مَرکاس 5

جِنّی گنۆکێئے دْرهبکشی

(مَتّا 8‏:28‏–34؛ لوکا 8‏:26‏–39)

1ایسّا و آییئے مرید، جَلیلئے مَزَن‌گوَرمئے دومی پهناتا گِراسیانی#5‏:1 لهتێن دَزنبشتا آتکگ: ”گَداریانی“. سرڈگارا رَستنت. 2وهدے ایسّا چه بۆجیگا اێر آتک، هما دمانا یکّ مردے که جِنّے پِر اَتی، چه کبرستانا در آتک و گۆن آییا دُچار کپت.#5‏:2 دُچار کپگ، بزان ڈیکّ ورگ، یکدگرا گِندگ. 3آ، کبرستانا جَهمنند اَت و همینچُک زۆری مان اَت که هچکَسا آییئے دست و پاد گۆن زمزیلا هم کئید کرتَ نکرتنت. 4پێسرا باز رَندا مردمان کئید کرتگ‌اَت، بله آییا زمزیل پرۆشتگ‌اَتنت و هچکَسا آییئے گِر و دارئے واک و توان نێست‌اَت. 5آ، شپ و رۆچ کبرستان و کۆهان نِشتگ‌اَت، کوکّار و چیهالیَ جت و وتا گۆن ڈۆک و سِنگا ٹَپّیگیَ کرت. 6اَنچُش که ایسّایی چه دورا دیست، تچانا آییئے نێمگا آتک و ایسّائے پادان کپت. 7گۆن کوکّار و چیهالێا گوَشتی: ”ایسّا، او مَزَن‌شانێن هُدائے چُکّ! ترا گۆن من چِه کار اِنت؟ ترا هُدائے سئوگند اِنت، منا اَزاب مدئے.“ 8چێا که ایسّایا گوَشتگ‌اَت: ”او پلیتێن روه! اے مردا یله دئے.“ 9ایسّایا چه آییا جُست کرت: ”تئیی نام کئے اِنت؟“ آییا پَسّئو دات: ”منی نام ’لشکر‘ اِنت، چێا که ما باز اێن.“ 10پدا آییا گۆن ایسّایا باز رندا مِنَّت و زاری کرت که ”مارا چه اے سرڈگارا در مکن.“

11همۆدا جُمپێئے سرا، هوکّانی مزنێن رمگے چَرگا اَت. 12جِنّان دَزبندی کرت و گوَشت: ”مارا راه بدئے تانکه همے هوکّانی جسما پُترێن.“ 13ایسّایا اجازت داتنت. گڑا، جِنّ در آتکنت و هوکّانی جسما پُترتنت. هوکّانی رمگ که دو هزارئے کِساسا اَت، چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکّت. 14گڑا، هوکّانی شوانگ شهر و مێتگان تتکنت و مردمِش اے بارئوا هال داتنت. وهدے مردمان اے هبر اِشکت، آتکنت تان گۆن وتی جندئے چمّان اے سرگوَستا بگندنت. 15ایسّائے گوَرا که آتکنت دیستِش، هما مرد که پێسرا جِنّان گنۆک کرتگ‌اَت، همِدا نِشتگ، پُچّ و پۆشاکی گوَرا و په هۆش و سار اِنت. نون تُرسِش دلا نِشت. 16آ که وت چَمدیستێن شاهد اَتنت، کِسّه‌اِش کرت که جِنّی گنۆک چۆنکا هۆش و سار بوتگ و هوکّ چِه پئیما گوَرما بُکِّتگ‌اَنت. 17گڑا مردمان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت که آیانی سرڈگارا یله بدنت و برئوت.

18وهدے ایسّا بۆجیگا سوار بئیگا اَت، آ مردا که جِنّا یله داتگ‌اَت، دَزبندی کرت: ”منا وتی همراه کن.“ 19بله ایسّایا اجازت ندات و گوَشتی: ”لۆگا برئو و وتی مردمان هال بدئے که هُداوندا په تئو چۆنێن کارے کرتگ و تئیی سرا چۆن بَزّگی بوتگ.“ 20گڑا، آ مرد شت و هر کارے که ایسّایا په آییا کرتگ‌اَت، دِکاپولیسئے#5‏:20 دِکاپولیس، بزان ده شهر. گِراسا چه اے شهران یکّے اَت. سرڈگارئے مردمی هال داتنت. سجّهێن مهلوک، هَبَکَّه و هئیران بوت.

