16
جاچ پرکھ کرن والا مُختِیار
1تے اوس شاگِرداں نُوں وی آکھیا پئی اِک دَولت مند بندہ سی جِہدا اِک مُختِیار سی تے لوکاں اوہدے کول اوہدا گِلہ کِیتا۔ پئی ایہہ تیرا مال اُڈاؤندا اے۔ 2تَد اوس اوہنوں سَدّ کے آکھیا۔ ایہہ کِیہ اے۔ جو مَیں تیرے حق وِچ سُننا آں؟ اپنی مُختیاری دا حِساب دے۔ کیوں جو تُوں اگّے نُوں مُختِیار نئیں رہ سکدا۔ 3اوس مُختِیار اپنے جی وِچ آکھیا۔ مَیں کِیہ کراں؟ کیوں جو میرا مالک مُختیاری مَیتھوں کھو لَیندا اے۔ اودھر کَہی مَیتھوں ماری نئیں جاندی تے منگدیاں شرم آؤندی اے۔ 4مَیں جان گیا۔ پئی کِیہ کراں گا تاں جو جِس ویلے مُختیارِیوں ہٹایا جاواں لوک مَینُوں اپنے گھراں وِچ جگہ دین۔ 5تَد اپنے مالک دے قرضئِیاں نُوں اِک اِک کر کے اپنے کول سدّیا تے پہلے کولوں پُچھیا۔ پئی تُوں میرے مالک دا کِنّاں دینا اے؟ 6اوہ آکھن لگّا سَو کُپّے تیل۔ تَد اوس اوہنوں آکھیا اپنا کھاتہ لے کے بَہہ کے چھیتی پنجاہ لِکھ دے۔ 7فیر دُوجے نُوں آکھیا۔ تُوں کِنّاں دینا اے؟ اوس آکھیا۔ سَو مَن کنک۔ اوس اوہنوں آکھیا اپنا کھاتہ لے تے اَسّی لِکھ دے۔ 8تے مالک نیں بے اِیمان مُختِیار دی وڈیائی کِیتی۔ پئی اوہنے ہُشیاری کِیتی۔ کیوں جو ایس جہان دے فرزند اپنے ساتھِیاں نال کمّاں وِچ نُور دے فرزنداں نالوں وَدّھ ہُشیار نیں۔ 9تے مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی بُرائی دی دَولت دے وسیلے اپنے لئی دوست بناؤ تاں جو جِس ویلے ایہہ مُک جائے گی تدوں اوہ ہمیشہ دے ڈیریاں وِچ تُہانوں جگہ دین۔
10جیہڑا ساریاں نالوں نِکّیاں گلّاں وِچ وفادار اے اوہ بُہتے وِچ وی وفادار اے تے جیہڑا ساریاں نالوں نِکّیاں گلّاں وِچ بے اِیمان اے۔ اوہ بُہتے وِچ وی بے اِیمان اے۔ 11سو جے تُسی جُھوٹھی دَولت وِچ وفادار نا ہوئے۔ تے سَچّی دَولت تُہانوں کون سونپے گا؟ 12تے جے تُسی پرائے دے مال وِچ وفادار نا ہوئے تے تُہاڈا اپنا ای مال تُہانوں کون دیوے گا؟ 13کوئی نوکر دو مالکاں دی خِدمت نئیں کر سکدا۔ ایس لئی پئی اوہ اِک نال وَیر رکھّے گا تے دُوجے نال مُحبّت یا اِک نال مِلیا رہے گا۔ تے دُوجے نُوں کُجھ نا سمجھے گا تُسی خُدا دی تے دَولت دوہاں دی خِدمت نئیں کر سکدے ہو۔
یِسُوع دے کُج اکھان
14تے فریسی جیہڑے رُپئیاں دے لالچی سن اوہناں سارِیاں گلّاں نُوں سُن کے اوہدے اُتّے مخَول کرن لگّے۔ 15تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا تُسی اوہ لوک ہو۔ جیہڑے بندیاں اگّے اپنے آپ نُوں نیک بناندے ہو۔ پر خُدا تُہاڈے دِلاں دِیاں جان دا اے۔ کیوں جو جیہڑی شے بندیاں دی سمجھ وِچ قدر والی اے۔ سو خُدا دے اگّے کرہتی اے۔
