15
گواچی ہوئی بھیڈ
1تَد سارے محصُولئے تے گُنہگار لوک اوہدی سُنن لئی اوہدے نیڑے آوندے سن۔ 2تے فریسی تے فقِیہ بُڑبُڑ کر کے آکھن لگّے پئی ایہہ بندہ گُناہِیاں نُوں قبولدا تے اوہناں نال کھاندا اے۔
3تَد اوس اوہناں نُوں ایہہ تمثِیل سُنائی۔ 4پئی تُہاڈے وِچوں کیہڑا بندہ اے۔ جِہدِیاں سَو بھیڈاں ہون تے اوہناں وِچوں اِک گواچ جائے۔ تے اوہ نڑنّویاں نُوں اُجاڑ وِچ چھڈ کے اوس گواچی ہوئی دے مگر نا جائے جد تِیکر نا لَبھّے۔ 5تے لَبّھ کے خُوشی نال اپنے موڈھیاں اُتّے رکھ نا لَئے۔ 6تے جد گھر اَپڑے دوستاں تے گوانڈِھیاں نُوں سَدّ کے اوہناں نُوں نا آکھے پئی میرے نال خُوشی کرو۔ کیوں جو مَیں اپنی گواچی ہوئی بھیڈ لَبّھی۔ 7مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی ایسے طرح اسمان وِچ اِک تَوبہ کرن والے گُنہگار دے سبّب نڑنّویاں نیکاں نالوں جِنہاں نُوں تَوبہ دی لوڑ نئیں اے۔ وَدّھ خُوشی ہوئے گی۔
گواچا ہویا سِکّہ
8یا کیہڑی زنانی اے جَدے کول دَس دِرم ہون جے اوہدے کولوں اِک گواچ جائے تے اوہ دِیوا بال کے گھر نُوں نا ہُونجے۔ تے کوشش نال لَبھّدی نا رہے جِنّاں چِکر اوہنوں لَبّھ نا لیئے؟ 9تے جد لَبّھ لیئے سہیلیاں تے گوانڈِھیاں نُوں سَدّ کے نا آکھے پئی میرے نال خُوشی کرو۔ کیوں جو مَیں اپنا گواچیا دِرم لَبّھ لیا۔ 10ایسے طرح مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی خُدا دے فرِشتیاں دے اگّے اِک تَوبہ کرن والے گُنہگار دی بابت بُہت خُوشی ہوندی اے۔
گواچا ہویا پُتر
11فیر اوس آکھیا کِسے بندے دے دو پُتر سن۔ 12اوہناں وِچوں نِکّے پئیو نُوں آکھیا۔ اَے ابّا! وِرثہ دا حِصّہ جیہڑا مَینُوں آؤندا اے۔ مَینُوں دے دے۔ اوس اپنا مال اوہناں نُوں ونڈ دِتّا۔ 13تے تھوڑے دِناں پِچّھوں نِکّے پُتر سبھو کُجھ اکٹّھیاں کِیتا تے دُوردراڈے دیس ٹُرگیا۔ تے اوتھے اپنا مال بدچلنی وِچ اُڈا دِتّا۔ 14تے جد اوہنے سارا خرچ کر لیا۔ تَد اوس دیس وِچ ڈاڈھا کال پیا۔ تے اوہنوں تُھڑ آؤن لگّی۔ 15تَد اوس مُلک دے کِسے واسی دے کول جا رہیا۔ تے اوس اوہنوں اپنیاں پَیلِیاں وِچ سُؤر چارن گھلّیا۔ 16تے اوہدا جی کر دا سی پئی مَیں اوہناں پَھلِیاں نال جیہڑیاں سُؤر کھاندے نیں اپنا ڈِھڈ بھراں تے کوئی اوہنوں کُجھ نئیں سی دیندا۔
17تَد اوس ہوش وِچ آ کے آکھیا میرے پئیو دے کئیاں مزدُوراں نُوں لوڑ توں وَدّھ روٹِیاں مِل دِیاں نیں تے مَیں ایتھے بُھکھا پیا مرنا۔ 18مَیں اُٹھ کے اپنے پئیو کول جاواں گا۔ تے اوہنوں آکھاں گا۔ پئی اَے پئیو مَیں اسمان دا تے تیرا گُناہ کِیتا اے۔ 19تے ہُن مَیں ایس گلّ جوگا وی نئیں۔ پئی فیر تیرا پُتر اکھواواں۔ مَینُوں اپنے مزدُوراں وِچوں اِک جِہیا بنا۔ 20تَد اُٹھ کے اوہ اپنے پئیو ولّ ٹُر پیا تے اوہ اجے دُراڈے ای سی۔ پئی اوہنوں ویکھ کے اوہدے پئیو نُوں ترس آیا۔ تے دَوڑ کے اوہنوں گل نال لایا تے مُنھ سِر چُمّیا۔ 21پُتر اوہنوں آکھیا اَے پئیو مَیں اسمان دا تے تیرا گُناہ کِیتا اے۔ تے ہُن مَیں ایس گلّ جو گا وی نئیں رہیا پئی فیر تیرا پُتر اکھواواں۔ 22پئیو اپنے ٹہلِیاں نُوں آکھیا چنگے توں چنگے کپڑے چھیتی کڈھ لیاؤ۔ تے اوہنوں پاؤ۔ تے اوہدی ہتّھِیں چھاپ تے پَیرِیں جُتّی پاؤ۔ 23تے پلیا ہویا وَچّھا لیا کے حلال کرو پئی کھائیے تے خُوشی کریئے۔ 24کیوں جو میرا ایہہ پُتر مر گیا سی۔ سو جی پیا اے اوہ گواچ گیا سی ہُن لَبّھ گیا اے۔ تَد اوہ خُوشی کرن لگّے۔
25تے اوہدا وَڈا پُتر باہر پَیلِیاں وِچ سی تے اوس گھر دے نیڑے آؤندیاں آؤندیاں گاؤن وجان تے نچّن دی اواز سُنی۔ 26تَد اِک نوکر نُوں سَدّ کے پُچھیا۔ پئی ایہہ کِیہ پیا ہوندا اے؟ 27اوس اوہنوں آکھیا پئی تیرا بھرا آیا اے تے تیرے پئیو پلے ہوئے وَچّھے نُوں حلال ایس لئی کِیتا اے۔ پئی اوہنوں بھلا چَنگا پایا۔ 28پر اوہ رُسّ پیا تے اندر جان نُوں راضی نا ہویا۔ تَد اوہدا پئیو باہر آ کے اوہنوں منان لگّا۔ 29اوس اپنے پئیو نُوں جواب دِتّا ویکھاں۔ اینے ورھیاں توں مَیں تیری سیوا کرنا واں کدی تیرے حُکموں باہر نئیں گیا پر تُوں کدی اِک لیلا وی مَینُوں نا دِتّا۔ پئی اپنے دوستاں نال خُوشی کراں۔ 30تے جِس ویلے تیرا ایہہ پُتر آیا۔ جِس تیرا مال کنجرِیاں دے نال اُڈایا تے تُوں اوہدے لئی پلے ہوئے وَچّھے نُوں حلال کرایا۔ 31اوس اوہنوں آکھیا۔ پُتر تُوں سدا میرے نال ایں تے جو کُجھ میرا اے۔ سو تیرا اے۔ 32پر خُوش ہونا تے خُوشی کرنی چاہی دی سی۔ کیوں جو تیرا ایہہ بھرا مر گیا سی۔ ہُن جی پیا اے۔ اوہ گواچ گیا سی تے ہُن لَبّھ گیا اے۔
