Мәтта баян қилған Хуш Хәвәр 21

Һәзрити Әйсаниң тәнтәнә билән Йерусалимға кириши

1Һәзрити Әйса шагиртлири билән Йерусалимға йеқинлишип, Зәйтун теғиниң етигидики Бәйтпаҗи йезисиға кәлгинидә, 2һәзрити Әйса икки шагиртини мундақ дәп алдин-ала әвәтти:

— Силәр алдимиздики йезиға бериңлар. У йәрдә бағлақлиқ бир ешәк вә униң йенидики бир тәхәйни көрисиләр. Уларни йешип алдимға йетиләп келиңлар. 3Бирси силәргә бир немә десә, «Рәббимизниң буларға һаҗити чүшти», дәңлар. Уму дәрһал тәливиңларға қошулиду.

4Бу вақиә пәйғәмбәр арқилиқ ейтилған мону сөзләрни әмәлгә ашурди:

5«Йерусалим хәлқигә ейтиңлар:

‹ Мана Падишариңлар келиватиду,

У кичик пеиллиқ билән бир ешәккә,

Тәхәйгә минип,

Силәрниң йениңларға келиватиду › ».

6Һелиқи икки шагирт берип һәзрити Әйсаниң дегинидәк қилди. 7Ешәк билән тәхәйни йетиләп келип, үстилиригә чапанлирини салди вә һәзрити Әйсани үстигә миндүрди. 8Нурғун кишиләр чапанлирини йолға паяндаз қилип салди. Бәзилири дәрәқ шахлирини кесип йолға яйди. 9Алдида маңған вә кәйнидин әгәшкән халайиқ:

«Падиша Давутниң Әвлади үчүн Худаға шүкүр!

Пәрвәрдигаримизниң намида Кәлгүчигә мубарәк болсун!

Әң бүйүктики Худаға шүкүрләр ейтилсун!» дәп вақиришатти.

10Һәзрити Әйса Йерусалимға киргәндә, пүтүн шәһәр һаяҗанға кәлди. Кишиләр:

— Бу кимду? — дейишәтти.

11Халайиқ:

— Бу Җәлилийә өлкисиниң Насирә шәһиридин болған Әйса пәйғәмбәр, — дәп җавап беришәтти.

Һәзрити Әйсаниң мәркизий ибадәтханини тәртипкә селиши

12Һәзрити Әйса мәркизий ибадәтхана #21:12 Мәркизий ибадәтхана — әйни чағда йәһудийларниң нурғун ибадәтханилири болуп, бу йәһудийларниң әң көп жиғилип ибадәт қилидиған җайи еди. Худаниң әмри бойичә пәқәт Йерусалимдики мәркизий ибадәтханидила қурванлиқ қилиш тоғра болатти. һойлилириға кирип, у йәрдә елим-сетим қиливатқанларниң һәммисини һайдап чиқарди. Пул тегишидиғанларниң покәйлирини вә кәптәр сатқучиларниң орундуқлирини өрүветип, 13уларға:

— Муқәддәс Язмиларда Худаниң: «Мениң өйүм дуа-тилавәтхана дәп аталсун», дегән сөзи йезилған. Лекин силәр уни булаңчиларниң угисиға айландуруватисиләр! — деди.

14Һәзрити Әйса ибадәтхана һойлилирида алдиға елип келингән қарғу вә токуларни сақайтти. 15Лекин алий роһанийлар билән Тәврат устазлири Униң яратқан мөҗүзилирини вә ибадәтханида: «Падиша Давутниң Әвлади үчүн Худаға шүкүр!» дәп җар салған балиларни көрүп ғәзәпләнди.

16Улар һәзрити Әйсадин:

— Бу балиларниң немә дәватқанлиғини аңлаватамсән? — дәп сориди.

— Аңлаватимән, — деди һәзрити Әйса, — силәр Муқәддәс Язмилардики: «Кичик балилар вә бовақларниң тиллиридин өзәңгә мәдһийиләр кәлтүрдүң», дегән сөзләрни зади оқумиғанму?

17Андин һәзрити Әйса улардин айрилип, шәһәрдин чиқип Бәйтания йезисиға берип, кечини шу йәрдә өткүзди.

Ишәнчниң күчи

18Әтиси әтигәндә һәзрити Әйса шәһәргә қайтип кетиватқанда, қосиғи ечип кәткән еди. 19У йол бойидики бир түп әнҗир дәриғини көрүп, униң йениға барди. Дәрәқтә йопурмақтин башқа һеч нәрсә тапалмай, дәрәққә қарап:

— Буниңдин кейин мәңгү мевә бәрмигәйсән! — девиди, әнҗир дәриғи шу ан қуруп кәтти.

20Буни көргән шагиртлар һәйран болуп:

— Әнҗир дәриғи қандақчә бирдинла қуруп кәтти! — дәп сориди.

21Һәзрити Әйса уларға мундақ җавап қайтурди:

— Билип қоюңларки, әгәр қилчә гуманланмай Худаға ишәнсәңлар, Мән әнҗир дәриғигә қилғанни силәрму қилалайсиләр. Һәтта бу таққа: «Қозғал, деңизға ташлан!» десәңларму, дегиниңлар иҗавәт болиду. 22Ишәнчиңлар болса, дуа билән тилигән һәр қандақ нәрсигә еришисиләр.

