Y cynllun darllen gwell

Wedi Newid: Camau Nesaf i Fywyd Newydd

Diwenwyno'r enaid

Emosiynau Sanctaidd - Ymatebion Beiblaidd i Bob Her

Mae credu Duw yn beth da beth bynnag sy'n bod

Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd Audio 2010

Y Llais - Y Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd 2010

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="JHN.3">
 <div class="label">3</div><div class="s">Iesu a Nicodemus</div><div class="m"> 1Yr oedd dyn o blith y Phariseaid, o'r enw Nicodemus, aelod o Gyngor yr Iddewon. 2Daeth hwn at Iesu liw nos a dweud wrtho, &#8220;Rabbi, fe wyddom iti ddod atom yn athro oddi wrth Dduw; ni allai neb wneud yr arwyddion hyn yr wyt ti'n eu gwneud oni bai fod Duw gydag ef.&#8221; 3Atebodd Iesu ef: &#8220;Yn wir, yn wir, rwy'n dweud wrthyt, oni chaiff rhywun ei eni o'r newydd#3:3 Neu, oddi uchod. Felly hefyd yn adn. 7. ni all weld teyrnas Dduw.&#8221; 4Meddai Nicodemus wrtho, &#8220;Sut y gall neb gael ei eni ac yntau'n hen? A yw'n bosibl, tybed, i rywun fynd i mewn i groth ei fam eilwaith a chael ei eni?&#8221; 5Atebodd Iesu: &#8220;Yn wir, yn wir, rwy'n dweud wrthyt, oni chaiff rhywun ei eni o dd&#373;r a'r Ysbryd ni all fynd i mewn i deyrnas Dduw. 6Yr hyn sydd wedi ei eni o'r cnawd, cnawd yw, a'r hyn sydd wedi ei eni o'r Ysbryd, ysbryd yw. 7Paid &#226; rhyfeddu imi ddweud wrthyt, &#8216;Y mae'n rhaid eich geni chwi o'r newydd.&#8217; 8Y mae'r gwynt yn chwythu lle y myn, ac yr wyt yn clywed ei s&#373;n, ond ni wyddost o ble y mae'n dod nac i ble y mae'n mynd. Felly y mae gyda phob un sydd wedi ei eni o'r Ysbryd.&#8221;#3:8 Yr un gair Groeg sydd wedi ei gyfieithu gwynt ar ddechrau adn. 8 ac Ysbryd ar ei diwedd. Perthyn y ddau ystyr i'r gair. 9Dywedodd Nicodemus wrtho, &#8220;Sut y gall hyn fod?&#8221; 10Atebodd Iesu ef: &#8220;A thithau yn athro Israel, a wyt heb ddeall y pethau hyn? 11Yn wir, yn wir, rwy'n dweud wrthyt mai am yr hyn a wyddom yr ydym yn siarad, ac am yr hyn a welsom yr ydym yn tystiolaethu; ac eto nid ydych yn derbyn ein tystiolaeth. 12Os nad ydych yn credu ar &#244;l imi lefaru wrthych am bethau'r ddaear, sut y credwch os llefaraf wrthych am bethau'r nef? 13Nid oes neb wedi esgyn i'r nef ond yr un a ddisgynnodd o'r nef, Mab y Dyn#3:13 Yn &#244;l darlleniad arall ychwanegir yr hwn sydd yn y nef.. 14Ac fel y dyrchafodd Moses y sarff yn yr anialwch, felly y mae'n rhaid i Fab y Dyn gael ei ddyrchafu, 15er mwyn i bob un sy'n credu gael bywyd tragwyddol ynddo ef.&#8221;</div><div class="p"> 16Do#3:16 Neu, ynddo ef. &#8220;Do,&#8230;, carodd Duw y byd gymaint nes iddo roi ei unig Fab, er mwyn i bob un sy'n credu ynddo ef beidio &#226; mynd i ddistryw ond cael bywyd tragwyddol. 