Evangeliið eftir Matteus 25
25
Hinar 10 moyggjarnar
1Tá skal himmiríkið verða líknað við tíggju moyggjar, sum tóku lampur sínar og fóru út at møta brúðgóminum. 2Men fimm teirra vóru óhygnar og fimm hygnar. 3Tí at hinar óhygnu tóku lampur sínar, men tóku onga olju við sær; 4men hinar hygnu tóku olju við í konnum sínum aftrat lompum sínum. 5Men við tað at brúðgómurin dvøldi við at koma, kom tyngd á tær allar, og tær sovnaðu. 6Men um midnátt kom róp í: «Sí, nú kemur brúðgómurin! Farið út at møta honum!» 7Tá vaknaðu allar hesar moyggjarnar og fóru at gera lampur sínar til. 8Men hinar óhygnu søgdu við hinar hygnu: «Latið okkum fáa eitt sindur av olju frá tykkum, tí at lampur okkara slokna.» 9Men hinar hygnu svaraðu og søgdu: «Nei, tað fer ikki at røkka til hjá okkum og hjá tykkum við. Farið tit heldur til teirra, ið selja, og keypið tykkum sjálvum.» 10Meðan tær nú fóru avstað at keypa, kom brúðgómurin; og tær, ið búnar vóru, fóru við honum inn til brúdleyps; og dyrnar vórðu latnar aftur. 11Men seinni komu eisini hinar moyggjarnar og søgdu: «Harri, harri, lat okkum upp!» 12Men hann svaraði og segði: «Sanniliga sigi eg tykkum, eg kenni tykkum ikki.» 13Vakið tí, tí at tit vita hvørki dagin ella tíman!
Talentirnar
14Tí at tað er rætt sum ein maður, sum ætlaði sær út av landinum at ferðast og kallaði húskallar sínar til sín og gav teimum tað, ið hann átti, upp í hendur; 15og einum gav hann fimm talentir, øðrum tvær og hinum triðja eina, hvørjum eftir sínum førimuni, og so fór hann av landinum. 16Men við tað sama fór tann, sum fingið hevði hinar fimm talentirnar, og handlaði við teimum og vann aðrar fimm talentir. 17Somuleiðis vann eisini tann, sum fingið hevði tvær, aðrar tvær. 18Men tann, sum fingið hevði hina einu, fór og gróv eitt hol í jørðina og fjaldi pengarnar hjá húsbónda sínum. 19Men tá ið long tíð var umliðin, kemur húsbóndin hjá hesum húskøllum aftur og ger upp roknskapin við teir. 20Og tann, sum fingið hevði hinar fimm talentirnar, kom fram og hevði aðrar fimm talentir við sær og segði: «Harri, tú fekst mær fimm talentir; sí, aðrar fimm talentir havi eg vunnið.» 21Húsbóndi hansara segði við hann: «Tað var væl gjørt, tú góði og trúgvi húskallur! Tú vart trúgvur yvir lítlum, eg vil seta teg yvir nógvum. Far inn til gleði harra tíns!» 22Tá kom eisini tann fram, sum fingið hevði hinar tvær talentirnar, og segði: «Harri, tú fekst mær tvær talentir; sí, aðrar tvær talentir havi eg vunnið.» 23Húsbóndi hansara segði við hann: «Tað var væl gjørt, tú góði og trúgvi húskallur! Tú vart trúgvur yvir lítlum, eg vil seta teg yvir nógvum. Far inn til gleði harra tíns!» 24Síðan kom eisini tann fram, sum fingið hevði hina einu talentina, og segði: «Harri, eg kendi teg, at tú ert ein harður maður, ið heystar inn, har sum tú ikki sáaði, og savnar saman, har sum tú ikki stroyddi; 25og eg óttaðist og fór tí burtur og fjaldi talent tína í jørðini. Sí, her hevur tú títt!» 26Men húsbóndi hansara svaraði og segði við hann: «Tú illi og lati húskallur! Tú visti, at eg heysti inn, har sum eg ikki sáaði, og savni saman, har sum eg ikki stroyddi! 27Tú átti tí at hava sett peningar mínar inn hjá peningavekslarunum; so hevði eg, tá ið eg kom heim, kunnað fingið mítt aftur við rentu. 28Takið tí talentina frá honum og latið tann, sum hevur hinar tíggju talentirnar, fáa hana. 29Tí at einum og hvørjum, sum hevur, skal verða givið, og hann skal hava í yvirflóð; men tann, sum einki hevur, frá honum skal verða tikið eisini tað, sum hann hevur. 30Og kastið hin ódugna húskallin út í myrkrið fyri uttan; har skal verða grátur og tannagrísl!»
Dómur heimsins
31Men tá ið menniskjusonurin kemur í dýrd síni og allir einglarnir við honum, tá skal hann sita í dýrdarhásæti sínum. 32Og øll fólkasløgini skulu koma saman framman fyri honum; og hann skal skilja tey hvørt frá øðrum, eins og hirðin skilir seyðirnar frá geitunum, 33og seyðirnar skal hann seta høgrumegin við seg, og geitirnar vinstrumegin. 34Tá skal kongurin siga við tey, sum eru høgrumegin við hann: «Komið higar, tit hini vælsignaðu hjá faðir mínum, og fáið ríkið tað í arv, sum tykkum hevur verið lagað, frá tí at verøldin var grundað! 35Tí at eg var svangur, og tit góvu mær at eta; eg var tystur, og tit góvu mær at drekka; eg var ókunnigur, og tit hýstu mær; 36eg var nakin, og tit klæddu meg; eg var sjúkur, og tit vitjaðu meg; eg sat í fangahúsi, og tit komu at finna meg.» 37Tá munnu hini rættvísu svara honum og siga: «Harri, nær sóu vit teg svangan og góvu tær at eta, ella tystan og góvu tær at drekka? 38Nær sóu vit teg ókunnigan og hýstu tær, ella naknan og klæddu teg? 39Nær sóu vit teg sjúkan ella í fangahúsi og komu at finna teg?» 40Og kongurin skal svara og siga við tey: «Sanniliga sigi eg tykkum, so satt sum tit hava gjørt hetta móti einum av hesum minstu brøðrum mínum, tá hava tit gjørt tað móti mær.» 41Tá skal hann eisini siga við tey vinstrumegin: «Farið burtur frá mær, bannaðu tit, í hin æviliga eldin, sum er ætlaður djevulinum og einglum hansara! 42Tí at eg var svangur, og tit góvu mær ikki at eta; eg var tystur, og tit góvu mær ikki at drekka; 43eg var ókunnigur, og tit hýstu mær ikki; eg var nakin, og tit klæddu meg ikki; eg var sjúkur og í fangahúsi, og tit vitjaðu meg ikki.» 44Tá munnu eisini tey svara og siga: «Harri, nær sóu vit teg svangan ella tystan ella ókunnigan, ella naknan ella sjúkan ella í fangahúsi, og tæntu tær ikki?» 45Tá skal hann svara teimum og siga: «Sanniliga sigi eg tykkum, so satt sum tit ikki hava gjørt hetta móti einum av hesum minstu, tá hava tit heldur ikki gjørt tað móti mær.» 46Og hesi skulu fara burtur til æviga revsing, men hini rættvísu til ævigt lív.»
Currently Selected:
Evangeliið eftir Matteus 25: FB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©1961 Bibelselskabet, The Danish Bible Society
