Evangeliið eftir Matteus 26
26
Jesus boðar á 3. sinni líðing sína
1Og tað hendi, tá ið Jesus hevði endað allar hesar talurnar, tá segði hann við lærusveinar sínar: 2«Tit vita, at um tveir dagar koma páskirnar, og tá verður menniskjusonurin givin upp at verða krossfestur.»
Deyði hans avráddur í ráðnum
3Tá komu høvuðsprestarnir og hinir elstu fólksins saman í borgini hjá høvuðsprestinum; hann æt Kaifas. 4Og teir hildu ráð saman um at grípa Jesus við listum og taka hann av døgum. 5Men teir søgdu: «Ikki um hátíðina, at tað ikki má verða uppreist í fólkinum.»
Jesus salvaður í Betániu
6Men tá ið Jesus var komin til Betániu og var inni við hús hjá Símuni spitalska, 7tá kom ein kvinna fram til hansara við eini alabastur-krukku við sera dýrabarari salvu og helti hana út yvir høvur hansara, sum hann sat til borðs. 8Men tá ið lærusveinarnir sóu hetta, ilskaðust teir og søgdu: «Hvat skal henda burturspillan til? 9Tí at hetta kundi verið selt fyri nógvar pengar og givið fátækum.» 10Men tá ið Jesus varð varur við tað, segði hann við teir: «Hví gera tit kvinnuni ónáðir? Tí at hon hevur gjørt eina góða gerð ímóti mær. 11Fátæk hava tit altíð hjá tykkum: men meg hava tit ikki altíð. 12Tí at tá ið hon helti hesa salvuna út yvir likam mítt, gjørdi hon tað til tess at búgva um meg til jarðarferðina. 13Sanniliga sigi eg tykkum, at hvar sum helst um allan heimin hesin gleðiboðskapurin verður boðaður, har skal eisini tað, sum hon gjørdi, verða frásagt til áminningar um hana.»
Svikaráð Judasar
14Tá fór ein av teimum tólv, hann, ið var nevndur Judas Iskarjot, til høvuðsprestarnar 15og segði: «Hvat vilja tit geva mær afturfyri, so skal eg fáa hann givnan upp í tykkara hendur?» Men teir flýddu honum tríati seklar (t.e. silvurdálar). 16Og eftir ta løtu royndi hann at finna eina lagaliga stund til at svíkja hann.
Páskamáltíðin
17Men á fyrsta degi hinna ósúrgaðu breyðanna komu lærusveinarnir til Jesus og søgdu: «Hvar vilt tú, at vit skulu gera alt til reiðar til tín at eta páskalambið?» 18Men hann segði: «Farið inn í staðin til tann mannin, tit vita, og sigið við hann: «Meistarin sigur: Mín tími er í nánd; hjá tær vil eg halda páskir saman við lærusveinum mínum.»» 19Og lærusveinarnir gjørdu, sum Jesus bað teir, og teir gjørdu páskalambið til. 20Men tá ið kvøldið var komið, settist hann til borðs saman við teimum tólv lærusveinunum. 21Og meðan teir fingu sær at eta, segði hann: «Sanniliga sigi eg tykkum: ein tykkara fer at svíkja meg.» 22Og teir vórðu ógvuliga harmfullir og fóru at siga við hann hvør fyri seg: «Harri, tað man tá ikki vera eg?» 23Men hann svaraði og segði: «Tann, ið dyppaði hondina í fatið við mær, hann fer at svíkja meg. 24Satt er tað, at menniskjusonurin fer burtur, soleiðis sum skrivað stendur um hann; men vei tí manni, sum menniskjusonurin verður svikin av! Betri hevði verið tí manni, at hann aldri var føddur.» 25Men Judas, ið sveik hann, tók til orða og segði: «Tað man tá ikki vera eg, rabbi?» Hann sigur við hann: «Nú segði tú tað sjálvur.»