17Oherwydd nid i gondemnio'r byd yr anfonodd Duw ei Fab i'r byd, ond er mwyn i'r byd gael ei achub trwyddo ef. 18Nid yw neb sy'n credu ynddo ef yn cael ei gondemnio, ond y mae'r sawl nad yw'n credu wedi ei gondemnio eisoes, oherwydd ei fod heb gredu yn enw unig Fab Duw. 19A dyma'r condemniad, i'r goleuni ddod i'r byd ond i ddynion garu'r tywyllwch yn hytrach na'r goleuni, am fod eu gweithredoedd yn ddrwg. 20Oherwydd y mae pob un sy'n gwneud drwg yn cas&#225;u'r goleuni, ac nid yw'n dod at y goleuni rhag ofn i'w weithredoedd gael eu dadlennu. 21Ond y mae'r sawl sy'n gwneud y gwirionedd yn dod at y goleuni, fel yr amlygir mai yn Nuw y mae ei weithredoedd wedi eu cyflawni.#3:21 Neu,&#8230; cyflawni&#8221;.</div><div class="s">Rhaid iddo Ef Gynyddu ac i Minnau Leihau</div><div class="m"> 22Ar &#244;l hyn aeth Iesu a'i ddisgyblion i wlad Jwdea, a bu'n aros yno gyda hwy ac yn bedyddio. 23Yr oedd Ioan yntau yn bedyddio yn Ainon, yn agos i Salim, am fod digonedd o dd&#373;r yno; ac yr oedd pobl yn dod yno ac yn cael eu bedyddio. 24Nid oedd Ioan eto wedi ei garcharu. 25Yna cododd dadl rhwng rhai o ddisgyblion Ioan a rhyw Iddew#3:25 Yn &#244;l darlleniad arall, Iddewon. ynghylch defod glanhad. 26Daethant at Ioan a dweud wrtho, &#8220;Rabbi, y dyn hwnnw oedd gyda thi y tu hwnt i'r Iorddonen, yr un yr wyt ti wedi dwyn tystiolaeth iddo, edrych, y mae ef yn bedyddio a phawb yn dod ato ef.&#8221; 27Atebodd Ioan: &#8220;Ni all neb dderbyn un dim os nad yw wedi ei roi iddo o'r nef. 28Yr ydych chwi eich hunain yn dystion i mi, imi ddweud, &#8216;Nid myfi yw'r Meseia; un wedi ei anfon o'i flaen ef wyf fi.&#8217; 29Y priodfab yw'r hwn y mae'r briodferch ganddo; y mae cyfaill y priodfab, sydd wrth ei ochr ac yn gwrando arno, yn fawr ei lawenydd wrth glywed llais y priodfab. Dyma fy llawenydd i yn ei gyflawnder. 30Y mae'n rhaid iddo ef gynyddu ac i minnau leihau.&#8221;</div><div class="s">Yr Hwn sy'n Dod o'r Nef</div><div class="m"> 31Y mae'r hwn sy'n dod oddi uchod goruwch pawb; y mae'r hwn sydd o'r ddaear yn ddaearol ei anian ac yn ddaearol ei iaith. Y mae'r sawl sy'n dod o'r nef goruwch pawb; 32y mae'n tystiolaethu am yr hyn a welodd ac a glywodd, ond nid yw neb yn derbyn ei dystiolaeth. 33Y mae'r sawl sydd yn derbyn ei dystiolaeth yn rhoi ei s&#234;l ar fod Duw yn eirwir. 34Oherwydd y mae'r hwn a anfonodd Duw yn llefaru geiriau Duw; nid wrth fesur y bydd Duw yn rhoi'r Ysbryd. 35Y mae'r Tad yn caru'r Mab, ac y mae wedi rhoi pob peth yn ei ddwylo ef. 36Pwy bynnag sy'n credu yn y Mab, y mae bywyd tragwyddol ganddo; pwy bynnag sy'n anufudd i'r Mab, ni w&#234;l fywyd, ond y mae digofaint Duw yn aros arno.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="JHN.4">
