1. Mose 12

Gott roopt Abram – go ut Ur no Kanaan

1Un Gott säd to Abram: Go ut dienem Launt un ut dienem Frintschoft un ut dienem Vodahus, en daut Launt, daut ekj die wiesen woa. 2Un ekj well die to eene groote Nazion moaken un die säajnen, un ekj well dienen Nomen groot moaken; un du saust een Säajen sennen! 3Un ekj well säajnen, dee die säajnen, un wäa die flucht, däm woa ekj vefluchen; un en die sellen jesäajent woaren aule Jeschlajchta de Ieed! 4Un Abram jinkj han, aus Gott to am jerät haud, un Loot jinkj met am; un Abram wia 75 Joa oolt, aus hee ut Haran jinkj. 5Un Abram neem Sarai, siene Fru, un Loot, sienem Brooda sienen Sän, un aul äa Hab un Goot, daut see jewonnen hauden, un dee Seelen, dee see un Haran jewonnen hauden, un see trocken ut, om en daut Launt Kanaan too gonen; un see kaumen en daut Launt Kanaan. 6Un Abram jinkj derch daut Launt bat däm Uat Sichem, bat de Terebinten Mores. Un de Kanaanita wieren doa em Launt. 7Un Gott erschien däm Abram un säd: Dienem Somen well ekj dit Launt jäwen. Un hee bud doa selfst däm Gott, dee am erschienen wia, eenen Aultoa. 8Un hee jinkj von doa nom Boajlaunt oostlich von Betel un schluach sien Zelt opp, Betel jäajen Wasten un Ai jäajen Oosten; un hee bud doa selfst Gott eenen Aultoa un roopt däm Nomen Gottes aun.

Abram en Ägipten

9Un Abram jinkj wieda, emma wieda, nom Sieden. 10Oba doa kjeem eene Hungaschnoot em Launt; un Abram jinkj rauf no Ägipten, om sikj doa selfst opptohoolen, dan de Hungaschnoot wia schwoa em Launt. 11Un daut passieed, aus hee dichtbie wia, no Ägipten too komen, doa säd hee too Sarai, siene Fru: Kjikj doch, ekj weet, daut du eene Fru, scheen vom utseenen best; 12un daut woat passieren, wan de Ägipta die seenen, soo woaren see sajen: See es siene Fru; un see woaren mie ombrinjen un die läwen loten. 13Saj doch, du best miene Sesta, om daut et mie om dient haulwen gootjeit un miene Seel dient haulwen aum Läwen blift.

14Un daut passieed, aus Abram en Ägipten aunkaum, doa sagen de Ägipta de Fru, daut see sea scheen wia. 15Un de Ferschten vom Farao sagen ar un lowden ar ver däm Farao; un de Fru wort en daut Hus vom Farao jeholt. 16Un hee deed Abram Goots om äatshaulwen; un hee kjrieech Kjlienvee un Rinda un Esel un Kjnajchts un Deenstmejales un Eseline un Kameelen. 17Un Gott schluach däm Farao un sien Hus met groote Ploagen wäajen Sarai, däm Abram siene Fru. 18Un de Farao leet Abram roopen un säd: Waut hast du mie doa jedonen? Wuarom hast du mie nich jesajcht, daut see diene Fru es? 19Wuarom hast du jesajcht: See es miene Sesta, soo daut ekj ar mie to Fru neem? Un nu kjikj, doa es diene Fru, neem ar un go. 20Un de Farao befool siene Mana, un see jinjen met am un siene Fru un aules, waut hee haud.

Currently Selected:

1. Mose 12: PBJHF

Highlight

Copy