Αγάπησε όπως ο ΧριστόςΔείγμα

Όπως ο Χριστός αγαπάει την εκκλησία (μέρος 2)

Ήμασταν μόλις δύο χρόνια παντρεμένοι τη νύχτα που το πρωτοένιωσε η γυναίκα μου: ένιωσε έναν οξύ, σουβλερό πόνο που υπερκάλυψε αμέσως όλες τις αισθήσεις της. Η ένταση μειώθηκε τις επόμενες ώρες με κύματα πόνου, γκριμάτσες και δάκρυα. Ως ένας ντροπαλός και κοκαλιάρης εικοσάχρονος, είχα υποσχεθεί να αγαπώ αυτή τη γυναίκα στα καλά και στα άσχημα, αλλά υπέθετα πως τα άσχημα θα έρχονταν μετά από δεκαετίες προετοιμασίας. Δε συνέβη, όμως, αυτό. Ο πόνος όλο και επανερχόταν. Τη νύχτα, έχοντας ένα μωρό στο διπλανό δωμάτιο, προσπαθούσαμε να συνδεθούμε με τον τρόπο που τα περισσότερα παντρεμένα ζευγάρια απολαμβάνουν, αλλά αντί για αυτό υπήρχε μόνο ο πόνος. Αυτές ήταν οι πρώτες μέρες αυτού που θα εξελισσόταν σε μια τριών ετών ξηρασία ως προς την οικειότητά μας. Εισέβαλλε στην κρεβατοκάμαρά μας και ορθωνόταν πάνω στο γάμο μας σαν μια ψηλή βραδινή σκιά. Η πράξη που είχε δημιουργηθεί με σκοπό να μας φέρει πιο κοντά τώρα είχε μεταλλαχθεί ώστε να μας απομακρύνει. Περνούσαν εβδομάδες και ξαναπροσπαθούσαμε, ελπίζοντας πως η κατάσταση είχε αλλάξει, αλλά δεν είχε. Σύντομα, απλά εγκαταλείψαμε τελείως την προσπάθεια. Πολλές νύχτες γυρνούσαμε την πλάτη ο ένας στον άλλο στο κρεβάτι, κοιτώντας τον τοίχο. Άκουγα το πνιχτό κλάμα της καθώς προσπαθούσε να κρύψει τον πόνο της και έκλαιγα σιωπηλά στο μαξιλάρι μου.

Δεν είχα φανταστεί έτσι το γάμο. Τα πιάτα και οι πάνες, τα πλυντήρια και ο κήπος - όλες οι υποχρεώσεις συσσωρεύονταν και μας απομάκρυναν κι άλλο. Δεν υπήρχαν στιγμές συμφιλίωσης μετά από διαφωνίες. Δεν υπήρχαν πρωινά Σαββάτου. Δεν υπήρχαν βραδιές ραντεβού. Η μάχη μάς άφησε φυσικά και συναισθηματικά τραυματισμένους. Νόμιζα πως την αγαπούσα όπως ο Χριστός αγαπάει την Εκκλησία, αλλά δεν ήξερα πραγματικά τι σημαίνει να εγκαταλείψω τον εαυτό μου για εκείνη. Έμαθα πόσο λίγα γνώριζα στην πραγματικότητα για το πώς να αγαπάς σαν τον Ιησού. Σκέφτηκα σοβαρά να τα παρατήσω. Πολλά βράδια, έμενα ξύπνιος μέχρι αργά αφότου εκείνη πήγαινε για ύπνο και έκραζα προς τον Θεό με προσευχή. Έβλεπα τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειές μου για επανασύνδεση μαζί της να απορρίπτονται γρήγορα κάθε μέρα, για λόγους που δεν μπορούσα να καταλάβω.

Τότε άνοιξε ο Θεός τα μάτια μου και θυμάμαι πως σκέφτηκα: έτσι νιώθει ο Χριστός για εμένα. Κάθε πρωί ζητούσε να συνδεθεί μαζί μου, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένος. Κάθε νύχτα πριν τον ύπνο, αντί να περνάω χρόνο με τον Ιησού, βυθιζόμουν σε αυτολύπηση, καίγοντας τα συναισθηματικά μου αποθέματα. Μπορούσα να φανταστώ τον πόνο και την οδύνη του Χριστού, καθώς απέρριπτα επανειλημμένα τις πιο προσωπικές Του προσκλήσεις.

Όλον αυτό τον καιρό διατηρούσα τα δικαιώματά μου ως σύζυγος, ισχυριζόμενος ταυτόχρονα πως όλο το θέμα ήταν να δυναμώσει ο γάμος μας. Αν ήθελα να τα καταφέρω μέσα σε όλο αυτό, έπρεπε να αλλάξω. Ακόμα κι όταν το ένιωθα μονόπλευρο, εκείνη χρειαζόταν να βάλω στην άκρη τα δικαιώματά μου ως συζύγου της και να την αγαπήσω ανιδιοτελώς. Έτσι, κάθε φορά που ένιωθα το κεντρί της απόρριψης, θυμόμουν πώς ένιωθε ο Θεός όταν εγώ Τον απέρριπτα. Στην προς Εφεσίους επιστολή λέει πως ένας άντρας που αγαπά τη γυναίκα του αγαπά τον εαυτό του. Έμαθα πως όταν ένιωθα έντονα ότι δε λαμβάνω αγάπη, τότε ήταν που χρειαζόμουν παραπάνω να αγαπήσω τη γυναίκα μου. Αυτού του είδους η ωριμότητα δεν ερχόταν απλά με το πέρας του χρόνου. Έπρεπε να καλλιεργηθεί μέσα από τον πόνο, τη θυσία και την υποταγή.

Εξακολουθώ να μην είμαι πολύ καλός στο να την αγαπώ όπως ο Χριστός, αλλά Εκείνος έχει αποκαταστήσει πλήρως το γάμο μας, αξιοπρεπώς και μας έχει δώσει ένα ανθεκτικό δέσιμο. Λόγω του πόνου μας και της επιλογής μας να αγαπάμε ο ένας τον άλλο μέσα σε αυτόν, απολαμβάνουμε ένα επίπεδο οικειότητας που κάποιοι γάμοι δε θα βιώσουν ποτέ.

Michael Martin
Ομάδα YouVersion