 <div class="label">4</div><div class="s">Iesu a'r Wraig o Samaria</div><div class="m"> 1Pan ddeallodd Iesu fod y Phariseaid wedi clywed ei fod ef yn ennill ac yn bedyddio mwy o ddisgyblion nag Ioan 2(er nad Iesu ei hun, ond ei ddisgyblion, fyddai'n bedyddio), 3gadawodd Jwdea ac aeth yn &#244;l i Galilea. 4Ac yr oedd yn rhaid iddo fynd trwy Samaria. 5Felly daeth i dref yn Samaria o'r enw Sychar, yn agos i'r darn tir a roddodd Jacob i'w fab Joseff. 6Yno yr oedd ffynnon Jacob, a chan fod Iesu wedi blino ar &#244;l ei daith eisteddodd i lawr wrth y ffynnon. Yr oedd hi tua hanner dydd.</div><div class="p"> 7Dyma wraig o Samaria yn dod yno i dynnu d&#373;r. Meddai Iesu wrthi, &#8220;Rho i mi beth i'w yfed.&#8221; 8Yr oedd ei ddisgyblion wedi mynd i'r dref i brynu bwyd. 9A dyma'r wraig o Samaria yn dweud wrtho, &#8220;Sut yr wyt ti, a thithau'n Iddew, yn gofyn am rywbeth i'w yfed gennyf fi, a minnau'n wraig o Samaria?&#8221; (Wrth gwrs, ni bydd yr Iddewon yn rhannu'r un llestri#4:9 Neu, yn cyfeillachu. &#226;'r Samariaid.) 10Atebodd Iesu hi, &#8220;Pe bait yn gwybod beth yw rhodd Duw, a phwy sy'n gofyn iti, &#8216;Rho i mi beth i'w yfed&#8217;, ti fyddai wedi gofyn iddo ef a byddai ef wedi rhoi i ti dd&#373;r bywiol.&#8221; 11&#8220;Syr,&#8221; meddai'r wraig wrtho, &#8220;nid oes gennyt ddim i dynnu d&#373;r, ac y mae'r pydew'n ddwfn. O ble, felly, y mae gennyt y &#8216;d&#373;r bywiol&#8217; yma? 12A wyt ti'n fwy na Jacob, ein tad ni, a roddodd y pydew inni, ac a yfodd ohono, ef ei hun a'i feibion a'i anifeiliaid?&#8221; 13Atebodd Iesu hi, &#8220;Bydd pawb sy'n yfed o'r d&#373;r hwn yn profi syched eto; 14ond pwy bynnag sy'n yfed o'r d&#373;r a roddaf fi iddo, ni bydd arno syched byth. Bydd y d&#373;r a roddaf iddo yn troi yn ffynnon o dd&#373;r o'i fewn, yn ffrydio i fywyd tragwyddol.&#8221; 15&#8220;Syr,&#8221; meddai'r wraig wrtho, &#8220;rho'r d&#373;r hwn i mi, i'm cadw rhag sychedu a dal i ddod yma i dynnu d&#373;r.&#8221;</div><div class="p"> 16Dywedodd Iesu wrthi, &#8220;Dos adref, galw dy &#373;r a thyrd yn &#244;l yma.&#8221; 17&#8220;Nid oes gennyf &#373;r,&#8221; atebodd y wraig. Meddai Iesu wrthi, &#8220;Dywedaist y gwir wrth ddweud, &#8216;Nid oes gennyf &#373;r.&#8217; 18Oherwydd fe gefaist bump o w&#375;r, ac nid g&#373;r i ti yw'r dyn sydd gennyt yn awr. Yr wyt wedi dweud y gwir am hyn.&#8221; 19&#8220;Syr,&#8221; meddai'r wraig wrtho, &#8220;rwy'n gweld dy fod ti'n broffwyd. 20Yr oedd ein hynafiaid yn addoli ar y mynydd hwn. Ond yr ydych chwi'r Iddewon yn dweud mai yn Jerwsalem y mae'r man lle dylid addoli.&#8221; 21&#8220;Cred fi, wraig,&#8221; meddai Iesu wrthi, &#8220;y mae amser yn dod pan na fyddwch yn addoli'r Tad nac ar y mynydd hwn nac yn Jerwsalem. 