مَتّی 13

مَثَلا مِرُوه کشاورز

1هَمَن وه رُژه، عیسی مالدا دَرکَوت و چو و بَ لِوا گُله رونِشت. 2بله هِند جَماعَتِت عَظیم دُرا وی خِر بون گو سیواری قَییقَگه بو و تِدا رونِشت و خلق همو بَ لِوا آوه راوَستا بون. 3پاشه گَلَک دِشد بِ مَثَلا گُتَ وان. عیسی گُت: «رُژَگه کشاورزَگ چو بُ تُ چاندِنه. 4وقته تُ دِرشاند، هِندَگ رِژیانَ سَر ره و طَیر هاتِن و اَو خارِن. 5هِندَگه دی رِژیانَ سَر عَرده خیزِگ گو آخا وه گِم بو؛ ایجا زو شین بون، چون گو آخا وان کور نَبو. 6بله وقته رُژ دَرکَوت، شَوِتین و بَر خاطره هِنده گو رَه چِنَبون، هِشک بون. 7هِندَگ ژی رِژیانَ ناو قَلَمادا. قَلَم شین بون و اَو خَندِقاندِن. 8بله تُیه مایی رِژیانَ ناو آخا قَنج و حاصِل اینان: هِندَگا صد جارا هِند، هِندَگا شِصت و هِندَگا سی جارا هِند. 9هَچی کَسه گوه بُ بیهیستِنه هَیَ، بِلا بِبیهیسیت.»

10هِنگه شاگِرده وی هاتنَ لاره وی و له پیسیار گِرِن: «بُچی تِ گَل وه جَماعَته بِ مَثَلا قِسَ دِگَی؟» 11عیسی جیواب دا وان: «زانینا سِرّت پادشاهیا اَسمانی بُ وَ هاتیَ دایین، بله بُ وان نَهاتیَ دایین. 12چون بُ اَو کَسه گو هَیَ، گَلَکتِر دیه بِتَ دایین گو زِدَتِر هَبیت، بله ژه وه مِرُوه گو چِنینَ، اَو دِشدا گو هَیَ ژی دیه بِتَ اِستاندِن. 13بَهنده اَز گَل وان بِ مَثَلا قِسَ دِگَم، چون گو:

«دِبَرخودَنه بله نابینِن؛

دِبیهیسِن، بله گوه نادَنه و فام ژی ناگَن.

14بَراستی نَبوَتا اِشعیایه پِیغَمبَر راستا واندا دِقَومیت گو دِبِژیت:

«‌”بِ گوهه خو اونه بِبیهیسِن، بله اون چه جارا نِگارِن فام گَن؛

بِ چاوه خو اونه بِبینِن، بله اون چه جارا نِگارِن بِزانِن.

15چون گو دله وی قَومی بویَ بَر،

گوهه وان گِران بویَ،

و چاوه خو گِردانَ،

گو نَگو بِ چاوه خو بِبینِن،

و بِ گوهه خو بِبیهیسِن

و ناو دله خودا فام گَن

و بِزُورِن و اَز شفایه بِدَمَ وان.“

16بله خَنیَگه حاله چاوه وَ گو دِبینِن و گوهه وَ گو دِبیهیسِن. 17بَراستی، اَز بُ وَ دِبِژِم، گَلَک ژه پِیغَمبَرا و صالِحان داخازیا هِنده هَبون اَو دِشدا اون دِبینِن، بِبینِن و نَدیتِن، و اَو دِشدا اون دِبیهیسِن، بِبیهیسِن و نَبیهیستِن.

18«نَهَ معنیا مَثَلا اَوه چُیی تُ چاندِنه بِبیهیسِن: 19وقته گو مِرُوَگ کلاما پادشاهیا خدا دِبیهیسیت بله اَوه فام ناگَت، اَوه شُل پیس تِت و اَو دِشدا گو ناو دله ویدا هاتیَ چاندِن، دِدِزیت. اَوَ هَمَن تُیَ گو سَر ره هاته بو چاندِن. 20بله اَو تُیه گو سَر عَرده خیزِگ هاتَ چاندِن مِرُوَگَ گو کلاما خدا دِبیهیسیت و هَ وه دَمه اَوه بِ شادیه قَبول دِگَت 21بله چون ناو ویدا رَه نَگِرتیَ، تِنه مدَتَگه گِم دَوامه تینیت و وقته بَر خاطره کلاما خدا، بَلا آن اَذیَتَگ بُ وی چه دِبیت، اَو جیدا دِکَویت. 22اَو تُیه گو ناو قَلَمادا هاتَ چاندِن، مِرُوَگَ گو کلاما خدا دِبیهیسیت، بله نیارانیِت وه دُنیایه و لِباندِنا ماله دُنیایه، اَوی دِخَندِقینیت و به حاصِل دِمینیت. 23بله اَو تُیه گو ناو آخا قَنج هاتَ چاندِن مِرُوَگَ گو کلاما خدا دِبیهیسیت و اَوه فام دِگَت. اَو هَراستی حاصِله تینیت و صد، شِصت آن سی جارا هِند حاصِله دِدَت.»

