Lukaz 5

Pennad 5

An diskibien gentañ hag ar pesketaerezh burzhudus

1Evel ma oa e-kichen lenn Genezared, ar bobl en em daolas warnañ evit klevout ger Doue. 2Gwelout a reas div vag war vord al lenn, a oa diskennet ar besketaerien anezho evit gwalc’hiñ o rouedoù. 3Pignat a reas en unan eus ar bagoù-se, a oa da Simon, hag e pedas anezhañ da bellaat un tamm diouzh an douar. O vezañ azezet, e kelennas ar bobl diwar ar vag. 4P’en doe paouezet da gomz, e lavaras da Simon: Kae a-raokoc’h en dour don, ha taolit ho rouedoù evit pesketa. 5Simon a respontas dezhañ: Mestr, labouret hon eus hed an noz hep tapout netra, hogen war da c’her e taolin ar roued. 6O vezañ henn graet, e tapjont un niver ken bras a besked ma torre o roued. 7Hag e rejont sin d’o c’henseurted a oa er vag all da zont d’o sikour. Dont a rejont hag e leugnjont an div vag en hevelep doare ma’z aent d’ar foñs. 8Simon-Pêr, o vezañ gwelet kement-se, en em strinkas d’an daoulin ouzh treid Jezuz hag a lavaras: Aotrou, pella diouzhin, rak ur pec’her on. 9Rak ar spont a oa kroget ennañ hag er re holl a oa gantañ, abalamour d’ar pesketaerezh o doa graet, 10kenkoulz evel e Jakez ha Yann mibien Zebedea, kenseurted da Simon. Jezuz a lavaras da Simon: Na’z pez ket aon, a-vremañ e vi pesketaer tud bev. 11O vezañ degaset ar bagoù d’an douar, e kuitajont holl hag e heuilhjont anezhañ.

Jezuz a yac’ha un den lovr

12Evel ma oa en ur gêr, setu, e oa un den goloet a lovrentez. O vezañ gwelet Jezuz, en em strinkas war e c’henoù d’an douar hag en pedas o lavarout: Aotrou, mar fell dit, e c’hellez va glanaat. 13Jezuz, oc’h astenn e zorn, en stokas hag a lavaras: Fellout a ra din, bez glanaet. Kerkent al lovrentez a guitaas anezhañ. 14Hag e tifennas outañ n’en lavarje da zen. Met kae, emezañ, en em ziskouez d’ar beleg ha kinnig evit da c’hlanidigezh ar pezh en deus Moizez gourc’hemennet, evit ma servijo kement-se da desteni dezho. 15Ar vrud anezhañ en em skuilhe muioc’h-muiañ ha kalz a dud en em zastume evit e glevout hag evit bezañ yac’haet gantañ eus o c’hleñvedoù. 16Met eñ en em zalc’he a-du el lec’h distro evit pediñ.

Jezuz a yac’ha un den seizet

17Un devezh ma kelenne, e oa azezet eno farizianed ha doktored al lezenn deuet eus holl vourc’hioù eus Galilea, eus Judea hag eus Jeruzalem. Galloud an Aotrou a oberie evit yac’haat. 18Ha setu, e teuas tud a zouge war ur gwele un den seizet, hag e klaskjont mont en ti hag e lakaat dirazañ. 19Pa ne ouient dre belec’h e gas e-barzh abalamour d’ar bobl, e pignjont war an ti, hag en diskennjont dre an teol gant e wele, e-kreiz an holl, dirak Jezuz. 20O welout o feiz, e lavaras dezhañ: Den, da bec’hedoù a zo pardonet dit. 21Neuze ar skribed hag ar farizianed en em lakaas da c’hrozmolat ha da lavarout: Piv eo hemañ hag a wallgomz? Piv a c’hell pardoniñ ar pec’hedoù, nemet Doue hepken? 22Met Jezuz, oc’h anavezout o soñjezonoù, a gemeras ar gomz hag a lavaras dezho: Petra a c’hrozmolit en ho kalonoù? 23Petra eo an aesoc’h, lavarout: Da bec’hedoù a zo pardonet dit, pe lavarout: Sav ha kerzh? 24Met evit ma ouiot penaos Mab an den en deus war an douar ar galloud da bardoniñ ar pec’hedoù, e lavaras d’an den seizet: Me a lavar dit, sav, kemer da wele ha kae da’z ti. 25Raktal e savas dirazo, e tougas ar gwele ma oa gourvezet warnañ, hag ez eas d’e di o reiñ gloar da Zoue. 26Hag e voent holl souezhet bras hag e rojont gloar da Zoue. Leuniet e voent a zoujañs hag e lavarjont: Traoù burzhudus hon eus gwelet hiziv.

Jezuz a c’halv Levi

27Goude-se, e teuas hag e welas ur publikan anvet Levi, azezet e ti ar gwirioù, hag e lavaras dezhañ: Heuilh ac’hanon. 28Eñ, o kuitaat pep tra, a savas hag en heulias. 29Levi a reas ur fest vras en e di, hag un niver bras a bublikaned hag a dud all a oa ouzh taol ganto. 30O skribed hag o farizianed a c’hrozmolas hag a lavaras d’e ziskibien: Perak e tebrit hag ec’h evit gant ar bublikaned ha gant an dud a vuhez fall? 31Jezuz, o kemer ar gomz, a lavaras dezho: N’eo ket ar re a zo yac’h eo ar re o deus ezhomm a vedisin, met ar re a zo klañv. 32N’on ket deuet evit gerervel ar re reizh d’ar geuzidigezh, met ar bec’herien.

Ar yun

33Lavarout a rejont dezhañ: Perak e yun alies diskibien Yann hag e reont pedennoù, kenkoulz evel re ar farizianed, e-lec’h da re a zebr hag a ev? 34Eñ a lavaras dezho: Ha c’hwi a c’hell lakaat da yunañ mignoned ar pried, e-pad ma’z emañ ar pried ganto? 35Met deizioù a zeuio ma vo lamet ar pried diganto, hag en deizioù-se e yunint. 36Lavarout a reas ivez dezho ur barabolenn: Den ne laka un tamm eus ur gwiskamant nevez war ur gwiskamant kozh, rak an tamm nevez a rogfe an hini kozh hag an tamm nevez n’en em rafe ket gant an hini kozh. 37Den ne laka gwin nevez e seier-lêr kozh, rak ar gwin nevez a dorrfe ar seier kozh, en em skuilhfe hag ar seier a vefe kollet. 38Met ar gwin nevez a dle bezañ lakaet e seier nevez, hag an daou en em vir a-unan. 39Ha n’eus den hag a ev gwin kozh hag a c’houlenn diouzhdu gwin nevez, rak lavarout a ra: Gwelloc’h eo an hini kozh.

Currently Selected:

Lukaz 5: Koad21

Highlight

Copy