17
گُناہ
1فیر اوہنے اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا ایہہ نئیں ہوسکدا پئی ٹھوکراں نا لگّن۔ پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں اوہ لگ دِیاں نیں۔ 2جے چکّی دا پُڑ اوہدے گل پایا جاندا تے اوہ سمُندر وِچ سُٹّیا جاندا تے اوہدے لئی ایس نالوں چَنگا سی پئی اوہ ایہناں نِکّیاں وِچوں اِک نُوں ٹھوکر کھوائے۔ 3خبردار رہو۔ جے تیرا بھرا گُناہ کرے اوہنوں سمجھا دے۔ تے جے تَوبہ کرے اوہنوں مُعاف کر۔ 4تے جے اِک دِن وِچ سَتّ واری اوہ تیرا گُناہ کرے تے سَتّے واری تیرے کول مُڑ آ کے آکھے مَیں تَوبہ کرناں آں تے اوہنوں مُعاف کر۔
اِیمان
5تے رسُولاں خُداوند نُوں آکھیا ساڈا اِیمان وَدّھا۔ 6خُداوند آکھیا۔ جے تُہاڈے وِچ رائی دے دانے جِنّاں اِیمان ہوندا۔ تے جے تُسی ایس تُوت دے بُوٹے نُوں آکھدے۔ پئی جڑوں پُٹیا جا تے سمُندر دے وِچ جا لگ۔ تے اوہ تُہاڈے آکھے لگدا۔
نوکر دا فرض
7تے تُہاڈے وِچوں کون اے۔ جِہدا نوکر ہَل واہ کے تے اِجّڑ چار کے پَیلیوں آوے۔ تے آوندے نُوں ایہہ آکھے۔ پئی چھیتی نال آ تے کھان لئی بَہہ جا؟ 8سگوں اوہنوں ایہہ نا آکھے گا۔ پئی میرے لئی پکا۔ تے جد تِیکر کھا پی نا لواں۔ لکّ بَنّھ کے میری سیوا کر۔ تے ایہہ کمّ مُکا کے مگروں تُوں وی کھا پی لَویں۔ 9اوہ اوس نوکر دا احسان مَندا اے۔ پئی اوس اوہدا حُکم مَنّیا؟ 10ایسے طرح تُسی وی حُکم نُوں مَن کے آکھو۔ پئی اسی نکمّے نوکر آں۔ جو کُجھ ساڈے اُتّے فرض سی۔ سو ای کِیتا اے۔
یِسُوع دَس بندیاں نُوں چَنگا کر دا اے
11تے اجیہا ہویا پئی یرُوشلِیم نُوں جاندِیاں ہویاں اوہ سامریہ تے گلِیل دے وِچوں دی لنگھیا۔ 12تے اِک پِنڈ وِچ وڑدیاں سار دَس کوڑھے اوہنوں مِلے جیہڑے دُراڈے کھلوتے رہے۔ 13تے اوہناں اُچّی اُچّی آکھیا۔ اَے یِسُوع اَے مالک ساڈے اُتّے رَحم کر۔ 14تے اوس ویکھ کے اوہناں نُوں آکھیا۔ جاؤ جا کے اپنا آپ کاہِناں نُوں وکھاؤ۔ تے اجیہا ہویا پئی اوہ جاندے ہوئے پاک صاف ہوگئے۔ 15تے اوہناں وِچوں جد اِک نُوں معلُوم ہویا۔ پئی مَیں ولّ ہوگیا آں تَد بڑی اواز نال خُدا دی وڈیائی کر دا ہویا مُڑیا۔ 16تے یِسُوع دے پیراں اُتّے مُنھ پرنے ڈِگّ کے اوہدا شُکر کِیتا۔ تے اوہ بندہ سامری سی۔ 17یِسُوع جواب وِچ آکھیا۔ دَسے پاک صاف نا ہوئے۔ فیر اوہ نَو کِتّھے نیں؟ 18ایس اوپرے بندے باہجوں ہور نا ٹکّرے جیہڑے مُڑ کے خُدا دی وڈیائی کر دے؟ 19تے اوہنوں آکھیا اُٹھ کے ٹُر جا تیرے اِیمان تینُوں بچایا اے۔