22Yr ydych chwi'r Samariaid yn addoli heb wybod beth yr ydych yn ei addoli. Yr ydym ni'n gwybod beth yr ydym yn ei addoli, oherwydd oddi wrth yr Iddewon y mae iachawdwriaeth yn dod. 23Ond y mae amser yn dod, yn wir y mae yma eisoes, pan fydd y gwir addolwyr yn addoli'r Tad mewn ysbryd a gwirionedd, oherwydd rhai felly y mae'r Tad yn eu ceisio i fod yn addolwyr iddo. 24Ysbryd yw Duw, a rhaid i'w addolwyr ef addoli mewn ysbryd a gwirionedd.&#8221; 25Meddai'r wraig wrtho, &#8220;Mi wn fod y Meseia&#8221; (ystyr hyn yw Crist) &#8220;yn dod. Pan ddaw ef, bydd yn mynegi i ni bob peth.&#8221; 26Dywedodd Iesu wrthi, &#8220;Myfi yw, sef yr un sy'n siarad &#226; thi.&#8221;</div><div class="p"> 27Ar hyn daeth ei ddisgyblion yn &#244;l. Yr oeddent yn synnu ei fod yn siarad &#226; gwraig, ac eto ni ofynnodd neb, &#8220;Beth wyt ti'n ei geisio?&#8221; neu &#8220;Pam yr wyt yn siarad &#226; hi?&#8221; 28Gadawodd y wraig ei hyst&#234;n ac aeth i ffwrdd i'r dref, ac meddai wrth y bobl yno, 29&#8220;Dewch i weld dyn a ddywedodd wrthyf bopeth yr wyf wedi ei wneud. A yw'n bosibl mai hwn yw'r Meseia?&#8221; 30Daethant allan o'r dref a chychwyn tuag ato ef.</div><div class="p"> 31Yn y cyfamser yr oedd y disgyblion yn ei gymell, gan ddweud, &#8220;Rabbi, cymer fwyd.&#8221; 32Dywedodd ef wrthynt, &#8220;Y mae gennyf fi fwyd i'w fwyta na wyddoch chwi ddim amdano.&#8221; 33Ar hynny, dechreuodd y disgyblion ofyn i'w gilydd, &#8220;A oes rhywun, tybed, wedi dod &#226; bwyd iddo?&#8221; 34Meddai Iesu wrthynt, &#8220;Fy mwyd i yw gwneud ewyllys yr hwn a'm hanfonodd, a gorffen y gwaith a roddodd i mi. 35Oni fyddwch chwi'n dweud, &#8216;Pedwar mis eto, ac yna daw'r cynhaeaf&#8217;? Ond dyma fi'n dweud wrthych, codwch eich llygaid ac edrychwch ar y meysydd, oherwydd y maent yn wyn ac yn barod i'w cynaeafu. 36Eisoes y mae'r medelwr yn derbyn ei d&#226;l ac yn casglu ffrwyth i fywyd tragwyddol, ac felly bydd yr heuwr a'r medelwr yn cydlawenhau. 37Yn hyn o beth y mae'r dywediad yn wir: &#8216;Y mae un yn hau ac un arall yn medi.&#8217; 38Anfonais chwi i fedi cynhaeaf nad ydych wedi llafurio amdano. Eraill sydd wedi llafurio, a chwithau wedi cerdded i mewn i'w llafur.&#8221;</div><div class="p"> 39Daeth llawer o'r Samariaid o'r dref honno i gredu yn Iesu drwy air y wraig a dystiodd: &#8220;Dywedodd wrthyf bopeth yr wyf wedi ei wneud.&#8221; 40Felly pan ddaeth y Samariaid hyn ato ef, gofynasant iddo aros gyda hwy; ac fe arhosodd yno am ddau ddiwrnod. 41A daeth llawer mwy i gredu ynddo trwy ei air ei hun. 42Meddent wrth y wraig, &#8220;Nid trwy'r hyn a ddywedaist ti yr ydym yn credu mwyach, oherwydd yr ydym wedi ei glywed drosom ein hunain, ac fe wyddom mai hwn yn wir yw Gwaredwr y byd.