16توریت تے نبی یُوحنّا تائیں سن اوس ویلے توں خُدا دی بادشاہی دی خُوش خبری دِتّی جاندی اے۔ تے ہر اِک زور مار کے اوہدے وِچ وڑ دا اے۔ 17پر اسمان تے زمین دا ٹل جانا توریت دے اِک شوشے دے مِٹ جان نالوں سوکھا اے۔
18جیہڑا وی اپنی بیوی نُوں چھڈ کے دُوجی نال ویاہ کرے۔ اوہ زنا کر دا اے۔ تے جیہڑا چھڈی ہوئی زنانی نُوں ویاہے اوہ زنا کر دا اے۔
دَولت مند بندہ تے لعزر
19اِک دَولت مند بندہ سی جیہڑا لال رنگ دے تے چنگے سُوتی کپڑے پاندا تے روز شان شوکت نال عَیش کر دا سی۔ 20تے لعزر ناں دا اِک غرِیب بندہ پھوڑیاں دا بھریا ہویا اوہدے بُوہے اُتّے رکھیا جاندا سی۔ 21تے اوہدی چاہ سی پئی مَیں اوہناں بھوریاں نال اپنا ڈِھڈ بھراں جیہڑے دَولت مند دے میز اوتھوں ڈِگّدے نیں۔ سگوں کُتّے وی آ کے اوہدے پھوڑیاں نُوں چَٹدے سن۔ 22تے اِنج ہویا پئی اوہ غرِیب مر گیا۔ تے فرِشتیاں اوہنوں ابرہام دی کُچھّڑ وِچ لے جا رکھیا۔ تے دَولت مند وی مویا تے دَبّیا گیا۔ 23تے پاتال وِچ ڈاڈھے عذاب وِچ پَے کے اوس اَکھّیاں چُکیاں۔ تے ابرہام نُوں دُوروں ویکھیا تے اوہدی کُچھّڑ لعزر نُوں۔ 24تے اوس اواز مار کے آکھیا۔ اَے پئیو ابرہام میرے اُتّے رَحم کر تے لعزر نُوں گھل پئی اپنی اُنگلی دا پوٹا پانی نال بھیوں کے میری جِیبھ ٹھنڈی کرے کیوں جو مَیں ایس اَگ وِچ تڑپنا آں۔ 25تَد ابرہام آکھیا پُتر یاد کر پئی جِیوندیاں جی تینُوں چَنگیاں شیواں مِلیاں تے ایسے طرح لعزر نُوں مَندِیاں شیواں مِلیاں سو ہُن اوہنوں ایتھے تسلّی مِلدی اے تے تُوں تڑپنا ایں۔ 26تے ایہناں سارِیاں گلّاں دے بِناں ساڈے تُہاڈے وِچ اِک وڈّی کھڈ پئی ہوئی اے پئی اوہ جیہڑے ایتھوں تُہاڈے ولّ لنگھناں چاہن اوہ نا لنگھ سکن۔ تے نا اودھروں کوئی ساڈے ولّ اُراں آوے۔ 27تَد اوس آکھیا فیر اَے باپ میری مِنّت اے۔ پئی تُوں اوہنوں میرے پئیو دے گھر گھل۔ 28کیوں جو میرے پنج بھرا نیں۔ تاں جو اوہناں دے اگّے اوہ گواہی دیوے۔ اجیہا نا ہوئے پئی اوہ وی ایس عذاب والے تھاں وِچ آؤن۔ 29ابرہام اوہنوں آکھیا اوہناں کول مُوسیٰ تے بنی نیں۔ سو اوہ اوہناں دی سُنن۔ 30اوس آکھیا نئیں اَے باپ ابرہام سگوں جے کوئی مُردیاں وِچوں اوہناں دے کول جائے تے اوہ تَوبہ کرن گے۔ 31اوس اوہنوں آکھیا۔ جے مُوسیٰ تے نبیاں دی نئیں سُندے۔ تے بھانویں مُردیاں وِچوں کوئی جی وی اُٹھے۔ اوہ نا مَنّن گے۔