Һәзрити Әйсаниң һоқуқиниң сүрүштүрүлүши

23Һәзрити Әйса мәркизий ибадәтхана һойлилириға кирип, кишиләргә тәлим бериватқанда, алий роһанийлар вә хәлиқ ақсақаллири Униң алдиға келип:

— Сиз қиливатқан ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатисиз? Сизгә бу һоқуқни ким бәргән? — дәп сорашти.

24Һәзрити Әйса уларға мундақ деди:

— Мән авал силәрдин бир соал сорай. Әгәр силәр җавап бәрсәңлар, Мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатқанлиғимни ейтип беримән. 25Йәһия пәйғәмбәргә чөмүлдүрүш һоқуқини ким бәргән? Худаму яки инсанларму?

Улар өз ара муназирә қилишқа башлап:

— Әгәр «Худа бәргән» десәк, У: «Ундақта, силәр немә үчүн Йәһияға ишәнмидиңлар?» дәйду. 26Әгәр: «Инсанлар бәргән» десәк, хәлиқниң ғәзивидин қорқмисақ болмайду, чүнки улар Йәһияни пәйғәмбәр, дәп қарайду, — дейишти.

27Буниң билән улар һәзрити Әйсаға:

— Билмәймиз, — дәп җавап беришти.

— Ундақта, Мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатқанлиғимни ейтмаймән, — деди һәзрити Әйса уларға.

Икки оғул тоғрисидики тәмсил

28Һәзрити Әйса сөзини давамлаштуруп:

— Силәр бу ишқа қандақ қарайсиләр? Бир адәмниң икки оғли бар екән. У чоң оғлиға: «Оғлум, бүгүн үзүмзарлиққа берип ишлигин», дәпту. 29«Бармаймән», дәпту оғли, лекин кейин пушайман қилип йәнила берипту. 30У адәм иккинчи оғлиғиму шундақ дәпту. У: «Хоп, дада, барай», дәптую, лекин бармапту. 31Бу иккисиниң қайсиси атисиниң буйруғини орунлиған болиду?

— Чоң оғли, — дәп җавап бәрди улар.

Һәзрити Әйса уларға мундақ деди:

— Билип қоюңларки, инсапсиз баҗгирлар билән паһишиләр Худаниң Падишалиғиға силәрдин бурун кириду. 32Чүнки гәрчә Йәһия пәйғәмбәр силәргә һәққанийәт йолини көрсәткили кәлгән болсиму, силәр униңға ишәнмидиңлар; лекин баҗгирлар билән паһишиләр Униңға ишәнди. Силәр буни көрүп туруп, гунайиңларға товва қилип, Униңға ишәнмидиңлар.

Яман иҗарикәшләр һәққидики тәмсил

33— Йәнә бир тәмсил аңлаңлар: Бир йәр егиси бир үзүмзарлиқ бәрпа қилип, әтрапини қоршапту. Үзүм шарави ишләш үчүн үзүмзарлиққа бир көлчәк қаздурупту вә бир күзәтхана яситипту. Кейин үзүмзарлиқни иҗаригә берип, өзи жирақ бир йәргә кетипту. 34Үзүм үзүш вақти кәлгәндә өзигә тегишлик һосулни әкелиш үчүн, қуллирини иҗарикәшләрниң йениға әвәтипту. 35Лекин иҗарикәшләр қулларни тутувелип, бирини думбалапту, бирини өлтүрүветипту, йәнә бирини чалма-кесәк қипту. 36Йәр егиси бу қетим алдинқидинму көп қуллирини әвәтипту, бирақ иҗарикәшләр уларғиму шундақ муамилә қипту. 37Ахирда йәр егиси «Оғлумниғу һөрмәт қилар», дәп уни әвәтипту. 38Лекин иҗарикәшләр йәр егисиниң оғлини көрүп, өз ара: «Бу болса мирасхор; келиңлар, уни өлтүрүветип үзүмзарлиғини егиләвалайли», дейишипту. 39Шундақ қилип, уни тутуп үзүмзарлиқниң сиртиға сөрәп ачиқип өлтүрүветипту.

40Бундақ әһвалда үзүмзарлиқниң ғоҗайини кәлсә, иҗарикәшләрни қандақ қилиду?

41Улар һәзрити Әйсаға:

— Бу вәһши адәмләрни дәһшәтлик өлүмгә мәһкүм қилиду. Үзүмзарлиқни болса иҗарисини өз вақтида тапшуридиған кишиләргә иҗаригә бериду, — дәп җавап беришти.

42Һәзрити Әйса улардин сориди:

— Зәбурдики мону сөзләрни зади оқумиғанмидиңлар?

«Қурулушчилар ташлавәткән Таш

Қурулушниң һул Теши болуп қалди.

Бу Пәрвәрдигар тәрипидиндур,

Биз үчүн әҗайип бир иштур».

43Билип қоюңларки, силәр шу сәвәптин Худаниң Падишалиғидин мәһрум қилинисиләр, Худаниң ирадиси бойичә яшайдиған кишиләр униңға егә болиду. 44Бу «Ташқа» жиқилған киши парә-парә болуп кетиду. «Таш» кимниң үстигә чүшсә, шуни кукум-талқан қиливетиду.

45Алий роһанийлар вә пәрисийләр һәзрити Әйсаниң ейтқан тәмсиллирини аңлап, уларни өзлиригә қаритип ейтқанлиғини чүшәнди. 46Уни тутушни ойлисиму, хәлиқтин қорқушти, чүнки хәлиқ Уни пәйғәмбәр, дәп қаратти.

Currently Selected:

Мәтта баян қилған Хуш Хәвәр 21: HZUTCYR

Highlight

Copy