&#8221;</div><div class="s">Iach&#225;u Mab y Swyddog</div><div class="r"> Mth. 8:5&#8211;13; Lc. 7:1&#8211;10</div><div class="m"> 43Ymhen y ddau ddiwrnod ymadawodd Iesu a mynd oddi yno i Galilea. 44Oherwydd Iesu ei hun a dystiodd nad oes i broffwyd anrhydedd yn ei wlad ei hun. 45Pan gyrhaeddodd Galilea croesawodd y Galileaid ef, oherwydd yr oeddent hwythau wedi bod yn yr &#373;yl ac wedi gweld y cwbl a wnaeth ef yn Jerwsalem yn ystod yr &#373;yl.</div><div class="p"> 46Daeth Iesu unwaith eto i Gana Galilea, lle'r oedd wedi troi'r d&#373;r yn win. Yr oedd rhyw swyddog i'r brenin &#226; mab ganddo yn glaf yng Nghapernaum. 47Pan glywodd hwn fod Iesu wedi dod i Galilea o Jwdea, aeth ato a gofyn iddo ddod i lawr i iach&#225;u ei fab, oherwydd ei fod ar fin marw. 48Dywedodd Iesu wrtho, &#8220;Heb ichwi weld arwyddion a rhyfeddodau, ni chredwch chwi byth.&#8221; 49Meddai'r swyddog wrtho, &#8220;Tyrd i lawr, syr, cyn i'm plentyn farw.&#8221; 50&#8220;Dos adref,&#8221; meddai Iesu wrtho, &#8220;y mae dy fab yn fyw.&#8221; Credodd y dyn y gair a ddywedodd Iesu wrtho, a chychwynnodd ar ei daith. 51Pan oedd ar ei ffordd i lawr, daeth ei weision i'w gyfarfod a dweud bod ei fachgen yn fyw. 52Holodd hwy felly am yr amser pan fu i'r bachgen droi ar wella, ac atebasant ef, &#8220;Am un o'r gloch brynhawn ddoe y gadawodd y dwymyn ef.&#8221; 53Yna sylweddolodd y tad mai dyna'r union awr y dywedodd Iesu wrtho, &#8220;Y mae dy fab yn fyw.&#8221; Ac fe gredodd, ef a'i deulu i gyd. 54Hwn felly oedd yr ail arwydd i Iesu ei wneud, wedi iddo ddod o Jwdea i Galilea.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="ROM.11">
 <div class="label">11</div><div class="s">Gweddill Israel</div><div class="m"> 1Yr wyf yn gofyn, felly, a yw'n bosibl fod Duw wedi gwrthod ei bobl ei hun? Nac ydyw, ddim o gwbl! Oherwydd yr wyf fi yn Israeliad, o linach Abraham, o lwyth Benjamin. 2Nid yw Duw wedi gwrthod ei bobl, y bobl a adnabu cyn eu bod. Gwyddoch beth y mae'r Ysgrythur yn ei ddweud wrth adrodd hanes Elias yn galw ar Dduw yn erbyn Israel: 3&#8220;Arglwydd, y maent wedi lladd dy broffwydi a bwrw d'allorau i lawr; myfi'n unig sydd ar &#244;l, ac y maent yn ceisio f'einioes innau.&#8221; 4Ond yr atebiad dwyfol iddo oedd: &#8220;Gadewais i mi fy hun saith mil o bobl sydd heb blygu glin i Baal.&#8221; 5Felly hefyd yn yr amser presennol hwn, y mae gweddill ar gael, gweddill sydd wedi ei ethol gan ras Duw. 6Ond os trwy ras y bu hyn, ni all fod yn tarddu o gadw gofynion cyfraith; petai felly, byddai gras yn peidio &#226; bod yn ras. 7Mewn gair, y peth y mae Israel yn ei geisio, nid Israel a'i cafodd, ond y rhai a etholodd Duw; caledwyd y lleill, 8fel y mae'n ysgrifenedig:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Rhoddodd Duw iddynt ysbryd swrth,</div><div class="q">llygaid i beidio &#226; gweld,</div><div class="q">a chlustiau i beidio &#226; chlywed,</div><div class="q">hyd y dydd heddiw.