Fyrsta Mósebók 30

1Af því að Rakel hafði ekki alið Jakobi börn varð hún afbrýðisöm og sagði við Jakob: „Láttu mig eignast börn svo að ég deyi ekki.“ 2Jakob reiddist þá við Rakel og sagði: „Er ég þá Guð? Það er hann sem hefur synjað þér afkvæmis.“ 3Þá sagði hún: „Sjáðu, þarna er Bíla, ambátt mín. Gakktu inn til hennar svo að hún geti alið barn fyrir mig. Þannig get ég eignast börn með hjálp hennar.“ 4Rakel gaf honum Bílu, ambátt sína, fyrir konu og Jakob gekk inn til hennar. 5Bíla varð þunguð og ól Jakobi son. 6Þá sagði Rakel: „Guð hefur dæmt mér í hag. Hann hefur bænheyrt mig og gefið mér son.“ Þess vegna nefndi hún hann Dan. 7Bíla, ambátt Rakelar, varð þunguð öðru sinni og ól Jakobi annan son. 8Þá sagði Rakel: „Mikla baráttu hef ég háð við systur mína og borið hærri hlut.“ Og hún nefndi hann Naftalí.

9Þegar Leu varð ljóst að hún var hætt að ala börn tók hún Silpu, ambátt sína, og gaf Jakobi hana fyrir konu. 10Og Silpa, ambátt Leu, ól Jakobi son. 11Þá sagði Lea: „Gæfan hefur verið mér hliðholl.“ Og hún nefndi hann Gað. 12Silpa, ambátt Leu, ól Jakobi annan son. 13Þá sagði Lea: „Sæl er ég því að allar konur munu mig sæla segja.“ Og hún nefndi hann Asser.

14Dag einn um hveitiskurðartímann gekk Rúben út og fann ástarepli á akrinum og færði þau Leu, móður sinni. Þá sagði Rakel við Leu: „Gefðu mér af ástareplum sonar þíns.“ 15Lea svaraði: „Er ekki nóg að þú hafir tekið eiginmann minn frá mér, þarftu nú einnig að taka ástarepli sonar míns?“ Rakel svaraði: „Gefir þú mér ástarepli sonar þíns má Jakob sofa hjá þér í nótt.“

16Um kvöldið þegar Jakob kom heim af akrinum gekk Lea á móti honum og sagði: „Þú átt að ganga inn til mín því að ég hef keypt þig fyrir ástarepli sonar míns.“ 17Guð bænheyrði Leu, hún varð þunguð og ól Jakobi fimmta soninn. 18Þá sagði Lea: „Guð hefur launað mér fyrir að gefa manni mínum ambátt mína.“ Og hún nefndi hann Íssakar.#30.18 Nafninu er ætlað að vísa til hebreska orðsins yfir „laun“. 19Enn varð Lea þunguð og ól Jakobi sjötta soninn. 20Lea sagði: „Guð hefur gefið mér góða gjöf. Nú mun eiginmaður minn virða mig því að ég hef alið honum sex syni.“ Hún nefndi hann Sebúlon.#30.20 Nafnið hefur í sér fólginn orðaleik við „gjöf“ og „að virða“. 21Síðar fæddi hún dóttur sem hún nefndi Dínu.

22Þá minntist Guð Rakelar, bænheyrði hana og gerði frjósama. 23Hún varð þunguð og ól son og sagði: „Guð hefur numið burt smán mína.“ 24Hún nefndi hann Jósef og sagði: „Megi Guð gefa mér annan son.“#30.24 Nafnið hljómar líkt og „megi gefa“ og „numið burt“.

Jakob eignast mikinn fénað

25Er Rakel hafði alið Jósef sagði Jakob við Laban: „Leyfðu mér nú að halda heim til ættlands míns. 26Fáðu mér konur mínar og börn sem ég hef unnið fyrir hjá þér og leyfðu mér að fara. Þú veist sjálfur hversu lengi ég hef þjónað þér.“

27Laban svaraði: „Hafi ég fundið náð í augum þínum þá hlýddu á mig. Spádómur hefur sannfært mig um að Drottinn hefur blessað mig fyrir þínar sakir. 28Settu sjálfur upp kaup þitt,“ bætti hann við, „ég skal greiða það.“ 29Jakob sagði: „Þú veist sjálfur hversu lengi ég hef þjónað þér og hvað fénaður þinn er orðinn í minni umsjá. 30Það litla sem þú áttir áður en ég kom hefur margfaldast og Drottinn hefur blessað þig við hvert fótmál mitt. Hvenær á ég að sjá fyrir minni eigin fjölskyldu?“

31Þá spurði Laban: „Hvað á ég gefa þér?“ „Þú átt ekki að gefa mér neitt,“ svaraði Jakob, „en viljir þú gera það sem ég bið þig um þá skal ég áfram halda hjörð þinni til haga og gæta hennar. 32Ég ætla í dag að ganga inn í hjörð þína og skilja úr henni hverja flekkótta og spreklótta kind, alla svarta sauði og spreklóttar og flekkóttar geitur. Þetta skulu vera laun mín. 33Ég legg heiður minn að veði: Þegar þú kemur að sjá hver laun mín hafa orðið þá skal allt sem ekki er flekkótt og spreklótt meðal geita minna og svart meðal sauða minna teljast stolið.“ 34Laban féllst á þetta: „Svo skal þá vera sem þú hefur sagt.“

35Á þeim degi skildi Laban frá alla rílóttu og spreklóttu hafrana og allar flekkóttu og spreklóttu geiturnar, allt það sem hafði á sér einhvern hvítan díl og allt hið svarta meðal sauðanna og fékk sonum sínum. 36Hann sá til þess að þrjár dagleiðir væru milli sín og Jakobs. En Jakob gætti þeirrar hjarðar Labans sem eftir varð. 37Jakob tók sér ferskar greinar af ösp, möndluviði og hlyni og skóf utan af berkinum þannig að hið hvíta á greinunum varð sýnilegt. 38Þessar greinar sem hann hafði skafið af setti hann síðan í þrærnar, í vatnsrennurnar beint fyrir framan féð sem þangað kom að drekka. En ærnar fengu er þær komu að drekka. 39Af því að ærnar fengu yfir greinunum áttu þær rílótt, flekkótt og spreklótt lömb.

40Jakob skildi lömbin frá og lét féð horfa á allt rílótta og svarta féð í hjörð Labans. Þannig kom hann sér upp sérstökum fjárhópum og lét þá ekki blandast hjörð Labans. 41Og allan fengitíma vænu ánna lagði Jakob greinarnar í þrærnar fyrir framan féð svo að þær fengju yfir greinunum. 42En er rýru ærnar gengu lagði hann ekki neinar greinar þar. Þannig fékk Laban rýra féð en Jakob hið væna. 43Og Jakob varð stórauðugur og eignaðist miklar hjarðir, ambáttir og þræla, úlfalda og asna.

Currently Selected:

Fyrsta Mósebók 30: BIBLIAN07

Highlight

Copy