Kvøldmáltíðin innsett
26Men meðan teir fingu sær at eta, tók Jesus breyð, og hann vælsignaði og breyt tað og gav lærusveinunum tað og segði: «Takið, etið; hetta er likam mítt.» 27Og hann tók ein kalik og takkaði, gav teimum og segði: «Drekkið allir úr honum; 28tí at hetta er blóð mítt, blóð sáttmálans, sum verður úthelt fyri mongum til fyrigevingar syndanna. 29Men eg sigi tykkum, at frá hesi stund skal eg ikki meira drekka av hesi frukt víntræsins, til tann dag, tá ið eg drekki hana nýggja saman við tykkum í ríki faðirs míns.»
Avnoktan Pæturs boðað
30Og tá ið teir høvdu sungið lovsongin, fóru teir út til Oljufjallið. 31Tá sigur Jesus við teir: «Allir munnu tit í hesi nátt fáa meinboga av mær. Tí at skrivað stendur: «Eg skal sláa hirðan, og seyðafylgið skal spreiðast sundur.» 32Men aftaná at eg eri upprisin, skal eg fara undan tykkum til Galileu.» 33Men Pætur tók til orða og segði við hann: «Um so teir allir fáa meinboga av tær, skal eg tó aldri taka mær meinboga.» 34Jesus segði við hann: «Sanniliga sigi eg tær: í hesi nátt, áðrenn hanin gelur, skalt tú avnokta meg tríggjar ferðir.» 35Pætur sigur við hann: «Um eg so skal doyggja við tær, skal eg als ikki avnokta teg.» Sama søgdu eisini allir lærusveinarnir.
Getsemane
36Tá kemur Jesus við teimum í ein urtagarð, sum eitur Getsemane, og hann sigur við lærusveinarnar: «Setist her, meðan eg fari burtur hagar og haldi bøn.» 37Og hann tók Pætur og teir báðar synir Sebedeusar við sær, og hann gjørdist syrgin og tók so sára at kvíða. 38Tá sigur hann við teir: «Sál mín er sorgarbundin heilt til deyða. Verið her og vakið við mær!» 39Og hann fór eitt sindur burtur frá teimum, legði seg fram eftir grúgvu, bað og segði: «Faðir mín, er tað gjørligt, tá lat hesa skál fara um meg; tó ikki sum eg vil, men sum tú vilt!» 40Og hann kemur til lærusveinarnar og hittir teir sovandi, og hann sigur við Pætur: «So vóru tit ikki mentir at vaka ein tíma við mær! 41Vakið og biðið, at tit ikki mega falla í freisting! Andin er fúsur, men holdið er veikt.» 42Uppaftur á øðrum sinni fór hann burtur frá teimum og bað og segði: «Faðir mín, um tað ikki er gjørligt, at henda skál kann ganga um meg, uttan at eg skal drekka hana, tá verði vilji tín!» 43Og hann kom og hitti teir uppaftur sovandi; tí at eygu teirra vóru tyngd av svøvni. 44Og hann fór frá teimum, gekk uppaftur avstað og bað triðju ferð og segði aftur tey somu orðini. 45Hann kemur tá aftur til lærusveinarnar og sigur við teir: «Sova tit enn og hvíla tykkum? Sí, stundin er komin, og menniskjusonurin verður givin upp í syndara hendur. 46Standið upp! Latum okkum fara! Sí, tann, ið meg svíkur, er í nánd.»
Jesus tikin á hondum
47Og meðan hann enn talaði, sí, tá kom Judas, ein av teimum tólv, og við honum ein heilur flokkur við svørðum og gøssum frá høvuðsprestunum og fólksins elstu. 48Men tann, ið sveik hann, hevði givið teimum eitt avrátt tekin og sagt: «Tann, sum eg kyssi, hann er tað; takið hann.» 49Og alt fyri eitt gekk hann fram at Jesusi og segði: «Heilur og sælur, rabbi!» og kysti hann. 50Men Jesus segði við hann: «Vinur mín, hví ert tú higar komin?» Tá gingu teir at, løgdu hendur á Jesus og tóku hann. 51Og sí, ein teirra, sum vóru við Jesusi, rætti hondina út og dró svørð sítt, og hann høgdi til tænara høvuðsprestsins og hjó oyrað av honum. 52Tá sigur Jesus við hann: «Stikk svørð títt aftur í slíðrarnar; tí at allir teir, ið taka til svørðs, skulu falla fyri svørði. 53Ella heldur tú, at eg ikki kundi biðið faðir mín, so at hann nú í stundini sendi mær meira enn tólv legiónir av einglum til hjálpar? 54Hvussu skuldu tá skriftirnar ganga út, at tað eigur so at verða?» 55Í somu stund segði Jesus við mannaskaran: «Sum eftir einum ránsmanni eru tit farnir út við svørðum og gøssum at taka meg. Dag og dagliga havi eg sitið í halgidóminum og lært, og tit tóku meg ikki. 56Men alt hetta er hent, til tess at skriftir profetanna skuldu ganga út.» Tá fóru allir lærusveinarnir frá honum og rýmdu.