خُدا دی بادشاہی دا آؤنا
20تے جد فرِیسیاں اوہنوں پُچھیا پئی خُدا دی بادشاہی کدوں آوے گی۔ اوس جواب دے کے اوہناں نُوں آکھیا۔ خُدا دی بادشاہی وکھائی دے کے نئیں آؤندی۔ 21تے نا لوک آکھن گے پئی ویکھ ایتھے اے یا اوتھے اے۔ کیوں جو ویکھو خُدا دی بادشاہی تُہاڈے وِچ ای اے۔
22تے اوس شاگِرداں نُوں آکھیا۔ اوہ دِن آؤندا اے۔ جد تُسی چاہ کرو گے۔ پئی اِبنِ آدم دے دِناں وِچوں اِک نُوں ویکھو تے نا ویکھو گے۔ 23تے لوک تُہانوں آکھن گے۔ ویکھو اوتھے اے یا ویکھو ایتھے اے تُسی نا جائیو۔ تے اوہناں دے مگر نا ٹُرئیو۔ 24کیوں جو جیویں بِجلی اپنا لشکارا اسمان دے ہیٹھ اِک پاسیوں لشکا کے دُوجے پاسے توڑی پاندی اے۔ اوسے طرح اِبنِ آدم اپنے دِن وِچ ہوئے گا۔ 25پر پہلاں اوہنوں ضرُور اے۔ پئی بڑے دُکھ سہے تے ایس زمانہ دے لوکاں توں ردّیا جائے۔ 26تے جیویں نُوح دے دِنیں ہویا سی اوسے طرح اِبنِ آدم دے دِناں وِچ وی ہوئے گا۔ 27لوک کھاندے پِیندے ویاہ کر دے تے ویاہے جاندے سن۔ اوس دِن تِیکر جد نُوح بیڑی اُتّے چڑھیا۔ تے طوفان ساریاں دا ناس کِیتا۔ 28جیویں لُوط دے دِنیں ہویا سی پئی لوک کھاندے پِیندے لین دین کر دے رُکھّ لاندے تے گھر بناندے سن۔ 29پر جِس دِن لُوط سدُوموں نِکلیا۔ اَگ تے گندھک اسمانوں وَسّی تے ساریاں دا ناس کِیتا۔ 30جِس دِن اِبنِ آدم ظاہر کِیتا جاندا اے۔ ایسے طرح ہوئے گا۔ 31اوس دِن اوہ جیہڑا کوٹھے اُتّے ہوئے تے اوہدا سامان گھر وِچ ہوئے اوہدے چُکن نُوں ہیٹھاں نا اُترے۔ تے ایسے طرح جیہڑا پَیلی وِچ اے پِچھّاں نا مُڑے۔ 32لُوط دی بیوی نُوں یاد کرو۔ 33جِس کِسے دی اپنی جان بچان دی مُراد ہوئے۔ اوہ اوہنوں گوائے گا تے جیہڑا اوہنوں گوائے سو اوہنوں جِیوندا رکھّے گا۔ 34مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی اوس رات اِک مَنجی اُتّے دو بندے ہون گے۔ اِک لے لیا جاوے گا۔ تے دُوجا چھڈیا جاوے گا۔ 35تے دو زنانِیاں اکٹّھیاں چکّی پِینہدیاں ہون گِیاں۔ اِک لئی جاوے گی۔ تے دُوجی چھڈی جاوے گی۔ 36[دو بندے پَیلِیاں وِچ ہون گے۔ اِک لے لیا جائے گا تے اِک چھڈ دِتّا جائے گا۔] 37تَد اوہناں اوہنوں جواب دِتّا۔ اَے خُداوند کِتّھے؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا جِتّھے مُردار اے۔ اوتھے گِرجھاں وی اکٹّھیاں ہون گِئیاں۔