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 9Ac y mae Dafydd yn dweud:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Bydded eu bwrdd yn fagl i'w rhwydo,</div><div class="q">ac yn groglath i'w cosbi;</div><div class="q"> 10tywyller eu llygaid iddynt beidio &#226; gweld,</div><div class="q">a gwna hwy'n wargrwm dros byth.&#8221;</div><div class="s">Iachawdwriaeth y Cenhedloedd</div><div class="m"> 11Yr wyf yn gofyn, felly, a yw eu llithriad yn gwymp terfynol? Nac ydyw, ddim o gwbl! I'r gwrthwyneb, am iddynt hwy droseddu y mae iachawdwriaeth wedi dod i'r Cenhedloedd, i wneud yr Iddewon yn eiddigeddus. 12Ond os yw eu trosedd yn gyfrwng i gyfoethogi'r byd, a'u diffyg yn gyfrwng i gyfoethogi'r Cenhedloedd, pa faint mwy fydd y cyfoethogi pan dd&#244;nt yn eu cyflawn rif#11:12 Neu, pan gyrhaeddant eu cyflawnder??</div><div class="p"> 13Ond i droi atoch chwi y Cenhedloedd. Yr wyf fi'n apostol y Cenhedloedd, ac fel y cyfryw rhoi bri ar fy swydd yr wyf 14wrth geisio gwneud fy mhobl yn eiddigeddus, ac achub rhai ohonynt. 15Oherwydd os bu eu bwrw hwy allan yn gymod i'r byd, bydd eu derbyn i mewn, yn sicr, yn fywyd o blith y meirw. 16Os yw'r tamaid toes a offrymir yn sanctaidd, yna y mae'r toes i gyd yn sanctaidd. Os yw'r gwreiddyn yn sanctaidd, y mae'r canghennau hefyd yn sanctaidd.</div><div class="p"> 17Os torrwyd rhai canghennau i ffwrdd, a'th impio di yn eu plith, er mai olewydden wyllt oeddit, ac os daethost felly i gael rhan o faeth gwreiddyn yr olewydden, 18paid ag ymffrostio ar draul y canghennau a dorrwyd. Os wyt am ymffrostio, cofia nad tydi sy'n cynnal y gwreiddyn, ond y gwreiddyn sy'n dy gynnal di. 19Ond fe ddywedi, &#8220;Ie, ond torrwyd y canghennau i ffwrdd er mwyn i mi gael fy impio i mewn.&#8221; 20Eithaf gwir; fe'u torrwyd hwy o achos anghrediniaeth, ac fe gefaist ti dy le trwy ffydd. Rho'r gorau i feddyliau mawreddog, a meithrin ofn Duw yn eu lle. 21Oherwydd os nad arbedodd Duw y canghennau naturiol, nid arbeda dithau chwaith. 22Am hynny, ystyria'r modd y mae Duw yn dangos ei diriondeb a'i erwinder: ei erwinder i'r rhai a gwympodd i fai, ond ei diriondeb i ti, cyhyd ag y cedwi dy hun o fewn cylch ei diriondeb. Os na wnei, cei dithau dy dorri allan o'r cyff. 23Ond amdanynt hwy, os na fynnant aros yn eu hanghrediniaeth, c&#226;nt eu himpio i mewn i'r cyff, oherwydd y mae Duw yn abl i'w himpio'n &#244;l. 24Oherwydd, os cefaist ti dy dorri o olewydden oedd yn wyllt wrth natur, a'th impio i mewn, yn groes i natur, i olewydden gardd, gymaint tebycach yw y c&#226;nt hwy, sydd wrth natur yn ganghennau olewydden gardd, eu himpio i mewn i'w holewydden hwy eu hunain!