ایسّا جنێنێا دْراه و جنکّێا زندگَ کنت

(مَتّا 9‏:18‏–26؛ لوکا 8‏:40‏–56)

21وهدے ایسّا پدا بۆجیگا سوار بوت و گوَرمئے آ دستا شت، تئیابئے کِرّا، مردمانی مزنێن رُمبے آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوت. 22یائِروس نامێن مردے که کَنیسَهئے مستر اَت، همۆدا آتک و گۆن ایسّائے گِندگا، آییئے پادان کپت. 23گۆن آییا دَزبندی‌ای کرت که ”منی جنکّ مَرکیگ اِنت. بیا و وتی دستا آییئے سرا اێر مُش، تانکه دْراه ببیت و زندگ بمانیت.“ 24ایسّا آییئے همراه بوت و شت. دگه بازێن رُمبے مردم هم، اَنگِرّ کنان#5‏:24 اَنگِرّ کنگ، بزان چپّ و چاگردا گِرگ، اربی و پارسیا ”محاصره“. گۆن آییا رئوان بوت.

25مردمانی رُمبا جنێنے گۆن اَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگ‌اَت و 26چه بازێن داکتران په وتی اِلاجا مزنێن رنجے کَشّتگ‌اَتی و سجّهێن زَرّ و مالی هم باهێنتگ‌اَتنت،#5‏:26 باهێنگ، بزان گار دئیگ، چه دست دئیگ. بله دْراه بئیگئے بدلا ناجۆڑتر بوتگ‌اَت. 27آییا پێسرا ایسّائے بارئوا اِشکتگ‌اَت و نون چه مردمانی نیاما ایسّائے پُشتا آتک و آییئے کَباهی#5‏:27 کباه، بزان جُبّه. دست جت. 28چێا که آییئے سِتک و باور اِش اَت که اگن ایسّائے پُچّان هم دست پِر بکنان، دْراهَ بان. 29اَنچُشی کرت، هما دمانا هۆن بند بوت و چه وتی جسمئے هالتا سرپد بوت که دْراه اِنت. 30ایسّایا زوتّ زانت که یکّ واک و کدرتے چه آییا در آتکگ. گڑا آییا مردمانی نێمگا چَکّ تَرّێنت و جُستی کرت: ”کئیا منی پُچّ دست جتنت؟“ 31مریدان گوَشت: ”او واجه! وت گِندگا ائے که مردمان ترا چۆن اَنگِرّ کرتگ، اَنگت هم جُستَ کنئے: ’کئیا منی پُچّ دست جتنت؟‘“ 32ایسّا اَنگت چارێن نێمگان چارگا اَت که کئیا اے کار کرتگ. 33بله هما جنێنا که اے کار کرتگ‌اَت، زانتی که آییا چۆن بوتگ و په تُرس و لَرز آتک، ایسّائے پادان کپت و اے کارئے راستێن هبر و هالی داتنت. 34ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”او منی جنکّ! تئیی سِتک و باوَرا ترا رَکّێنتگ، په وشّی و سلامتی برئو و چه وتی ناجۆڑیا دْراه ببئے.“

35ایسّا اَنگت هبرا اَت که چه کَنیسَهئے مسترئے لۆگا، مردمے آتک و یائِروسی هال دات که ”تئیی جنکّ مُرتگ، نون په چے استادا گێشتر دلسیاهَ کنئے؟“ 36ایسّایا آیانی هبرانی نێمگا دلگۆش نکرت و گۆن کَنیسَهئے مسترا گوَشتی: ”متُرس، باور کن.“ 37چه پِتْرُس، آکوب و آییئے برات یوهَنّایا اَبێد، دگه هچکَسا همراهیئے اِجازتی ندات. 38وهدے کَنیسَهئے مسترئے لۆگا آتکنت، دیستِش که بلاهێن شۆر و ولوَلهے، مردم گرێوگ و مۆتک آرگا اَنت. 39لۆگا پُترت و گوَشتی: ”چیا شۆرَ کنێت و گرێوێت؟ چُکّ نمُرتگ، بَسّ واب اِنت.“ 40مردمان گۆن اے هبرانی اِشکنگا ریشکندے جت، بله ایسّایا چه هما بانا#5‏:40 بان، بزان کۆٹی، کَمرَه، اۆتاک. که جنکّ اۆدا اَت، سجّهێن مردم در کرتنت و گۆن جنکّئے پت و مات و وتی سئیێن مریدان همۆدا شت. 41ایسّایا جنکّئے دست گپت و گوَشتی: ”تَلیتا کُم!“ بزان: او جنکُّک! پاد آ. 42جنکّ هما دمانا پاد آتک و تَرّگا لگِّت. اُمری دوازده سال اَت. آ مردم که گۆن اَتنت سکّ هئیران بوتنت. 43ایسّایا په تْرندی هُکم کرتنت: ”اے هبرا گۆن هچکَسا مگوَشێت“ و گوَشتی: ”جنکا وراک بدئیێت.“

Currently Selected:

مَرکاس 5: HPKB

Highlight

Copy