مَثَلا گیایه به چِنَ

24عیسی مَثَلَگه دیتِر بُ وان اینا و گُت: «پادشاهیا اَسمانی دِگاریت بینا مِرُوَگه بیت گو تُیه قَنج ناو زَویا خودا چاند. 25بله وقته گو مِرُوه وی خَوه دا بون، دُژمِنه وی هات و ناو گَنِمی دا، گیایه به چِنَ چاند و چو. 26ایجا وقته گَنِم شین بون و گُل دان، گیایه به چِنَ ژی شین بو. 27خُلامه خُدانه ماله چُنَ لاره وی و گُتن: ”آغا، ما تَ تُیه قَنج ناو زَویا خودا نَچاند؟ بَجا گیایه به چِنَ کیدَره دا هاتیَ؟“ 28اَوی جیواب دا: ”اَوَ شُلا دُژمِنیَ.“ خُلاما، وی پیسیار گِرِن: ”تِ دِخازی اَم بِچِن و اَوان خِر گَن؟“ 29گُت: ”نه! هَگو اون بِخازِن گیایه به چِنَ خِر گَن، رَنگَ اون گَنِمی ژی گَل واندا رَهه دا دَرخینِن. 30بِهلِن هر دوگ حَتا وقته دورونه بِگَهَشِن. هِنگه اَزه بِژِمَ مِرُوِت گو دِدورون اَوِلی گیایه به چِنَ خِر گَن و بِگَنَ دَستِگ گو بِنَ شَوِتاندِن، پاشه گَنِمی خِر گَن، بیننَ انبارا مِدا.“‌»

مَثَلا دِندِگا خردله و مَثَلا هِوِنه

31عیسی مَثَلَگه دیتِر بُ وان اینا و گُت: «پادشاهیا اَسمانی وَگو دِندِگا خردله یَ گو مِرُوَگه اَو راگِر و ناو زَویا خودا چاند. 32دوزَ گو دِندِگا خردله ژه تواوی دِندِگا گوشگَتِرَ، بله وقته شین دِبیت ژه تواوی گیایه ناو باغچَدا مَزِنتِر دِبیت و دِبیتَ دارَگ، وِسا گو طَیره اَسمانی تِن و سَر چِقِله وه هِلونا چه دِگَن.»

33پاشه مَثَلَگه دیتِر بُ وان اینا و گُت: «پادشاهیا اَسمانی وَگو هِوِنَگه یَ گو ژِنگَگه اَو راگِر و بِ سه کیسگه آردی تِگَل گِر حَتا تواوی هَویر تِرش بو.»

34عیسی تواوی اَو قِسَنَ، بِ مَثَلا گُتَ جَماعَته و بَراستی خِنجی بِ مَثَلا چه دِشد نَگُتَ وان. 35اَوَ قَوِمی گو قِسا پِیغَمبَری بِتَ جی گو گُته بو:

«اَزه دَوْه خو بِ مَثَلا وَگَم

و اَو دِشدا گو ژه دَستبه گِرِنا عالَمه وَشارتی مایَ،

اَزه بِژِم.»