</div><div class="s">Adfer Israel</div><div class="m"> 25Oherwydd yr wyf am i chwi wybod, gyfeillion, am y dirgelwch hwn (bydd hynny'n eich cadw rhag bod yn ddoeth yn eich tyb eich hunain), fod caledwch rhannol wedi syrthio ar Israel, hyd nes y daw'r Cenhedloedd i mewn yn eu cyflawn rif#11:25 Neu, Cenhedloedd yn eu cyflawnder.. 26Pan ddigwydd hynny, caiff Israel i gyd ei hachub. Fel y mae'n ysgrifenedig:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Daw'r Gwaredydd o Seion,</div><div class="q">a throi pob annuwioldeb oddi wrth Jacob;</div><div class="q"> 27a dyma'r cyfamod a wnaf fi &#226; hwy,</div><div class="q">pan gymeraf ymaith eu pechodau.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 28O safbwynt yr Efengyl, gelynion Duw ydynt, ond y mae hynny'n fantais i chwi. O safbwynt eu hethol gan Dduw, y maent yn annwyl ganddo, ond y maent felly o achos yr hynafiaid. 29Oherwydd nid oes tynnu'n &#244;l ar roddion graslon Duw, a'i alwad ef. 30Buoch chwi unwaith yn anufudd i Dduw, ond yn awr, o ganlyniad i'w hanufudd-dod hwy, yr ydych wedi cael trugaredd. 31Yn yr un modd, o ganlyniad i'r drugaredd a gawsoch chwi, y maent hwy hefyd wedi anufuddhau yn awr, fel mai derbyn trugaredd a wn&#226;nt hwythau. 32Y mae Duw wedi cloi pawb yng ngharchar anufudd-dod, er mwyn gwneud pawb yn wrthrychau ei drugaredd.</div><div class="p"> 33O ddyfnder cyfoeth Duw, a'i ddoethineb a'i wybodaeth! Mor anchwiliadwy ei farnedigaethau, mor anolrheiniadwy ei ffyrdd! 34Oherwydd,</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Pwy a adnabu feddwl yr Arglwydd?</div><div class="q">Pwy a fu'n ei gynghori ef?</div><div class="q"> 35Pwy a achubodd y blaen arno &#226; rhodd,</div><div class="q">i gael rhodd yn &#244;l ganddo?&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 36Oherwydd ohono ef, a thrwyddo ef, ac iddo ef y mae pob peth. Iddo ef y bo'r gogoniant am byth! Amen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="ROM.12">
 <div class="label">12</div><div class="s">Y Bywyd Newydd yng Nghrist</div><div class="m"> 1Am hynny, yr wyf yn ymbil arnoch, gyfeillion, ar sail tosturiaethau Duw, i'ch offrymu eich hunain#12:1 Neu, i offrymu eich cyrff. yn aberth byw, sanctaidd a derbyniol gan Dduw. Felly y rhowch iddo addoliad ysbrydol.#12:1 Neu, addoliad bodau rhesymol. 2A pheidiwch &#226; chydymffurfio &#226;'r byd hwn, ond bydded ichwi gael eich trawsffurfio trwy adnewyddu eich meddwl, er mwyn ichwi allu canfod beth yw ei ewyllys, beth sy'n dda a derbyniol a pherffaith yn ei olwg ef.