Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Luwc 9

Rhanna

Yn mhellach, efe á ddywedodd wrth yr holl bobl, Os mỳn neb ddyfod dàn fy arweiniad i, ymwrthoded ag ef ei hun, a chymered ei groes beunydd, a dylyned fi. Canys pwybynag á ewyllysio gadw ei einioes, á’i cyll; a phwybynag á gollo ei einioes, èr fy mwyn i, hwnw á’i ceidw hi. Pa lesâad i ddyn fyddai ennill yr holl fyd, a fforffedu neu ddyfetha ei hun? Canys pwybynag y byddo cywilydd ganddo fi a’m geiriau, hwnw y bydd cywilydd gàn Fab y Dyn, pan ddelo yn ei ogoniant ei hun, a’r eiddo y Tad, a’r angylion santaidd. Yr wyf yn gwirio i chwi, bod rhai yn sefyll yma, na phrofant angeu, hyd oni welont Deyrnasiad Duw.

Yn mhellach, efe á ddywedodd wrth yr holl bobl, Os mỳn neb ddyfod dàn fy arweiniad i, ymwrthoded ag ef ei hun, a chymered ei groes beunydd, a dylyned fi. Canys pwybynag á ewyllysio gadw ei einioes, á’i cyll; a phwybynag á gollo ei einioes, èr fy mwyn i, hwnw á’i ceidw hi. Pa lesâad i ddyn fyddai ennill yr holl fyd, a fforffedu neu ddyfetha ei hun? Canys pwybynag y byddo cywilydd ganddo fi a’m geiriau, hwnw y bydd cywilydd gàn Fab y Dyn, pan ddelo yn ei ogoniant ei hun, a’r eiddo y Tad, a’r angylion santaidd. Yr wyf yn gwirio i chwi, bod rhai yn sefyll yma, na phrofant angeu, hyd oni welont Deyrnasiad Duw.

Un arall hefyd á ddywedodd, Mi á’th ganlynaf, Sỳr; ond gad i mi yn gyntaf ganu yn iach i’m teulu. Iesu á atebodd, Nid oes neb à sydd, wedi iddo ddodi ei law àr yr aradr, yn edrych o’r tu ol, yn gymhwys i deyrnas Duw.

Yn mhellach, efe á ddywedodd wrth yr holl bobl, Os mỳn neb ddyfod dàn fy arweiniad i, ymwrthoded ag ef ei hun, a chymered ei groes beunydd, a dylyned fi. Canys pwybynag á ewyllysio gadw ei einioes, á’i cyll; a phwybynag á gollo ei einioes, èr fy mwyn i, hwnw á’i ceidw hi. Pa lesâad i ddyn fyddai ennill yr holl fyd, a fforffedu neu ddyfetha ei hun? Canys pwybynag y byddo cywilydd ganddo fi a’m geiriau, hwnw y bydd cywilydd gàn Fab y Dyn, pan ddelo yn ei ogoniant ei hun, a’r eiddo y Tad, a’r angylion santaidd. Yr wyf yn gwirio i chwi, bod rhai yn sefyll yma, na phrofant angeu, hyd oni welont Deyrnasiad Duw.

Yn mhellach, efe á ddywedodd wrth yr holl bobl, Os mỳn neb ddyfod dàn fy arweiniad i, ymwrthoded ag ef ei hun, a chymered ei groes beunydd, a dylyned fi. Canys pwybynag á ewyllysio gadw ei einioes, á’i cyll; a phwybynag á gollo ei einioes, èr fy mwyn i, hwnw á’i ceidw hi. Pa lesâad i ddyn fyddai ennill yr holl fyd, a fforffedu neu ddyfetha ei hun? Canys pwybynag y byddo cywilydd ganddo fi a’m geiriau, hwnw y bydd cywilydd gàn Fab y Dyn, pan ddelo yn ei ogoniant ei hun, a’r eiddo y Tad, a’r angylion santaidd. Yr wyf yn gwirio i chwi, bod rhai yn sefyll yma, na phrofant angeu, hyd oni welont Deyrnasiad Duw.

Fel yr oeddynt àr y ffordd, dywedodd un wrtho, Feistr, mi á’th ganlynaf i ba le bynag yr elych. Iesu á atebodd, Y mae gàn y llwynogod dyllau, a chàn adar yr awyr ddiddosfëydd; ond gàn Fab y Dyn nid oes lle i roddi ei ben i lawr.

A chyfododd dadl yn eu plith, pa un o honynt fyddai y mwyaf. Eithr Iesu, yr hwn á ganfyddai feddwl eu calon, á gymerodd blentyn, a gwedi ei osod yn ei ymyl, á ddywedodd wrthynt, Pwybynag á dderbynio y plentyn hwn èr fy mwyn i, sydd yn fy nerbyn i; a phwybynag á’m derbynio i, sydd yn derbyn yr hwn á’m hanfonodd i; canys yr hwn sy leiaf yn eich plith chwi oll á fydd mwyaf.