παραπάνω από αρκετό για να αγαπάμε όπως ο Χριστός - με όλο μας το είναι.

Kendra Golden
Ομάδα Creative Media της Εκκλησίας Life.Church