Jesus frammi fyri Kaifasi
57Men teir, ið høvdu tikið Jesus, førdu hann til Kaifas, høvuðsprestin, har sum hinir skriftlærdu og hinir elstu vóru saman komnir. 58Men Pætur fylgdi honum langt aftaná líka at borgargarðinum hjá høvuðsprestinum, og hann fór innum og settist niður hjá sveinunum fyri at síggja, hvat endin mundi fara at verða. 59Men høvuðsprestarnir og alt ráðið royndu at fáa rangan vitnisburð ímóti Jesusi, so at teir kundu fáa hann tiknan av døgum; 60men teir funnu einki, tó at mong lygivitni komu fram. Men at endanum komu tveir fram og søgdu: 61«Hesin maðurin hevur sagt: «Eg eri mentur at bróta Guðs tempul niður og byggja tað upp aftur eftir trimum døgum.»» 62Og høvuðspresturin reistist og segði við hann: «Svarar tú einki? Hvat er tað, ið hesir vitna ímóti tær?» 63Men Jesus tagdi. Og høvuðspresturin tók til orða og segði við hann: «Eg svørji teg við hin livandi Guð, at tú sigur okkum, um tú ert Kristus, sonur Guðs.» 64Jesus sigur við hann: «Tú segði tað sjálvur. Men eg sigi tykkum: Frá hesi stund skulu tit síggja menniskjusonin sita við høgru hond kraftarinnar og koma í skýggjum himmalsins.» 65Tá skræddi høvuðspresturin klæði síni og segði: «Hann hevur spottað Guð! Hvat nýtist okkum nú fleiri vitni? Sí, nú hava tit hoyrt spottanina. 66Hvat halda tit?» Men teir svaraðu og søgdu: «Hann er sekur til deyða.» 67Tá spýttu teir hann í andlitið og slógu hann við knýttum nevum; og summir slógu hann undir vangan 68og søgdu: «Profetera fyri okkum, Kristus! Hvør var tað, sum sló teg?»
Avnoktan Pæturs
69Men meðan sat Pætur fyri uttan í borgargarðinum. Og ein arbeiðiskona kom yvir til hansara og segði: «Tú vart eisini við Jesusi Galileinginum.» 70Men hann noktaði fyri tí, so allir hoyrdu, og segði: «Eg veit ikki, hvat tú sigur.» 71Men tá ið hann var farin út í forgarðin, sá ein onnur arbeiðiskona hann; og hon sigur við teir, ið har vóru: «Hasin var eisini við Jesusi úr Nasaret.» 72Og hann noktaði uppaftur fyri tí við einum eiði: «Eg kenni ikki tann mannin.» 73Men eina løtu seinni komu teir at, ið har stóðu, og søgdu við Pætur: «Jú víst ert tú eisini ein av teimum; tí at tú kenst jú eisini á málinum.» 74Tá tók hann at banna og svørja: «Eg kenni ikki tann mannin.» Og í tí sama gól hanin. 75Og orð Jesu runnu Pæturi í hug, at hann hevði sagt: «Áðrenn hanin gelur, skalt tú avnokta meg tríggjar ferðir.» Og hann fór útum og græt sárliga.
Currently Selected:
Evangeliið eftir Matteus 26: FB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©1961 Bibelselskabet, The Danish Bible Society