معنیا مَثَلا گیایه به چِنَ

36پاشه عیسی جَماعَـت هِلا تِنه و چو ناو مالدا. هِنگه شاگِردِت وی هاتنَ لاره وی و گُتن: «معنیا مَثَلا گیایه به چِنَیَ زَویه بُ مَ بِژَ.» 37اَوی جیواب دا: «اَوه گو تُیه قَنج ناو زَویه دا دِچینیت، گوره انسانَ. 38زَوی، اَو دُنیایَیَ؛ و تُیه قَنج، زاروگه پادشاهیا خدانَ. گیایه به چِنَ، زاروگه اَوه شُل پیسِن؛ 39و دُژمِنه گو اَوان دِچینیت، ابلیسَ. وقته حاصِله، آخِرزمانَ؛ و مِرُوِت گو دِدورون، میلیاکَتِن. 40هَ وِسا گو گیایه به چِنَ تِنَ خِر گِرِن و ناو آگِری دا تِنَ شَوِتاندِن، آخِرزمانه دا ژی دیه وِسا له بِت. 41گوره انسان دیه میلیاکَتِت خو رِگَت و اَو هَچی دِشده گو باعیثه گُنَهه دِبِن و هَمژی تواوی مِرُوه شُل خِراب ژه ناو پادشاهیا ویدا دیه خِر گَن 42و دیه اَوان پاوژِنَ ناو کورا آگِری دا، وه جیه گو گیریان دیه هَبیت و دِدان سَر یِگودو هَسوتِن. 43هِنگه مِرُوِت صالِح ناو پادشاهیا بابه اَسمانیه خودا، وَگو رُژه دیه بِبِرِسقِن. هَچی کَسه گوه بُ بیهیستِنه هَیَ، بِلا بِبیهیسیت.

مَثَلا خِزینا وَشارتی

44«پادشاهیا اَسمانی بینا خِزینَیَگه یَ، وَشارتی ناو دله عَردی دا گو مِرُوَگ وه پَیدا دِگَت و دیسا دِوَشِریت. پاشه ژه کَیف خوشیه دِچیت و هَچی دِشدا هَیَ، دِفرُشیت و وه عَردی دِکِریت.

مَثَلا مرواریدا گَلَک بُها

45«هَمژی پادشاهیا اَسمانی بینا بازِرگانَگه یَ گو دوو مرواریده گَلَک باش دایَ. 46ایجا وقته مرواریدَگه گَلَک بُها پَیدا دِگَت، دِچیت و هَچی دِشدا هَیَ، دِفرُشیت و اَوه مرواریده دِکِریت.

مَثَلا تُرا ماسی گِرتِنه

47«و دیسا پادشاهیا اَسمانی بینا تُرَگه یَ گو تاوِژِنَ ناو بَحره دا و همو جورَ ماسی دِکَوِنَ ناودا. 48وقته گو تُر تِژی دِبیت، اَوه دِکِشِنَ بَ لِوا بَحره. پاشه دِرونِن و یه باش خِر دِگَنَ ناو سَلِگه دا، بله یه خِراب تاوِژِن. 49بَجا آخِرزمانه دا ژی دیه وِسا له بِت. میلیاکَت دیه بِن و دیه مِرُوِت شُل پیس ژه مِرُوِت صالِح جُدا گَن 50و دیه اَوان پاوژِنَ ناو کورا آگِری دا، وه جیه گو گیریان دیه هَبیت و دِدان سَر یِگودو هَسوتِن.»

51«وَ اَو دِشدَنَ همو فام گِرِن؟» جیواب دان: «بله!» 52عیسی گُت: «بَهنده هر ماموستایَگه تَوراته گو بُ پادشاهیا اَسمانی هاته بیتَ گَهَشتِن، وَگو خُدانه مالَگه یَ گو ناو خِزینا خودا دِشده تازَ و گَون تینیتَ دَروَ.»

به ایمانیا خلقه ناصِره

53وقته عیسی اَو مَثَلْ خُلاص گِرِن، وِدَره دا دَرکَوت 54و چو بُ شَهره خو ناصِره و ناو دیرا واندا دَستبه دَرس دایینا خلقه گِر. خلق صِفَت گِرتی بِبون و پیسیار دِگِرِن: «اَوی مِرُوی اَو حکمتَ و قُدرَتا گِرِنا وان مُعجِزانَ کیدَره دا اینایَ دَست؟ 55ما اَوَ گوره اَوه نجّار نینَ؟ ما ناوه داییگا وی مریم نینَ؟ و بِرایِت وی یعقوب و یوسف و شَمعون و یهودا نینِن؟ 56ما تواوی خوشگِت وی ناو مَدا ناژین؟ بَجا وان دِشدانَ کیدَره فِر بویَ؟» 57ایجا اَو بِ قِسه عیسی نَرِحَت بون. بله عیسی گُتَ وان: «پِیغَمبَر چه جیا به حُرمَت نَینَ خِنجی شَهره خودا و مالا خودا!» 58و وِدَره دا بَر خاطره به ایمانیا وان، گَلَک مُعجِزَ نَگِرِن.

Currently Selected:

مَتّی 13: SKB

Highlight

Copy