El primer «ai» ha passat. Encara en vénen dos més després d’això.
El sisè àngel va tocar la trompeta, i vaig sentir una veu que sortia dels quatre corns de l’altar d’or que hi ha al davant de Déu
que ordenava al sisè àngel, el que tenia la trompeta: “Deixa anar els quatre àngels retinguts vora el gra riu, l’Eu-frates.”
Llavors van deslligar els quatre àn-gels que estaven reservats per a aquella hora, dia, mes i any, per a exterminar un terç de la humanitat.
El nombre del seu exèrcit, segons que vaig sentir, era de dos-cents milions d’homes a cavall.
Els cavalls i els genets que vaig veure en la visió duien cuirasses de color de foc, jacint i sofre, i els caps dels cavalls eren com caps de lleons que alenaven foc, fum i sofre.
Les tres plagues, el foc, el fum i el sofre que llançaven per la seva boca, va matar un terç de la humanitat.
Perquè el poder dels cavalls rau en la boca i en la cua, la qual sembla una serp, amb el seu cap, i amb la cua fan el mal.
La resta dels homes, els qui no van morir d’aquestes plagues, no van voler penedir-se del que havien fet amb les seves mans, ni van deixar d’adorar els dimonis i els ídols d’or i de plata, de bronze, pedra i fusta, que no hi veuen ni hi senten ni caminen.
Tampoc no es van penedir dels seus homicidis i maleficis, ni de la seva fornicació, ni dels seus robatoris.