</div><div class="p"> 3Oherwydd, yn rhinwedd y gras y mae Duw wedi ei roi i mi, yr wyf yn dweud wrth bob un yn eich plith am beidio &#226;'i gyfrif ei hun yn well nag y dylid ei gyfrif, ond bod yn gyfrifol yn ei gyfrif, ac yn gyson &#226;'r mesur o ffydd y mae Duw wedi ei roi i bob un. 4Yn union fel y mae gennym aelodau lawer mewn un corff, ond nad oes gan yr holl aelodau yr un gwaith, 5felly hefyd yr ydym ni, sy'n llawer, yn un corff yng Nghrist, ac yn aelodau bob un i'w gilydd. 6A chan fod gennym ddoniau sy'n amrywio yn &#244;l y gras a roddwyd i ni, dylem eu harfer yn gyson &#226; hynny. Os proffwydoliaeth yw dy ddawn, arfer hi yn gymesur &#226;'th ffydd. 7Os dawn gweini ydyw, arfer hi i weini. Os addysgu yw dy ddawn, arfer dy ddawn i addysgu, ac os cynghori, i gynghori. 8Os wyt yn rhannu ag eraill, gwna hynny gyda haelioni; os wyt yn arweinydd, gwna'r gwaith gydag ymroddiad; os wyt yn dangos tosturi, gwna hynny gyda llawenydd.</div><div class="s">Rheolau'r Bywyd Cristionogol</div><div class="m"> 9Bydded eich cariad yn ddiragrith. Casewch ddrygioni. Glynwch wrth ddaioni. 10Byddwch wresog yn eich serch at eich gilydd fel cymdeithas. Rhowch y blaen i'ch gilydd mewn parch. 11Yn ddiorffwys eich ymroddiad, yn frwd eich ysbryd, gwasanaethwch yr Arglwydd. 12Llawenhewch mewn gobaith. Safwch yn gadarn dan orthrymder. Daliwch ati i wedd&#239;o. 13Cyfrannwch at reidiau'r saint, a byddwch barod eich lletygarwch. 14Bendithiwch y rhai sy'n eich erlid, bendithiwch heb felltithio byth. 15Llawenhewch gyda'r rhai sy'n llawenhau, ac wylwch gyda'r rhai sy'n wylo. 16Byddwch yn gyt&#251;n ymhlith eich gilydd. Gochelwch feddyliau mawreddog; yn hytrach, rhodiwch gyda'r distadl. Peidiwch &#226;'ch cyfrif eich hunain yn ddoeth. 17Peidiwch &#226; thalu drwg am ddrwg i neb. Bydded eich amcanion yn anrhydeddus yng ngolwg pawb. 18Os yw'n bosibl, ac os yw'n dibynnu arnoch chwi, daliwch mewn heddwch &#226; phawb. 19Peidiwch &#226; mynnu dial, gyfeillion annwyl, ond rhowch ei gyfle i'r digofaint dwyfol, fel y mae'n ysgrifenedig: &#8220; &#8216;Myfi piau dial, myfi a dalaf yn &#244;l,&#8217; medd yr Arglwydd.&#8221; 20Yn hytrach, os bydd dy elynion yn newynu, rho fwyd iddynt; os byddant yn sychedu, rho iddynt beth i'w yfed. Os gwnei hyn, byddi'n pentyrru marwor poeth ar eu pennau. 21Paid &#226; goddef dy drechu gan ddrygioni. Trecha di ddrygioni &#226; daioni.</div>
 </div>
 </div>
</div>

60 I ddechrauSampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg

Y cynllun darllen gwell

Wedi Newid: Camau Nesaf i Fywyd Newydd

Diwenwyno'r enaid

Emosiynau Sanctaidd - Ymatebion Beiblaidd i Bob Her

Mae credu Duw yn beth da beth bynnag sy'n bod